Ornamita gotiko: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 12:
La stelo- kaj [[ventumilo]]-[[volbo]]j de la [[katedralo de Lincoln]] ja estis jam forlasintaj la originan krucoripan strukturon kaj per tio trarompinta la limiĝo al nure konstrunecesaj elementoj, estis tamen en la uzo de siaj rimedoj ankoraŭ relative ŝparemaj kaj „klasikaj“. La ornamita stilo plifortigis – konforme al sia nomo – ĉi tiun tendencon kaj kreis per enkonduko de flankripoj, kiuj nek deiras de la [[abutmento]]j nek de la finŝtono, je la komenco de la 14-a jarcento volboskemojn, kiu preskaŭ nure havas dekoracian funkcion kaj per kontinua ĉeno el romboj priludas la arĥitekturan klarecon (skemo- aŭ retovolbo). La vere portantaj ripoj ofte nur estas rekoneblaj pro la pli granda profildikeco aŭ pro la grando de la finŝtono, je kiu ili finiĝas. Estis „senskema eksperimentado“ <ref>Henning Bock (1962)</ref>, oni ludeme elprovis formi la volbojn pli riĉajn, ekzemple uzante la lumo-ombro-efikon de forte profiligitaj ripoj.
La rigardo per tio jam ne estis direktata de [[navero]] al navero, sed sekvis pli la „originon“ de la skemoj kaj iris de abutmento al abutmento. Tiuj estis la novaj [[pivoto]]j de la volboformado. Tio ne signifas, ke la dekoracia ludo perdiĝis en detalaĵoj. Male, por ĉi tiu periodo oni pli povas diri pri tendenco al kunfandiĝo de unuopaj spacoj, kio montriĝas precipe en la katedralo de [[Exeter]] per manko de [[navokruciĝo|navokruca turo]] kaj de pro tio ne interrompita [[
== Literaturo ==
| |||