Turka lingvo: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
→Asimilado: aldono |
||
Linio 117:
Tial la finaĵo de la [[lokativo]] havas entute kvar variaĵojn "-da", "-de", "-ta", "-te", el kiuj "-da" kaj "-de" sekvas post voĉaj konsonatoj kaj "-ta" kaj "-te" sekvas post senvoĉaj konsonantoj.
=== Kazoj ===
La turka lingvo havas ses kazojn, nome [[nominativo]]n, [[genitivo]]n, [[dativo]]n, [[akuzativo]]n, [[lokativo]]n kaj [[ablativo]]n, kies finaĵoj sekvas post eventuale metata finaĵo de la pluralo (-lar aŭ -ler). La finaĵo sekvas la jenan skemon:
* nominativo: -
* genitivo: -(n)in (granda vokalharmonio)
* akuzativo: (y)i (granda vokalharmonio)
* dativo: -(y)e (malgranda vokalharmonio)
* lokativo: -de (malgranda vokalharmonio)
* ablativo: -den (malgranda vokalharmonio)
Ĉe personaj nomoj oni disigas la nomon disde la kazfinaĵo per apostrofo, jene '''Adem'in''' "de Adamo".
== Ekzemploj ==
|