Eŭkaristia preĝo: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Nova paĝo kun ''''Por krei ĉiujn ligilojn al aliaj lingvoj, kiujn mi ne sukcesas fari, oni vidu la gvidan latinlingvan Prex eucharistica'''. Dankon En la Katolika Eklezio kaj ĝenera...'
 
Neniu resumo de redakto
Linio 8:
Tiu preĝo reirigas al la preĝo eldirita de [[Jesuo]] en la [[Lasta Vespermanĝo]] kaj konservita en la [[sinoptikaj evangelioj]]: [[Evangelio laŭ Mateo|Mateo]] 26,26-29, [[Evangelio laŭ Marko|Marko]] 14,22-25, [[Evangelio laŭ Luko|Luko]] 22,15-20 kaj de la [[1-a epistolo al la korintanoj]] 11,23-26. Fakte ĝia precipa parto entenas la rakonton pri tio kion faris Jesuo. Laŭ la kredo de kristanoj tiu preĝo igas reala la [[Transsubstancigo]]n, aŭ la transformiĝon de la pano en la korpo de Kristo kaj de la vino en la sango de Kristo.
 
La Eŭkaristia preĝo konturiĝas kiel tipa [[Triunuo|triunua]]: ĝi fakte estas adresita al [[Dio Patro]], oni alvokas la [[SaktaSankta Spirito|Sanktan Spiriton]] por ke estu reale ĉestigita Jesuo, la [[Filo de Dio|Difilo]]<ref>Tio estas konfesata de preskaŭ ĉiuj kristanaj eklezioj: laŭ la katolikismo kaj ortodoksiamo kaj anglikismoanglikakismo, tiu ĉeesto daŭras ankaŭ post la mescelebro, dum laŭ iuj protestantaj eklezioj ĝi ĉesas post la celebro de la “sankta vespermanĝo” kaj laŭ kalvinistoj tiu ĉeesto reduktiĝas al simpla spirita ĉeesto.</ref>
 
== Strukturo ==
La eŭkarisianeŭkaristian preĝon konstituas jenaj elementoj:
* [[Prefaco (diservo)|prefaco]]: solena enkonduko kiu konkludiĝas per la kanto de la [[Sanctus|Sankto]];
* prologo: alvoko al la Patro;
Linio 22:
 
== Historiaj skizoj ==
La plej antikva liturgia [[manuskripto]] entenanta kompletan eŭkaristian preĝon estas la [[papiruso de Barcelono]], reiranta al la [[4-a jarcento]] kaj dvenantadevenanta el [[Egiptio]].
 
La historio de la [[liturgio]] informas ne nur pri la originoj, sed ankaŭ pri la diferencoj de la diversaj antikvaj preĝoj kaj distingas almenaŭ du grandajn familiojn en la orientaj liturgioj, tiu antioĥia kaj tiu aleksandria. En la strukturo. la roma rito sekvas pli tiun aleksandrian ol tiun antioĥian. Tiu de la roma rito estis unika ĝis la moderna postkoncilia reformo.