Cent jaroj da soleco: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Linio 143:
=== Sesa generacio ===
==== Aureliano Babilonia ====
Aureliano estas la filo de Meme kaj Mauricio Babilonia. La avino, Fernanda, inventis historion, ke li estis trovita en flosanta kesto. Lia personeco estas simila al tiu de la kolonelo Aureliano. Li estas saĝulo. Dum aliaj membroj de la familio irasforiras kaj revenas, Aureliano restas hejme. Li vivis sian infanaĝon kaj adoleskon enfermita, legante la skribaĵojn de Melquíades kaj klopodante deĉifri ilin. Multfoje aperas antaŭ li Melquíades, kiu helpas deĉifri la manuskriptojn. En la librejo de la [[Katalunoj|kataluna]] saĝulo li ekkonis siajn kvar amikojamikojn Álvaro, Alfonso, Gabriel kaj Germán. Li enamiĝas deal Amaranta Úrsula, kun kiu komencas amrilati kaŝe ĝis kiam ŝia edzo Gastón foriras kaj ili povas ami sin libere. Tiu estas la plej granda amekzemplo en la verko. Ili suspektas, ke ili estas gefratoj. Ili naskas filon kun porka vosto. Amaranta Úrsula mortiĝasmortas kaj Aureliano portempe freneziĝas pro doloro. Kiam li revenas hejmen, li vidas, ke lian filon manĝas formikoj kaj tiam rememoras pecon de la manuskriptoj de Melquíades "La unua de la familio estas ligita al arbo kaj la lastan manĝas formikoj", kaj ekscias, ke en tiuj skribaĵoj estas la tuta destino de la familio Buendía. Tiam li ekkonas, ke Amaranta Úrsula vere estis lia onklino, dum Macondo ekdetruiĝas de la vento.
 
=== Sepa generacio ===