Filipo Melanktono: Malsamoj inter versioj

'''Filipo Melanktono''' ([[germane]] ''Philipp Melanchthon''. laŭnaske ''Philipp Schwartzerd'', naskiĝis la 16-an de februaro 1497 kaj mortis la 19-an de aprilo 1560) estis [[germanoj|germana]] profesoro kaj [[teologo]], gravulo en la [[Protestanta Reformacio]], frava estro de la Lutera Reformacio, kaj amiko kaj partnero de [[Marteno Lutero]].

 

Melanktono naskiĝis la 16an de februaro de 1497, en [[Bretten]] ĉe [[Karlsruhe]], kie lia patro, Georg Schwarzerd, estis armilisto de la grafo Filipo de [[Palatinato]] kaj Rejnlando<!-- Laŭvorte la regno nomatis "Palatinato kaj ĉe Rejno".-->

 

Danke al la influo de la onklo, en 1518 akiris la [[katedro]]n de [[greka lingvo]] en la Universitato de [[Wittenberg]]. La prelego akceptanta tiun katedron ege alllogis la atenton de [[Marteno Lutero]], katedristo de Biblia Teologio en Wittenberg ekde 1512 kaj kiu ludis gravajn rolon kaj influon sur li. Li studis [[Teologio]]n kaj finis en 1519.

 

En 1521 li verkis ''Komunaĵoj pri Teologio'', verko favore al la [[Reformacio]], kaj anstataŭis la figuron de [[Lutero]] kiel estro de tiu movado en Wittenberg kiam ties estro estis arestita en la kastelo de Wartburg. En 1526 li iĝis katedristo de Teologio kaj partoprenis, kun aliaj 27 delegitoj, en la unuigo de la fondoj de la reformaciaj eklezioj de Germanio.

 

Kiel reprezentanto de la Reformacio antaŭ la Dieta de Aŭgsburgo (urbo de la [[Sankta Romia Imperio]]), en 1530 prezentis la verkon [[Konfesio de Aŭgsburgo]], 28 fidartikoj redaktataj kunlabore kun Lutero. La sinteno de tiu kredo estas tiom reunuiga, ke surprizis eĉ la katolikojn. Post unu jaro li publikis ''Apologio''n, defende de la Konfesio de Aŭgsburgo, profundiĝante en kelkaj el ties specifaj aspektoj per ''Variantoj'' (1540). Pro ties intenco akiri interkonsenton inter protestantoj kaj katolikoj aŭ, almenaŭ, inter la diversaj frakcioj protestantaj, la plej striktaj sekvantoj de [[luteranismo]] konsideris liajn opiniojn [[herezo]]. Li estis komprenema kun la evangelia doktrino kaj dum tempo konservis la plej parton de la katolika ceremoniaro, ĉar li konsideris ĝin ''adiaphora'' (de la greka, "banalaĵoj"), malgrava materialo kion pli bone oni toleru. Ĝis sia morto li defendis la reunuigon de la kristanaj eklezioj.

 

Filipo Melanktono iĝis la ĉefa estro de luteranismo post la morto de Marteno Lutero.

 

 

{{Vivtempo|1497|1560|Melanktono, Filipo}}

[[Kategorio:Reformacio]]

[[Kategorio:Germanaj teologoj]]

[[Kategorio:Germanaj filozofoj]]

[[Kategorio:Universitato de Wittenberg]]