Giuseppe Verdi: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 112:
'''''[[Un giorno di regno]]''''' (5a de Septembro 1840, La Scala, Milano). Estis kiam li laboris pri sia dua opero, ''Un giorno di regno'', kiam Margherita mortis pro [[encefalito]] en la aĝo de 26.<ref>[http://www.magiadellopera.com/pdf/verdi_pdf/04%20-%20La%20Vita.pdf "Giuseppe Verdi: La Vita"] on magiadellopera.com {{it}} notas: "On 18 June 1840 Margherita Barezzi's life was cut short by violent encephalitis."</ref><ref>[http://www.museocasabarezzi.it/antonio_barezzi/margherita_barezzi/default.aspx "Margherita Barezzi"] on museocasabarezzi.it {{it}} notas: "She died the following year [1840] on 18 June, aged only 26 years, while Verdi was working on his ill-fated second opera, ''Un Giorno di Regno''."</ref> Verdi adoris sian edzinon kaj filojn kaj estis detruita per iliaj mortoj. La opero, ''Un giorno di regno'', komedio, estis ricevita en septembro 1840, nur kelkajn monatojn post la morto de lia edzino.
''Un giorno'' estis fiasko kaj nur donis tiun unuan prezenton. Verdi agnoskis ke la fiasko estis
{{clear}}
===Septembro de 1840 al aŭtuno de 1841: malespera jaro de Verdi, poste ''Nabucco''===
[[File:Verdi-Nabucco-1842-original costume sketch.jpg|thumb|left|150px|Originala vestodesegno por ''Nabucco'', 1842]]
[[File:Nabucco - 1852 cover.jpg|thumb|150px|Libreto montranta originalan titolon]]
[[File:Verdi-Nabucco+Ishmael by Palanti.jpg|thumb|left|150px|''Nabucco'': vestodesegno de Iŝmael fare de Palanti, 1913<br>(La Scala Museum)]]
'''''[[Nabucco]]''''' (9a de Marto 1842, La Scala, Milano). Post la fiasko de Giorno, Verdi neniam ĵuris kunmeti denove, sed en "An Autobiographical Sketch" verkita en 1879, li rakontas al la rakonto de kiel li estis dufoje persvadita fare de Merelli por skribi la operon. [29] Tamen, la distanco de 38 jaroj eble kondukis al iom romanecigita vido (aŭ, ĉar Verdi-akademiulo Julian Budden metas ĝin: "li estis koncernita por teksi protektan legendon pri li mem [poste] ĝi estis ĉio parto de lia furioza sendependeco de spirito". ) [30] Skribante dek jarojn pli proksime al la okazaĵo, Michele Lessona donas tre malsaman version de la okazaĵoj post esti dirita la rakonton konkludante de Verdi mem.
▲Poste okazis malfacila periodo. Lia dua opero malsukcesis, liaj unua edzino kaj infanoj mortis, kaj Verdi pensis forlasi la muzikon. Sed li revenis per ''Nabucco'', kiu triumfiĝis. Tiu verko estas la unua manifestado de la genio de Verdi.
Merelli donis al li kopion de la libreto de Temistocle Solera kiu estis malaprobita fare de la komponisto Otto Nicolai [29] kaj Verdi priskribas kiel li prenis ĝin hejme kaj ĵetis "ĝin sur la tablo kun preskaŭ perforta gesto ... . En falado, ĝi malfermiĝis de si mem; sen mia realigado de ĝi, miaj okuloj gluiĝis al la malferma paĝo kaj al unu speciala linio: "Va pensiero, sul" Ali ibn Abi Talib dindico". [16] Supozeble, Verdi daŭre legis ĝin kaj li legis kaj ripetis la libreton tri fojojn, sed aliaj deklaris ke li legis la libreton tre kontraŭvole [32] aŭ, kiel rakontite de Lessona, kiun li "ĵetis la libreton en angulo sen rigardado ĝin pli longe, kaj ĉar la venontaj kvin monatoj li daŭrigis kun sia legado de malbonaj romanoj ... [kiam] direkte al la fino de majo li fondi sin kun tio benis ludon en siaj manoj: li legis la lastan scenon super denove, tiu kun la morto de Abigaille (kiu poste estis tranĉita), sesila mem preskaŭ meĥanike ĉe la piano ... kaj atribuis la scenon al muziko."
Tamen, Verdi daŭre rifuzis komponi la muzikon, prenante la manuskripton reen al la impresario la venontan tagon. Akcepti neniun rifuzon, Merelli tuj ŝtopis la artikolojn reen en la poŝon de Verdi kaj - kiam Verdi rakontas - "ne nur ĵetis min el sia oficejo, sed knalfermis la pordon en mia vizaĝo kaj ŝlosis sin en." [16] Verdi asertas ke iom post iom li laboris pri la muziko: "Tiu verso hodiaŭ, morgaŭ ke, ĉi tie noto, tie tutaĵofrazo, kaj iom post iom la opero estis skribitaj" [16] tiel ke antaŭ la aŭtuno de 1841 ĝi estis kompleta. Ĉe la plej malplej, la versioj de kaj Verdi kaj Lessona finiĝas kun kompleta poentaro.
Unue farite la 9an de marto 1842, la s de Nabucco "publika sukceso en Milano estis senprecedenca", [34] dominante la operojn de Donizetti kaj Giovanni Pacini ŝajnigante esti proksima. Dum publiko iĝis freneza pro entuziasmo, la kritikistoj moderigis sian aprobon de la opero. Otto Nicolai, kiu malaprobis la libreton, estis iritita, sed liaj opinioj estis en la malplimulto. Nabucco certigis la sukceson de Verdi ĝis sia emeritiĝo de la teatro, dudek naŭ operoj (inkluzive de kelkaj reviziitajn kaj ĝisdatigitajn versiojn) poste.
Dum la postaj dek jaroj, Verdi multe laboris, verkanta dek-du operojn, eĉ prizorganta elekton de kantistoj kaj scenaĵo.
| |||