Popola Fronto: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
malmajuskligo |
||
Linio 3:
Ĝi estis specife kaj tipe uzataj fine de la 30-aj jaroj, de la [[19-a jarcento]], post la alveno al la povo de [[nazio]]j en [[Germanio]] kaj [[faŝismo|faŝistoj]] en [[Italio]], kaj pro la timo ke tiu kondukus al la povo al aliaj ekstremdekstraj partioj.
Kvankam unuiĝo inter radikalaj/respublikanaj burĝaj fortoj kaj socialistoj jam estis kutima en diversaj landoj, la nova strategio prenis pli larĝan etendon kiam la [[Komunista
La plej gravaj koalicioj estis:
* La Popola Fronto de [[Francio]]: politika koalicio de socialistoj, komunistoj kaj radikalistoj. Formita en decembro de [[1935]], ĝi venkis la balotojn de majo [[1936]], kiam estis elektita ĉefministro [[Léon
* La Popola Fronto de [[Hispanio]]: politika koalicio de maldekstraj [[Hispana Respubliko|respublikistoj]], socialistoj kaj komunistoj, kun ekstera apogo de [[anarkiismo|anarkiistoj]], formita en [[1935]]. Ĝi venkis la balotojn de la [[16-a de februaro]] de [[1936]], dum la [[Dua Hispana Respubliko]], sub la gvido de [[Manuel
* La Popola Fronto de [[Ĉilio]], kiu estis koalicio de la partioj komunista, socialista kaj radikala, kaj la laborista sindikato ''Confederación de Trabajadores de Chile'', formita en [[1937]]. Post la venko en la balotoj de [[1938]], fariĝis prezidento [[Pedro AGUIRRE CERDA]]. Ĝi konservis la povon ĝis [[1947]].
| |||