Adriano de Canterbury: Malsamoj inter versioj

Adriano naskiĝis komence de la 7-a jarcento [[Nordafriko]], proksimume 750 kilometrojn okcidente de la rivero [[Nilo]], en la greklingva [[Bizanca Imperio]]. Proksimume 10 jarojn post la naskiĝo li pro invado de la [[araboj]] devis fuĝi al [[Napolo]]. Iom poste li aliĝis al kristana monaĥejo sur la insulo ''Nisida'' (en la [[antikva epoko]] Νησίς, Nēsis, [[malnovgreke]] „insuleto“), la kvina plej granda insulo de la [[Golfo de Napolo]]. En la monaĥejo li lernis la [[latina]]n, kaj ricevis teologian, pastran kaj liturgian edukon. Post malmultaj jaroj li elektiĝis abato de tiu monaĥejo. Tiu tempe la tiutempa bizanca imperiestro Konstas (Κώνστας) la 2-a (ankaŭ nomata Konstans kaj Konstant) konatiĝis kun li. En la jaro 663 Konstas venis al Napolo, dum lia armeo provis rekonkeri Italion. En pluraj kazoj la bizanca imperiestro uzis la abaton kiel ambasadoro. Kiam Konstas vizitis [[Romo]]n, li prezentis la abaton al la tiutempa papo [[Vitaliano]], kiu tre aprezis Adrianon kaj igis lin papa konsilanto. Tri jarojn poste la papo dufoje proponis al Adriano la postenon de la tiutempe novelektenda ĉefepiskopo de [[Canterbury]]. Adriano tamen ambaŭfoje malakceptis kaj proponis la unuan fojon monaĥon Andreo el najbara monaĥejo, la duan fojon la bizancanon [[Teodoro de Tarso]]. Tiu fine akceptis la ĉefepiskopecon sub la kondiĉo, ke Adriano kun li venu al Canterbury kaj estu persona konsilanto. Teodoro en 699 per ŝipo vojaĝis al Anglio, sed Adriano pro suspekto de la frankaj regantoj, ke la vojaĝo povus havi politikajn motivojn, nur povis veni la sekvan jaron, en 670. Post lia alveno en Canterbury Adriano iĝis abato de la tiuurba benediktana[[abatejo monaĵejoSankta deAŭgusteno Sanktuloj(Canterbury)|abatejo PetroSankta kaj PaŭloAŭgusteno]]. La postenon li tenis ĝis sia morto la 9-an de januaro 710. La [[romkatolika eklezio]] poste deklaris lin sanktulo kaj festas lian mortotagon kiel memortago.