Juda diasporo: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 8:
[[Hebreoj]] estis popolo de nomadaj paŝtistoj laŭtribe organizitaj gvidataj de patriarko. Ilia historio komenciĝas kun la migro de patriarko [[Abrahamo]] el [[Mezopotamio]], nome el [[Ur]] en la direkto de [[Palestino]] (tero de [[Kanaano]]), tero promesita de Dio, [[1800|1800 jaroj a. K.]]. Certamomente, pro bezono de nutraĵoj, la filoj de la lasta patriarko, [[Jakobo]] elmigris al [[Egiptio]], kie post prospera periodo ili estis reduktitaj la sklaveco, kiu estis liberigita de [[Moseo]] rekte ŝarĝita de Dio mem, el kiu ili ricevis la monoteisman revelacion.
 
Ĉirkaŭ la jaro [[1200]] a.K., hebreoj ekokupis [[Palestino]]n kaj fariĝis monarkio kun la granda reĝo [[Davido]], kun ĉefurbo [[Jerusalemo]]. Kun la sekva reĝo, [[Salomono]], ili atingis gravegan pozicion, sed ĉesis la unueco de la popolo: fakte alestiĝis du regnoj, tiu norda [[israelaIzraela reĝolandoreĝlando]] kaj tiu suda [[regno de Jehuda]], kiuj tamen, estis okupitaj de la asiria kaj babilona imperioj... Kaj ĝuste tiam komenciĝis la vera kaj propra ''hebrea diasporo''.
 
== De la babilona kapto al la granda diasporo ==