Ataulfo: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 22:
Ataulfo rompis la pakton ne redonante Galla Placidia-n kaj en la aŭtuno 413 li invadis la regionon de [[Marsejlo|Masilio]]. Ĉar li fiaskis, li translokiĝis al [[Akvitanio]] kaj al la [[Gallia Narbonensis|Narbona Gaŭlia Provinco]], kie li provizore instaliĝas.
 
En januaro 414, li edziĝas al Galla Placidia, laŭ la romia rito, kaj per tio li provokis furiozan reagon sur FlavioFlavion HonorioHonorion. Ataulfo ŝajnigas abdiki favore al Prikvo Atalo<ref>Priskvo Atalo (m. 416) estis dufoje romia uzurpinto (en 409 kaj 414), kontraŭ la imperiestro [[Flavio Honorio]], kun apogo de la visigotoj.</ref>, kaj nomumas lin Imperiestro de la Visigotoj, sed Flavio Honorio perceptis la artifikon kaj blokas la mara provizado de nutraĵoj al la Visigotoj, kaj tio devigas ilin, en la komenco de la jaro 415, forlasi la Gaŭlujon kaj foriri al [[Hispanio|Hispanio]], kvin jarojn post la [[sueboj]], [[vandaloj]] kaj [[alanoj]]. Sur la trairado, Ataulfo starigas sian kortegon en urbo [[Barcelono|Barcino]]. Kaj tie ĉi naskiĝis [[Teodosio|Teodosion]], lia filo kun la edzino Galla Placidia, per kiu li intencis kunigi la germanojn kun la romioj, sed, la infano mortis post kelkaj monatoj. La provoj pri interrilatoj kun [[Romo]] konkeris al li grandajn malamikojn en la kortego.
 
En la komenco de la somero 415, li estis murdita de Dubio<ref>Dubio estis sekvanto de la generalo Saro (m. 413), kiu estis murdita de Ataulfo. En Hispanio, Ataulfo neprudente akceptis la sekvanton de Saro por siaj servoj, nesciante ke tiu viro nutris sekretan deziron venĝi la morton de sia patrono.</ref>, viro al kiu li konfidis. Oni ne certe scias pri la instiganto de la reĝomurdo, sed oni suspektas pri [[Valio]], kiu sukcesis kunigi la apogon de la plej granda parto de la nobelaro kaj [[Sigerico|Sigeriko]], kiu fariĝis rego dum unu semajno post la morto de Ataulfo.