Valter Tauli: Malsamoj inter versioj

En 1968, Tauli publikigis gravan verkon pri lingvoplanado ''Introduction to a Theory of Language Planning'', kiu temas specife pri [[lingvoplanado#korpusplanado|korpusplanado]]. Tauli rigardis lingvon unuavice kiel ilon por komunikado, kiun eblas modifi kaj plibonigi. En tiu sinteno li sekvis la estonan lingviston [[Johannes Aavik]], kiu proponis multajn pli aŭ malpli artefaritajn neologismojn, kiuj poste populariĝis en la estona. Laŭ Tauli, la principoj de lingvoplanado, kiujn li prezentas, aplikeblas same en korpusplanado ĉe gentaj lingvoj kiel ĉe kreado, taksado kaj plibonigado de [[planlingvo]]j. La diferenco estas nur grada. Montriĝis<ref>Traunmüller, H. (1991) "Conversational maxims and principles of language planning" ''PERILUS XII'' (1991), 25-47 (Inst. f. lingvistik, Stockholms universitet)[http://www2.ling.su.se/staff/hartmut/griceil.htm]</ref>, ke preskaŭ ĉiujĉiu el la listo de principoj de lingvoplanado proponitaj de Tauli korespondas al unuiu el la "konversaciaj maksimoj" kiuj laŭ [[Paul Grice]]<ref>Grice, P. (1975) "Logic and conversation" en P. Cole kaj J. Morgan (red.) ''Syntax and Semantics, vol. 3: Speech Acts'', pp. 41–58 Academic Press, New York</ref> priskribas kiel homoj interagas en sukcesa konversacio.