Kiel registrite je 19:23, 13 aŭg. 2013 redakti PaulP (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 11 782 redaktoj e Kategorio:Kantoj forigita; Kategorio:Kantaj formoj aldonita uzante VarmaKato ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 22:45, 27 dec. 2013 redakti malfari Giorno2 (diskuto \| kontribuoj) Mempatrolatoj, Patrolantoj 57 382 redaktoj →‎Eŭropa kontinento Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 28: Jam ekde la komenco kristanaj paroĥoj kantis. Kiel fontoj de la kristana muziko validas la juda tradicio de la psalmkantado kaj la muziko de la [[helenismo\|helenisma]] [[Grek-romia antikvo\|malfrua antivo]]. En la unuaj jarcentoj evoluis multnombro da kristanaj [[rito]]j kun respektive apartaj kantotradicioj. La unuecigo sub [[Gregorio la 1-a]] (papo ekde 590 ĝis 604) venkigis la romian riton kaj la tiel nomatan [[gregoria ĉanto\|gregorian ĉanton]] en la katolika (okcidenta) eklezio. Dum kiam la diserva [[kantado]] oficiale estis rezervita al [[ĥoro]] (ĥoralĥoro) kaj ekleziuloj, en la malfrua mezepoko evoluis unuaj ekleziaj kantoj en [[nacia lingvo\|naciaj lingvoj]], kiujn oni kantis ekzemple dum ekleziaj teatraĵoj kaj [[procesio]]. Laŭsence de fortigo de la paroĥa partopreno en la diservo la [[reformacio\|reformaciistoj]] enprenis la komence neakompanatan paroĥan kantadon en siajn diservajn sinsekvojn. [[~~Tomaso~~Thomas ~~Muncero~~Müntzer]] (1489-1525) komencis traduki konatajn gregoriajn ĉantojn en la germanan. [[Marteno Lutero]] (1483–1546) versis siaflanke multajn novajn [[germana lingvo\|germanlingvajn]] ekleziajn kantojn, kiuj treege disvastiĝis per [[flugfolio]]j kaj baldaŭ ankaŭ per malgrandaj [[kantaro]]j kaj kiuj ankoraŭ nuntempe apartenas al la kerno de la [[protestantismo\|protestantisma]] eklezikanta trezoro. La adeptoj de Lutero uzis liajn kantojn ankaŭ kiel batalilo kontraŭ la katolika [[liturgio]]. Ankaŭ ene de la reformacia [[anabaptismo\|rebaptisma movado]] ekestis novaj paroĥaj kantoj, pli malfrue presitaj en ilia Selekta Kantaro. La [[Reformita Eklezio]] permesis ekleziajn kantojn nur je rigidaj kondiĉoj. Tiamaniere ekestis memstara tradicio de psalmversaĵoj en unu- kaj plurvoĉa [[tonmetado]]. Linio 37: En la 1920-aj jaroj komencis [[eklezia muziko\|eklezimuzikisma novigomovado]]. Malnovaj kantoj denove estis enigataj en la kantarojn, melodiojn rekondukataj en siajn originalajn versiojn, krome ekestis je reekpreno de pli malnovaj muzikaj stilelementoj novaj paroĥaj kantoj. Ekde la [[1960-aj]] jaroj disvastiĝis pli kaj pli ekleziaj kantoj laŭ stiloj de la popularmuziko (Nova Eklezia Kanto). Ankaŭ kantoj el ekstererŭropaj muzikaj tradicioj, ekzemple [[nigrula preĝokanto]], kantoj el la nigrula [[gospelo]] aŭ el la ekstereŭropa [[popolmuziko]], eniris – plejofte, sed ne ĉiam – aktualajn kantarojn. === Angla kulturspaco === En la anglikana eklezio evoluis, deire de la muziko de la [[romkatolika eklezio\|katolika]] kaj de la reformitaj eklezioj, la tradicio de la anglikana kantado, kiu allasis komence nur rimitajn [[psalmo]]tekstojn. La ''Libro de Komuna Preĝo'', [[kantaro]] de psalmkantaĵoj en angla lingvo, aperis en 1661 per eldono valida ĝis en la 20-a jarcento kaj atingis en la tuta imperio altan disvastiĝon.

Eklezia kanto: Malsamoj inter versioj