Kiel registrite je 20:24, 14 mar. 2014 redakti Culex (diskuto \| kontribuoj) 121 redaktoj e →‎Eksteraj ligiloj: kategorio ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 21:22, 5 jun. 2014 redakti malfari Iketsi (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 13 630 redaktoj e polurado, anstataŭigis: thumb\| → eta\| (2) per AWB Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 29: \|Ordigo = }} Li estis kromnomita « ''La Blua-Barbo de Gambais'' ». == Deveno == Linio 57: Je la fino de [[1918]], la urbestro de Gambais ricevis leteron de iu ''S-ino Pellat'', petante de li novaĵojn pri iu ''S-ino Anne Collomb'', kiu fianĉita al iu ''S-ro Dupont'', ekloĝis kun li en Gambais; la urbestro respondis, ke li ne konas tiun personon. Kelkan tempon poste, tamen, la urbestro ricevis leteron de iu ''F-ino Lacoste'', kiu petis de li novaĵojn pri sia fratino ''Célestine Buisson'', kiu ankaŭ ekloĝus en Gambais kun iu ''S-ro Frémyet''. Frapita de tiu simileco inter tiuj petoj, la urbestro ekkontaktis ambaŭ familiojn, kiuj konstatis ke ''Dupont'' kaj ''Frémyet'' ŝajnas esti la sama persono, kaj unuiĝis por plendi kontraŭ nekonatulo ĉe la prokurejo de departemento Seine. Polica enketado permesis evidentigi ke la koncerna domo apartenis al iu ''Sinjoro Tric'', kiu ludonis ĝin al iu ''Sinjoro Frémyet'', loĝanta en [[Rouen]]. Priserĉoj pri tiu persono restis vanaj ĝis la {{dato\|11\|aprilo\|1919}}, kiam parencino de unu el la viktimoj rekonis la misteran viron elirantan el porcelana vendejo sur [[Strato Rivoli]] en Parizo. Alertita, la polico sukcesis lokalizi la ulon, nomitan ''Lucien Guillet''; tiu ĉi estis arestita en sia hejmo sur strato Rochechouart, la {{daton\|12\|aprilo\|1919}}, tagon de lia kvindeka datreveno, fare de policanoj ''Braunberger'' kaj ''Belin'' akuzante lin pri friponaĵo kaj fid-trompo. Linio 64: La ekzameno de la personaj paperoj de Landru - kaj ĉefe lia kontlibro, zorge tenita - rivelis vastan operacon de friponaĵo al edziĝo: ne malpli ol 283 virinoj kontaktiĝis kun Landru sekve al edzecaj anoncetoj aperigitaj de tiu ĉi en la gazetaro. En la kajero, la malkovro fare de komisaro Dautel de nomoj de dek virinoj oficiale deklaritaj malaperintaj, kondukis juĝiston Bonin kulpigi Landru pro murdoj en majo 1919. [[Dosiero:Cuisiniere Landru.jpg\|~~thumb~~eta\|Desegnaĵo de la fornelo kie Landru cindrigis kadavrojn de siaj viktimoj, desegnita de Landru mem.]] Perkvizicioj okazis ĉe Landru kaj ankaŭ en ambaŭ vilaoj kiujn li sinsekve luprenis, en Vernouillet kaj poste en Gambais, kondukante al la malkovro de homaj restaĵoj en amaso de cindroj retrovita sub staplejo, en la kameno, en la kuiraparato; oni ankaŭ trovis vinktojn, pinglojn, pecojn de korsetoj, butonojn parte brulitajn. Entute, polico trovis 4,176 kilogramojn da brulitaj ostoj, el kiuj 1,5  kg devenantaj de homaj korpoj, kaj ankaŭ 47 dentojn aŭ fragmentojn de dentoj. La {{daton\|28\|junio\|1919}}, enketistoj Kling kaj Beyle bruligis en la kuiraparato ŝaf-kapon kaj femuraĵon de 7 funtoj: ili konstatis ke la aertiro estis bonega kaj ke la graso de la viando certigis perfektan bruladon. Same, enketistoj trovis en meblo-gardejo luprenita de Landru meblojn apartenintajn al unu el la viktimoj. La personaj paperoj de Landru estis ekzamenitaj, interalie lia kontlibro, kiu rivelis la aĉeton de pluraj segiloj por metalo kaj por ŝtipoj; la nomoj de la fianĉinoj eĉ estis tie asociitaj al horoj kiuj ŝajnis, por enketistoj, konsistigi la horojn de la krimoj (« {{dato\|12\|aprilo\|1917}} F-ino Babelay 4-a horo vespere; {{dato\|1\|septembro\|1917}} S-ino Buisson 10-a horo 15 minutoj; {{dato\|26\|novembro\|1917}} S-ino Jaume 5-a horo; {{dato\|5\|aprilo\|1918}} S-ino Pascal 17-a horo 15 minutoj »). Unu el la plej nerefuteblaj elementoj estis donita de la kvitancoj de trajn-biletoj: Landru aĉetis, dum siaj vojaĝoj per trajno al Vernouillet aŭ al Gambais, ''ir-revenan'' (por li) kaj ''iran'' bileton (por la fianĉino). Linio 83: === Viktimoj === Landru estis akuzita pro murdo de 11 personoj: # (februaro 1915) '''Jeanne-Marie Cuchet''' naskiĝinta Jamast, tolaĵistino, vidvino de komercisto, 39-jara, malaperinta en Vernouillet; Linio 106: Lia advokato talente defendis lin, tamen, fronte al serio da nerefuteblaj atestoj kaj aro da konvinkaj probablecoj, ne povis eviti al li esti kondamnita al morto la {{daton\|30\|novembro\|1921}}. La {{daton\|24\|februaro\|1922}}, Alexandre Millerand, prezidanto de la respubliko, forĵetis la deponitan apelacion al pardono. Landru estis [[Gilotino\|gilotinita]] ĉe la enirejo de la karcero de Versailles frumatene la {{daton\|25\|februaro\|1922}} fare de ekzekutisto [[Anatole Deibler]]. Linio 113: Memorinda sceno okazis dum la proceso: dum sia pledado, mastro Moro Giafferi, la advokato de Landru asertis, ke viktimoj estis retrovitaj kaj estis enirontaj por prezenti sin antaŭ la Asiza Kortumo. La publiko kaj ĵurianoj turnis la kapon al la pordo, kiun la "tenoro de advokataro" estis montrinta, kaj post momento de suspenso li substrekis la fakton, ke ĉiuj kiuj turnis la kapon al la elirejo tiel demonstris sian nekonvinkon koncerne la realecon de murdoj atribuitaj al lia kliento, tiel evidentigante la foreston de formalaj pruvoj kontraŭ Landru, pro neretrovitaj kadavroj. La ĝenerala advokato vigle rebatis ke Landru mem ne turnis la kapon al la pordo... Landru ankaŭ restis fama pro iuj el siaj replikoj: * Al la asignisto komisiita transdoni al li la liston de ĵurianoj: « ''ne estas vere utile moviĝi, ĉefe dimanĉon, pro tiom malmulte'' ». Linio 134: === Pluvivantoj === [[Dosiero:Chateau-Flers-3.jpg\|~~thumb~~eta\|Kastelo de Flers]] * '''Fernande Segret''', lasta amatino de Landru, kun kiu li edzece vivis dum sia arestado, lirika artistino, karieris en pariza kabaredo kaj poste iris labori kiel instruistino en [[Libano]]n. :La {{daton\|22\|februaro\|1972}}, 50 jarojn tagon pro tago post la ekzekutado de Landru, ŝi ĵetis sin en la fosaĵon de la kastelo de Flers ([[Orne]]), ne malproksime de la maljunulejo kie ŝi retiriĝis. En ŝia dormoĉambro, estis du fotoj: unu de ŝia patrino, alia de Landru. * '''La familio Landru''' devis ŝanĝi sian nomon por vivi pacan vivon. Maurice Landru, viktimo de ĉantaĝisto, devis ŝanĝi sian nomon trifoje. Linio 172: .../... * Kantisto [[Renaud]] en ''Le tango de Massy-Palaiseau'' en sia albumo ''Ma Gonzesse'' (1979) rekte aludas al ''Landru'': Linio 187 ⟶ 186: :''Estas la tango de Massy-Palaiseau. '' :''...'' * Franca traŝ-metala grupo 'ADX' en ''Souvenis de Gambais'' (''Rememoroj de Gambais'') en sia albumo ''Division Blindée'' (2008) referencas al ''Landru'': Linio 202 ⟶ 200: :''Ho, timo kun tranĉilaj okuloj :''Ho, morto malantaŭ la rozoj :''Stranga scenaro en tiu malluma domo Linio 219 ⟶ 217: :''Ho, timo kun tranĉilaj okuloj :''Ho, morto malantaŭ la rozoj * Kantisto [[Charles Trenet]] verkis kanzonon titolitan ''Landru'' en 1963: Linio 231 ⟶ 228: : ''...'' * Kantistino [[Juliette Noureddine]] ankaŭ referencas al li en sia kanzono ''Il n'est pas de plaisir superflu'' (''Ne estas superflua plezuro'') en sia albumo ''Le festin de Juliette'' (2002): ▼ ▲* Kantistino [[Juliette Noureddine]] ankaŭ referencas al li en sia kanzono ''Il n'est pas de plaisir superflu'' (''Ne estas superflua plezuro'') en sia albumo ''Le festin de Juliette'' (2002): : ''...'' Linio 242 ⟶ 238: : ''Madelono tion repetas'' : ''...'' * 'Desire Landru' ankaŭ estas la nomo de eksperimenta punk-grunĝa grupo kiu produktiĝis en [[Reims]] de 1980 al 1983. Linio 276 ⟶ 271: * [[Alain Decaux]]: ''Les assassins'', Perrin * [[Alain Decaux]]: ''C'était le XXe siècle: Vol. 1 - De la Belle Epoque aux Années folles'', Perrin, 1996 * [[Gérard A. Jaeger]]: ''Landru : bourreau des cœurs''. – [[Parizo]]: l'Archipel, [[2005]]. – 377 p.-[16] p. de pl., 23  cm. – ISBN 2-84187-729-9. * [[Christine Sagnier]]: ''L'affaire Landru'', De Vecchi. * [[P. Darmon]]: ''Landru'', Perrin, 1995. Linio 291 ⟶ 286: == Eksteraj ligiloj == * [http://henrylandru.blogspot.com/ Escrito con Sangre: Henry Desiré ~~Landrú~~Landrú: "El Barba Azul de París"] {{leginda}} Linio 297 ⟶ 292: {{vivtempo\|1869\|1922}} [[Kategorio:Naskiĝintoj en Francio]] [[Kategorio:Francaj seriaj murdistoj]]

Henri Désiré Landru: Malsamoj inter versioj