Ponto Rialto: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 1:
[[Dosiero:Venezia - Ponte di Rialto.jpg|eta|dekstre|290px|Ponto Rialto]]
'''Ponte di Rialto''' (en [[Esperanto]]: [[Ponto Rialto]]) estas unu el la kvar pontoj, kiuj transas la akvovojon [[Canal Grande]] en [[Venecio]]. Ĝi estas la plej centra, la plej malnova kaj sendube la plej fama inter la pontoj. Ĝian nunan nomon donis la subkvartalo ''Rialto'', oriente de ĝi.
 
==Historio==
La unua transirejo de Canal Grande estis barka ponto, konstruita en [[1181]] de Nicolò Barattieri (kiu starigis ankaŭ la du kolonojn de la Marka Placo). Ĝi nomiĝis "monera ponto", kredeble pro la proksimeco al ''via della Zecca'' (= strato de la monerfarejo).
 
Linio 21 ⟶ 23:
Dosiero:Rialto2005Ven.jpg|La ponto en somero 2005
</gallery>
 
==La Ponto Rialto en Esperanto==
En la kvina kanto de la verko de [[Abel Montagut]] nome ''[[Poemo de Utnoa]]'' okazas asembleo de la Gobanoj (eksterteranoj). Tie oni akceptas, ke oni plikuraĝigu la malfortigitan Utnoan (nome la ĉefrolulo [[Noa]]) pere de la drogo ''anoŭdo''. Inna malsupreniras kaj liveras ĝin al Noa. Je ties efiko aperas antaŭ li la poeto [[Valmikio]] kiu montras al li la enormajn atingojn de la estonta homaro, se li sukcesas savi ĝin, nome, en Azio, el [[Ĉina Murego]] al insulo [[Srilanko]]. Poste aperas la japana pentristo [[Hokusajo]] kiu siavice montras aliajn mirindaĵon el [[Azio]]. Kaj poste venas la vico de [[Fidiaso]], kiu montras mirindaĵojn el suda kaj centra [[Eŭropo]] kaj la venonta ĉiĉerono estas [[Maria Sklodovska]], kiu montros al Utnoa la mirindaĵojn de centra kaj orienta [[Eŭropo]]. Jen kiel ŝi prezentas [[Venecio]]n kun kvin grandaj vidindaĵoj el kiuj aludoj al [[Baziliko de Sankta Marko]], la [[Venecia Horloĝturo|Horloĝturo]], la [[Venecia Ĉefa Placo|Ĉefa Placo]], la [[Granda Kanalo de Venecio|Granda Kanalo]] kaj la [[Ponto Rialto]]:
 
{{citaĵo|:Ambaŭ alvenas fluge al Venecio milonda,
:kie senĉesa miro povas defali neniam.
:-Jen tie Baziliko de Sankta Marko frisora,
:la Horloĝturo, Ĉefa Placo ĉe l'Granda Kanalo,
:kiu surborde plenas per domoj arke vidlogaj
:kaj jen kun galerioj marmora Ponto Rialto.<ref>[[Abel Montagut]], ''[[Poemo de Utnoa]]''. Pro Esperanto. Vieno, 1993. ISBN 3-85182-007-X. 225 p., p. 120.</ref>}}
 
==Notoj==
<references/>
 
[[Kategorio:Venecio]]