Pajno: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
eNeniu resumo de redakto
Linio 1:
'''Pajno''' aŭ '''Pano''' (el la [[greka lingvo|greka]] Πάν, ankaŭ nomata [[Faŭno]] de la [[latina lingvo|latinoj]]), laŭ la [[greka mitologio]], estis dio de la paŝtistoj, de la kamparo, de la kavernoj, de la grego, de ĉio. Li instigis la kaprojn al sekskuniĝo kaj estis tre voluptema. Tre malica dio, li emis timigi la personojn, pro tio la deveno de la vorto ''paniko''. Ĉiaj strangajn bruojn aŭ eĉ la ordinarajn, kiel la bruon de la vento, ajnan krakon, oni atribuis al li. Lia nomo siginifas ''ĉion'', ĉar reprezentis ciujnĉiujn fenomenojn de la naturo. Li estis duone homa kaj duone kapra, torso kaj kapo de homo, malsupraĵo de kapro, kun kapraj kornoj kaj oreloj. Li estas ĉiam reprezentita ludante fluton, ankaŭ nomatan [[pajnoŝalmo]].
 
Filo de [[Hermeso]] kaj la nimfo [[Driopa]], lia patrino forlasis lin post la akuŝo pro tio ke la bebo ŝajnis al ŝi tre monstra. La patro, male, kompatis la povran infanon kaj venigis lin al [[Olimpo]] (samkiel okazis al la [[Centaŭro]] [[Kirono]]) kie li konkeris la simpation de la dioj pere de siaj amuzaj kantoj kaj petolaĵoj. La olimpaj dioj, tiam, momis lin ''Ĉio'' aŭ ''Tuto''. Tre amiko de la dio [[Dionizo]], li kune kun liaj sekvantoj venis al la Tero kie li komencis vivi en la arbaro akompanata de la nimfoj, satirusoj kaj bestoj. La mito rakontas, ke lia loĝejo estis la montara regiono de [[Arkadio]] en la centro de [[Peloponezo]].
 
Dum unu el siaj multaj amoraj aventuroj la duonkaprulo ekvidis la belan nimfon [[Sirinksa]] filino de la rivero [[Ladono]] kaj tuj lia koro bolis de amdeziro. Obstine li persekutis ŝin, kaj la nimfo kiu ne interesiĝis pri amaferoj, ĉar ŝi estis ĉasistino kaj sekvantino de la diino [[Artemisa]], forfuĝis plena de teruro. Kiam Pajno estis preskaŭ kaptikaptis la nimfon, ŝi petis helpon alde sia patro kiu tuj transformitransformis ŝin en kanarbedokanarbedon. La dio tute malĝoja, pro la amora malsukceso, perceptis ke la delikataj kanoj elsendis agrablan kaj harmonian sonon, tiam li fortranĉis kelkajn ŝalmojn (unuj diras sep ŝalmoj) je diferencaj longoj, kunigis ilin per abelvakso kaj faris blovmuzikilon kiun li nomis [[sirinkso]], ankaŭ konatan kiel [[pajnoŝalmo]].
 
Tre interesan okazaĵon, Plutarko, greka historiisto sub la regado de [[Tiberio]], rakontas tre interesan okazaĵon pri la morto de Pajno. Egipta ŝipo sub stirado de Tamo iris sur trankvila akvo de la [[Egea maro]] kiam la ŝipanoj subite aŭdis strangan kaj misteran voĉon ŝajne venantan de la ondoj aŭ aero kiu diris: ''La granda Pajno mortis!'' kaj instruis al la vojaĝantoj ripetisripeti laŭtvoĉe tiun diraĵon kiam ili alvenisalvenos al determinita loko. Alveninte tie la ŝipanoj samtempe kaj laŭtvoĉe ripetis: ''La granda Pajno mortis!''. Apenaŭ ili finis krii aŭdiĝis strangaj ĝemoj de suferoj ŝajne venintaj el la vento, kvazaŭ la tuta marloĝantaro estis samtempe ĝemanta. Tiu ĉi okazaĵo tuj fariĝis notico en [[Romo]] kaj konsternis la popolon, kiu demandis pri la siginifonsiginifo de la mistero. Oni kredis, tiam, ke la epoko de Pajno finiĝis.
 
{{ĝermo}}