Armena genocido: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Rotlink (diskuto | kontribuoj) e fixing dead links |
la ŝablono {{Cita web}} ne ekzistas. tial mi ŝanĝas al {{Citaĵo el la reto}}., korekto |
||
Linio 38:
Okazis kontraŭbato la 13-an de aprilo 1909. Kelkaj militistaj elementoj de la [[Otomana Imperio]], per la kunlaboro de studantoj de islama teologio, volis redoni la kontrolon de la lando al la Sultano kaj al la imperio regata de la islama leĝo. En tiu momento multobliĝis la tumultoj kaj bataloj inter la armenoj kaj turkoj ĝis kiam la ŝtata armeo povis sufokigi la ribeliĝon kaj aresti la gvidantojn de la opozicio.
La movado komence gvidita de la nova registaro de la [[Junaj Turkoj]] estis perceptita kiel apogo por sufokigi la perforton kaj restabli la ordon kaj la regadon.<ref>Akcam. ''A Shameful Act''. pp. 68-69</ref> Tamen, kelkaj fontoj atestas ke la otomanaj trupoj partoprenis en la disrabado de la armenaj enklavoj en la [[provinco Adana]].<ref>{{Citaĵo el la reto|url=http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F50612F63A5512738DDDA10A94DC405B898CF1D3 |
== La milito en orienta Turkio ==
Linio 84:
En [[1918]] publikiĝis en ĵurnaloj (kiel serio), kaj en 1919 kiel libro, la ''Rakonto de la ambasadoro Morgenthau'', verkaĵo de [[Henry Morgenthau (patro)|Henry Morgenthau]], kiu estis ambasadoro de [[Usono]] en la [[Otomana Imperio]] inter 1913 kaj 1916.<ref>[http://www.cilicia.com/morgenthau/MorgenTC.htm Relato del embajador Morgenthau]</ref>
La famkonata aŭstria verkisto [[Franz Werfel]] persone konis plurajn postvivantojn de la genocido kaj per ili inspiriĝis en la libro verkita de li ''La kvardek tagoj de Musa Dagh'', kiu estis eldonita en [[1933]].<ref>{{Citaĵo el la reto|
|url=http://exteriores.libertaddigital.com/musa-dagh-1276232477.html
|
La venezuela militsoldulo [[Rafael de Nogales Méndez]], kiu estis oficiro de la otomana armeo dum la Unua Mondmilito, ankaŭ lasis sian atestaĵon pri la amasmurdadoj en la verkaĵo ''Kvar jaroj sub la Duonluno''.<ref>http://216.239.59.104/search?q=cache:ayqLto2bjmUJ:www.elperroylarana.gob.ve/index.php%3Foption%3Dcom_content%26task%3Dview%26id%3D316%26Itemid%3D175+Cuatro+a%C3%B1os+bajo+la+Media+Luna&hl=es&ct=clnk&cd=6&gl=es</ref>
Linio 147:
Ĝenerale, la okcidentaj historiistoj konsentas, ke la genocido vere ekzistis. La "International Association of Genocide Scholars" (''Internacia Asocio de Esploristoj pri la Genocido''), komisiono formita de du membroj el Usono, unu el [[Britio]] kaj unu el [[Israelo]], oficiale certigas la ekzistadon de la genocido.<ref>[http://web.archive.org/web/20060416082159/http://www.genocidewatch.org/TurkishPMIAGSOpenLetterreArmenia6-13-05.htm INTERNATIONAL ASSOCIATION OF GENOCIDE SCHOLARS]</ref>
La landoj kaj teritorioj kiuj oficiale agnoskis la armenan genocidon estis: [[Argentino]],<ref>{{Citaĵo el la reto|url=http://www.cna.org.ar/pdf/Mar07.pdf|
En [[Usono]] 42 el la 50 ŝtatoj malferme kaj oficiale agnoskas la armenan genocidon. Tiuj ŝtatoj estas la sekvantaj:
Linio 217:
[[Kurt Vonnegut]] verkis en [[1988]] la romanon "Bluebeard" kiu priskribas la karakterojn de la armena genocido kiel subkuŝanta temo. Aliaj romanoj pri la genocido inkluzivas al Louis de Berniéres "Senflugilaj birdoj", Edgar Hilsenrath, ''The Fairytale of the Last Thought'', la hispano G.H. Guarch ''El testamento armenio'' kaj la polo [[Stefan Żeromski]] "La venonta printempo". Historio de Edward Saint-Ivan, antologio de 2006, "La Nigra Kavaliro de Dio" inkluzivas fikcian rolulon, postvivanton de la genocido.
La unua filmo pri la genocido aperis en [[1919]], produktaĵo de [[Holivudo]] titolata "Ravished Armenia", de la direktoro Atom Egojan, kiu influas en lia filmo "Ararat" en [[2002]]. Ankaŭ ekzistas referencoj pri ĝi en [[Elia Kazan]] "Ameriko, Ameriko", aŭ [[Henri Verneuil]] en lia filmo "Mayrig". En la [[Berlinale]] 2007, la italaj direktoroj Paolo kaj Vittorio Taviani pprezentis alian filmon pri la okazintaĵoj, bazita sur la libro de [[Antonia Arslan]], ''La Masseria Delle Allodole'' (La alodrejo).<ref>{{Citaĵo el la reto|url=http://www.spiegel.de/international/spiegel/0,1518,466427,00.html|
En 1975 la fama franc-armena kantisto [[Charles Aznavour]] verkis kanton "[http://www.youtube.com/watch?v=rYnC3sggR-Y&feature=related Ils sont tombés]" (''Ili falis''), dediĉitan al la memoro de la viktimoj de la armena genocido.<ref>{{Citaĵo el la reto|url=http://www.azad-hye.net/article/article_view.asp?rec=84|
La komponisto kaj kantisto, [[Daniel Decker]], ricevis agnoskitaĵojn pri liaj kunlaboroj kun la komponisto [[Ara Gevorgjan]]. La kanto "Adana", nomo de la provinco kie okazis pogromo en 1909 de la armena popolo, kaj kiu rakontas la historion de la genocido. "Adana" estis tradukita al 17 lingvoj kaj kantita de pluraj artistoj tra la mondo.<ref>{{
La muzikbando [[System of a Down]], kiu konsistas el kvar posteuloj de armenaj postvivantoj, promociis la konscion pri la genocido pere de iliaj kantotekstoj kaj koncertoj.<ref>{{Citaĵo el la reto|url=http://www.readersdigest.ca/mag/2006/10/genocide.php|
Fine de 2003, Diamanda Galás eldonis la diskon "Defixiones, Will and Testament: Orders from the Dead," 80-minuta omaĝo al la monumento de la armenoj, grekoj kaj asirianoj viktimoj de la genocido en Turkio.<ref>{{Citaĵo el la reto|url=http://www.diamandagalas.com/defixiones/|
=== Dokumentfilmoj ===
|