Scienco kaj arto estis tre multe miksiĝitaj en la frua Renesanco, kun artistoj kiel ekzemple la farantaj observaj desegnaĵoj de de anatomio kaj naturo. Ĝisfunda studo de 2007 de Fritjof Capra [54 ] montras ke Leonardo estis multe pli granda sciencisto ol antaŭe pensitan, kaj ne nur inventinton. En scienco-teorio kaj en farado de fakta sciencopraktiko, Leonardo estis novigapioniro. Li starigis moderajn eksperimentojn en akvofluo, kuracista dissekcio, kaj sisteman studon de movado kaj aerodinamiko; li elpensis principojn de esplormetodo kiu por Capra klasifikas lin kiel "patron de moderna scienco". En Caprdetala takso de multaj pluvivaj manuskriptoj la scienco de Leonardo estas pli en plena harmonio kun holismaj ne-mechanistic kaj ne-reduktivaj aliroj por scienco kiu iĝas populara hodiaŭ. Eble la plej signifa evoluo da la epoko ne estis specifa eltrovaĵo, sed prefere procezo por eltrovaĵo, la scienca metodo. [53 ] Tiu revolucia nova maniero de aŭdado pri la mondo temigis empirian indicon, la graveco de matematiko, kaj forĵetado la aristotela " fina celo" en favoro de mekanika filozofio. Frue kaj influaj propagandantoj de tiuj ideoj inkludis Kopernikon kaj Galileon. En lia enketo de 1991 de tiuj evoluoj, Charles Van Doren [55 ] pripensas ke la Kopernikana revolucio vere estas la Galilean karteza ( René Descartes) revolucio, pro la naturo de la kuraĝo kaj profundo de ŝanĝo ilia laboro kaŭzis.
La nova scienca metodo kondukis al grandaj kontribuoj en la kampoj de astronomio, fiziko, biologio, kaj anatomio. Kun la publikigo de Vesalius's De humanikorporisfabrica , nova fido estis metita en la rolo de dissekcio, observaĵo, kaj mekanistia vido de anatomio. [53 ]
