Peronismo: Malsamoj inter versioj

La alveno de la peronismo al povo okazis tuj post la [[Dua Mondmilito]], kio supozas la ekonomian malforton de Eŭropo ruinigita, kaj la kreska hegemonio de Usono en la Okcidenta Hemisfero. En tiu etoso, Argentino troviĝis la unuan fojon en sia historio kiel kreditoro de eŭropaj landoj ŝuldantaj, pro la eksportado de [[viando]] kaj [[greno]] al militintaj potencoj. La ĉefa ŝuldanto estis la [[Unuiĝinta Reĝlando]] kiu deklaris nepagipovecon. La peronista registaro uzis parte tiujn kreditojn por akiri entreprenojentreprenojn pri publikaj servoj de brita kapitalo, kiaj la konata kazo de la fervojoj kiuj angloj klopodis vendi ekde 1938. En septembro de 1946, la peronista registaro subskribis la traktaton Miranda-Eady, kiu kreis miksan societon "Sociedad Mixta en FF.CC.", per kiu krom aliaj privilegioj al la brita kapitalo, oni agnoskis investadon de $2.000 milonoj, oni garantiis minimuman enspezon de 4% ĉiujara ($80 milonoj), kaj senliman nepagindecon por importado. Sed Usono premis por la nuligon de la traktato, kio devigis Brition pagi ŝuldojn permone.

La ekonomia bonfarto de Argentino pluis, helpe de la kreska merkato kiu formiĝis pro la malpliigo de importado devena el la militaj landoj. Tio permesis al la registaro apliki politikon de sicalsocialan bonfartigon kiu inkludis novajn socialajn rajtojn, kiaj feri- aŭ ripoz-periodoj, planoj por loĝejkonstruado, investado en san- kaj eduk-sistemoj ktp. Tiuj socialaj konkeroj estis amplekse profititaj de la figuroj de Perón kaj lia edzino, Eva Perón, kiu kontrolis fondaĵon de sociala helpo nome [[Fondaĵo Eva Perón]], financita ĉefe de ŝtataj kapitaloj krom de aliaj el entreprenoj. La ŝtatigoj de publikaj servoj, kiaj la britposeditaj fervojoj, estis proklamitaj kiel konkeroj de suvereneco kaj sendependigo ekonomia.