Andreas Rohracher: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) Etikedoj: Poŝtelefona redakto Redakto de poŝaparata retejo |
||
Linio 11:
Danke al sia agado por senbatala kapitulacio de Salcburgo li iĝis - por la [[usono|usonaj]] okuptrupoj kiel ankaŭ por la politikistoj [[Salcburgio|landaj]] - aŭtoritato nekontestebla. Liaj karitataj agadoj post la milito kaj lia rezistado dum la nazia tempo helpis la publikan kredindecon de la Eklezio.
Tri diocezaj sinodoj (1948, 1958, 1968) motivigis kaj mobiligis la fidelulojn salcburgiajn. La lasta estis en konekto kun la [[Dua Vatikana koncilio]] kies modernigan sintenon Rohracher komence bonvenigis (li eĉ estis membro de la Administra tribunalo dumkoncilia). Sed la de Rohracher intencita fondo de Katolika altlernejo ne povis realiĝi. Anstataŭe li fondis en 1961 ''Internacian esploradcentron pri fundamentaj demandoj de sciencoj''. Li furoris en 1966 pro sia pardonpeto por la forpelo de [[protestantoj]] en 1731, kion komisiis lia antaŭulo [[Leopold Anton von Firmian]]. De 1955-58 Rohracher prezidis la aŭstran episkoparan konferencon. En 1969 li rezignis pro la aĝo.
== Honoroj==
| |||