Internacia Lingvo: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Roberto (diskuto | kontribuoj) eNeniu resumo de redakto |
malmajuskligo |
||
Linio 5:
Interpopola ĵargono de Mediteraneaj havenoj dum la mezepoko, - la [[Lingvo Franka]] - ne povis solvi tiun taskon. Provoj verŝi novan sangon en la mezepokan latinon, vivigi kaj plikonformigi ĝin al la novaj bezonoj, montriĝis senrezultaj.
Unu el plej grandaj humanistoj de sia tempo, la hispano [[Juan Luis
Sur tiu bonpreparita tereno de disreviĝo pri la malnovo kaj de atendado de io nova ekaperis multaj provoj solvi la problemon de tutmonda int. lingvo. De la: filozofoj [[Kartezio|Descartes]] ([[1629]]), Leibnitz ([[1666]]) kaj de la pedagogo Komensky ([[1641]]) dum la 17-a, 18-a, 19-a jarcentoj kaj ĝis la nunaj tagoj kontinue daŭras provoj skizi strukturajn bazojn kaj bazajn formojn de nova monda lingvo.
Linio 11:
Ankoraŭ longe antaŭ la tempo, kiam la scienco kapablis plene kompreni la esencon de la "lingvo", apartaj scienculoj kaj pensuloj komencis ellabori projektojn de [[pazigrafio]] (universala ideografia skribo), de gestaj lingvoj, de filozofiaj aprioriaj lingvoj, bazitaj sur sistemoj de logika klasifiko, de komunhomaj simbolaj lingvoj ktp.
La utopiistoj [[Thomas
En la 19-a jarcento la problemo de komuna lingvo interesis ne nur apartajn personojn, sed ankaŭ pli vastajn tavolojn, avide akcelintajn novajn almilitojn de [[scienco]]. Tio klarigas la akcepton de pluraj sistemoj de diversaj internaciaJ signaroj, kiel la [[lumtura signalado]] ([[1865]]) la [[mara signalaro]] ([[1871]]), la [[decimala klasifika sistemo por bibliotekoj]] ktp. Tio klarigas ankaŭ la kvantan kreskon de la projektoj de artefarita lingvo dum la dua duono de la 19-a jarcento, kaj tio klarigas, ke la plimulto de novaj lingvoprojektistoj forlasis la tro abstraktajn bazojn kaj alproksimiĝis al la ekzistantaj "naturaj" lingvoj.
|