Elizabeto de Hungario: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Rdelre (diskuto | kontribuoj) eNeniu resumo de redakto |
||
Linio 4:
Ŝia patro estis la hungara reĝo [[Andreo la 2-a (Hungario)|Andreo la 2-a]], kiu fianĉinigis ŝin jam infanaĝe kun [[Ludoviko la 4-a (Turingio)|Ludoviko la 4-a]] de [[Turingio]], filo de la turingia markizo Hermann, tiel ŝi plenkreskis en la kortego de Turingio. Post morto de la markizo Hermann en 1217, ŝi geedziĝis kun ties pli juna frato Ludoviko en 1221, kiu tiam sekvis sian patron sur la trono. Ŝi amis sian edzon kio estis surpriza en epoko de la interes-geedziĝoj. Ŝi ofte promenis Ludovikon por longaj vojoj, ofte eĉ kuraĝi manĝi kun li ĉe komuna tablo. Kiam ŝia edzo revenis el vojaĝo, ŝi publike kisis lin "kun koro kaj buŝo, milfoje". Tiu bildo ne kongruis kun atendita bildo, konduto de tiutempaj virinoj, edzinoj.
La geedziĝo daŭris ĝis 1227, kiam Ludoviko mortis je pesto dum la 4-a [[krucmilito]], en Italio, [[Otranto]]. Post tio, Henriko - frato de Ludoviko - surtroniĝis, Elizabeto forlasis Turingion kaj ekloĝis ĉe la onklo, la bamberga episkopo Eckbert. Tiam ŝi jam ne okupiĝis pri la rango kaj posedaĵo kaj aliĝis al laika ordo Sankta Francisko.
Ŝi konstruigis en Marburgo hospitalon por la malriĉuloj kaj malsanuloj kaj la restantan vivon dediĉis al ili. Ŝi vivis en treega malriĉeco kun spirita vivo de asketo, Konrado de Marburgo. Oni taksis Konradon pli poste kruela kaj netaŭga pro traktado, konduto al Elizabeto. Li ofte kurĝis, batis sange la virinon pro forgesita preĝado, tro sindonemo.
| |||