Klerismo: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kun helpo de WikiTrans
Neniu resumo de redakto
Linio 1:
 
[[File:Encyclopedie frontispice full.jpg|thumb|''If there is something you know, communicate it. If there is something you don't know, search for it.''<div style="text-align:right;">— An engraving from the 1772 edition of the ''[[Encyclopédie]]''; [[Truth]], in the top center, is surrounded by light and unveiled by the figures to the right, [[Philosophy]] and [[Reason]].</div>]]
'''Klerismo''' (de:''Aufklärung'', en:''The Enlightenment'', es:''Ilustración'', et:''Valgustusajastu'', fr:''Siècle des lumières'', nl:''verlichting'') estas nomo de movado en la [[18-a jarcento]] en [[Eŭropo]], kiu celis disvastigi raciecon kontraŭ [[superstiĉo]]. Frukto de tio estis la apero de la [[Encyclopédie ou dictionnaire raisonné des sciences, des arts et des métiers|Enciklopedio]] de [[Denis Diderot|Diderot]] kaj [[d'Alembert]] en kiu kunlaboris ankaŭ [[Voltero|Voltaire]], [[Jean Jacques Rousseau|Rousseau]], kaj [[Montesquieu]]. La Klerismo (aŭ ''Aĝo de racio'') estis kultura movado de intelektuloj komenciĝantaj en la fino de la 17-ajarcenta Eŭropo emfazanta racion kaj individuismon prefere ol tradicio.<ref>"enlightenment". Oxford Dictionaries. Oxford University Press, n.d. Web. 19a Septembro 2013.</ref> Ĝia celo estis reformi socion utiligante racion, por defii ideojn blokitajn en tradicio kaj kredo, kaj al antaŭscio tra la scienca metodo. Ĝi antaŭenigis sciencan penson, skeptikon, kaj intelektan interŝanĝon.<ref>Kors, Alan Charles. Encyclopedia of the Enlightenment. Oxford: Oxford UP, 2003. Print.</ref> Klerismo estis revolucio en hompenso. Tiu nova pensado estis racia pensaro kiu komenciĝis kun klare fiksitaj principoj, utiligas ĝustan logikon por alveni ĉe konkludoj, testas la konkludojn kontraŭ indico, kaj tiam revizias la principojn en la lumo de la indico.
 
Klerismaj pensuloj kontraŭbatalis superstiĉon kaj maltoleremon. Kelkaj klerismaj pensuloj kunlaboris kun [[Klera despotismo|kleraj despotoj]], nome absolutistaj regantoj kiuj provis perforte meti kelkajn el la novaj ideoj pri regado en praktikon. La ideoj de la klerismo daŭre penas signifan influon sur la kulturo, politikon, kaj registarojn de la [[okcidenta mondo]].
 
Originita de la [[17-a jarcento]], ĝi estis ekfunkciigita fare de [[filozofo]]j [[Francis Bacon]] (1562-1626), [[Baruch Spinoza]] (1632-1677), [[John Locke]] (1632-1704), [[Pierre Bayle]] (1647-1706), [[Voltero]] (1694-1778) kaj fizikisto [[Isaac Newton]] (1643-1727).<ref>Sootin, Harry. "Isaac Newton." New York, Messner(1955).</ref> Regantaj princoj ofte apogis kaj kreskigis tiujn figurojn kaj eĉ provis uzi iliajn ideojn pri regsdo en kio estis konata kiel ''klera absolutismo''. La [[Sciencascienca Revoluciorevolucio]] estas proksime ligita al la klerismo, kiam ĝiaj eltrovaĵoj renversis multajn tradiciajn konceptojn kaj lanĉis novajn perspektivojn pri naturo kaj la loko de [[homo]] ene de ĝi. Klerismo prosperis ĝis proksimume 1790-1800, ĉe kiu punkto la klerismo, kun ĝia emfazo por [[racio]], kolapsis al [[Romantikismo]], kiu lokis novan emfazon de emocio; kontraŭ-klerismo komencis pliiĝi en eminenteco. La romantikuloj argumentis ke la klerismo estis redukciista tiom kiom ĝi plejparte ignoris la fortojn de fantazio, mistero, kaj sentemo.<ref name="Casey">{{cite web | last = Casey | first = Christopher | date = October 30, 2008 | title = "Grecian Grandeurs and the Rude Wasting of Old Time": Britain, the Elgin Marbles, and Post-Revolutionary Hellenism | work = Foundations. Volume III, Number 1 | url = http://ww2.jhu.edu/foundations/?p=8| accessdate = 2009-06-25 }}</ref>
 
En Francio, klerismo estis bazita en la salonoj kaj kulminis per la granda ''[[Encyclopédie ou dictionnaire raisonné des sciences]]'' (1751-72) redaktita de [[Denis Diderot]] (1713-1784) kaj (ĝis 1759) de [[Jean le Rond d'Alembert]] (1717-1783) kun kontribuoj de centoj da gvidaj intelektuloj kiuj estis nomitaj ''filosofe'', precipe [[Voltero]] (1694-1778), [[Rousseau]] (1712-1778) kaj [[Montesquieu]] (1689-1755). Proksimume 25,000 ekzempleroj de la 35 voluma enciklopedio estis venditaj, la duono de ili ekster Francio. Tiuj novaj intelektaj trostreĉoj disvastigus al urbaj centroj en tuta Eŭropo, precipe en Anglion, Skotlandon, la germanajn ŝtatojn, Nederlandon, Pollandon, Rusion, Italion, Aŭstrion, Hispanion. Ĝi ankaŭ estis alkureganta en Ameriko, kie ĝia influo estis manifestita en la verkoj de francemuloj kiaj [[Benjamin Franklin]] kaj [[Thomas Jefferson]], inter aliaj. Ĝi ludis gravan rolon en la [[Usona Revolucio]]. La politikaj idealoj de la klerismo influis la Usonan Deklaracion de Sendependeco, la ''United States Bill of Rights'' (Rajtaro de Unuiĝintaj Ŝtatoj), la francan ''Deklaracion de la Rajtoj de homo kaj de la civitano'', kaj ekzemple la pol-litovan Konstitucion de 3a de majo, 1791.<ref>Robert R. Palmer, ''The Age of the Democratic Revolution'' (1964)</ref>
Linio 13 ⟶ 15:
{{citation|last=Israel|first=J.|year=2001|title=Radical Enlightenment; Philosophy and the Making of Modernity 1650–1750|publisher=Oxford, Oxford University Press|page=159}}</ref>
 
JelJe ĝia fino, la plej multaj akademiuloj uzas la lastajn jarojn de la jarcento - ofte elektante la [[Franca Revolucio|Francan Revolucion]] de [[1789]] aŭ la komencon de la [[NapoleonaNapoleonaj Militoj]] (1804-15) kiel oportunan punkton por datigi la finon de la klerismo.<ref>{{citation|url=http://www.martinfrost.ws/htmlfiles/enlightenment_age.html|title=The age of Enlightenment|author=Frost, Martin|year=2008|accessdate=2008-01-18}}</ref>
 
Krome, la esprimo "klerismo" ofte estas uzita trans epokoj. Ekzemple en ilia laboro ''Dialectic of Enlightenment'' (Dialektiko de klerismo), [[Max Horkheimer]] kaj [[Theodor W. Adorno]] vidas evoluojn de la [[20-a jarcentjarcento]]o kiel malfruaj sekvoj de la klerismo: homo estas instalita kiel "mastro" de mondo estanta liberigita de ĝia magio; vero estas komprenita kiel sistemo; racio iĝas instrumento kaj ideologio administrita per aparataroj; civilizo iĝas la barbarismo de [[faŝismo]]; civilizantajn efikojn de la klerismo en ilia kontraŭo; kaj precize tio - ili postulas - egalrilatas al la problema strukturo de la pensado de la klerismo. [[Jürgen Habermas]], aliflanke, disputas kun sia seminariaj rektoroj (Adorno kaj Horkheimer) pri la vido de la klerismo kiel procezo de kadukiĝo. Li parolas pri "nekompleta projekto de moderneco"<ref>Die Moderne – Ein unvollendetes Projekt. Philosophisch-politische Aufsätze, Leipzig 1990.</ref> kiu, en procezo de komunikaj agoj, ĉiam petas raciajn kialojn.
 
==Landaj varioj==