Girolamo Frescobaldi: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Addbot (diskuto | kontribuoj)
e Roboto: Forigo de 29 interlingvaj ligiloj, kiuj nun disponeblas per Vikidatumoj (d:q209212)
e ŝanĝo: Santka --> Sankta
Linio 4:
==Vivo==
 
La fama Itala muzikisto kreskis en Feraro kaj ricevis muzikan instruon de la orgenisto kaj fama [[madrigalo|madrigalisto]] [[Luzzasco Luzasschi]]. Alia frua influo venis de [[Carlo Gesualdo|Carlo Gesualdo di Venosa]], kiu ankaŭ samtempe rezidis en tiu ĉi urbo. Frescobaldi mirigis siajn samcivitanojn jam 17-jaraĝe pro sia bonega orgenludado. Lia mentoro [[kardinalo]] Enzo Bentivoglio helpis lin ricevi bonan laborlokon kiel orgenisto en la preĝejo de SantkaSankta Maria de Trastevere en [[Romo]] en la printempo de [[1607]]. Kun ties sekvantaro li vojaĝis al [[Antverpeno]]. Post sia reveno al Romo en [[1608]] li ricevis dank‘ al la propeto de Bentivoglio dungadon kiel orgenisto de la [[Baziliko de Sankta Petro de Romo|baziliko de Sankta Petro]]. En [[1615]] dum unu jaro li estis orgenisto en [[Mantovo]] kaj ekde [[1628]] ĝis [[1633]] en [[Florenco]], kie li estis orgenisto ĉe la kortego de la [[Medici]]. En la baziliko de Sankta Petro en Romo li estus triumfanto, onidire al ĉiu el siaj koncertoj estus alvenintaj miloj de aŭskultantoj. Li tenis tiun postenon ĝis la fino de sia vivo.
 
Li skribis multnombrajn verkojn por orgeno kaj klaviceno inkluzive tokatojn, [[kapriĉo]]jn, [[fantazio]]jn, kanzonojn, riĉerkarojn (ĝenra nomo por ĉiu speco da kontrapunktaĵoj), [[danco]]jn kaj variaciojn. Inter siaj verkoj plej konataj troviĝas la ''Fiori musicali'' ([[1635]]), kolekto de verkoj por orgeno ludendaj dum mesoj. Krome inter [[1615]] ĝis [[1637]] li publikis du librojn de tokatoj, inter kiuj troviĝas la ''Cento Partite'' [cent partitoj], unu el siaj plej virtuozaj kaj eksperimentaj. Lia kantvoĉa muziko inkluzivas [[meso]]jn, [[moteto]]jn kaj [[madrigalo]]jn. Sufiĉe konata estas lia verko "unua volumo de kanzonoj por ludi per iu ajn instrumento", publikata en [[1628]].