Naturhistoria Muzeo de Tuluzo: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Komplementoj (historio 1) |
Aldono (historio 2) |
||
Linio 129:
[[Dosiero:Grand carré MHNT.jpg|thumb|right|Enirejo de la Muzeo de Tuluzo<br />{{Coord|43|35|37.89|N|1|26|57.42|E|region:FR}}]]
[[Dosiero:Harpon 2010.0.3.5. Global.JPG|thumb|Multobla vido de osta Azilia [[harpuno]]kapo, el ĉirkaŭ antaŭ 10,000 jaroj.]]
La '''Naturhistoria Muzeo de Tuluzo''', [[Franca lingvo|franclingve]] ''Muséum de Toulouse'', estas muzeo de naturscienco kaj antropologio en [[Tuluzo]], Francio. Ĝi situas en la kvartalo Busca-Montplaisir, ene de la Ĝardeno de la Plantoj. Ĝi gastigas kolekton de pli da 2,5 milionoj da aĵoj sur proksimume 6000 m² da areo, sen nombri la eksterajn dependaĵojn<ref>{{fr}} [http://www.toulouse-tourisme.com/offre/fiche/patrimoine-culturel/museum-d-histoire-naturelle-de-toulouse/PCUMID031FS00966 La Naturhistoria Muzeo de Tuluzo] ĉe la [http://www.toulouse-tourisme.com/accueil/index_fr.php oficiala retejo de la turisma ofico de Tuluzo]</ref>. Ĝi estas la dua plej granda naturhistoria muzeo el Francio, tuj post [[Nacia Muzeo de Natura Historio de Parizo|tiu de Parizo]].
== Historio ==
La muzeo estis kreita en [[1796]] de la naturalisto [[Philippe-Isidore Picot de Lapeyrouse]], en la malnovaj konstruaĵoj de la monaĥejo de la [[Karmelanoj]], havigante al la muzeo prestiĝan situon. Tiam rezervita nur por
Samepoke, la universitata botanika ĝardeno instalita en la kvartalo Saint-Sernin, estis translokita en tiun malnovan monaĥejon. En 1887, okaze de la Tuluza Internacia Ekspozicio, ĝi iĝis la [[Ĝardeno de la Plantoj]], kaj baldaŭ aliformiĝis ĝis ĝia aktuala topografio. Ĝi kolektas plurajn centojn da plantspecioj, inkluzive multajn arbojn. Tiu ĝardeno estas plena parto de la muzeo.
La tuluza muzeo estis la unua muzeo en la mondo kiu malfermis fakon pri [[prahistorio]], danke al kunlaborado de [[Émile Cartailhac]], [[Jean-Baptiste Noulet]], [[Édouard Lartet]] kaj [[Eugène Trutat]]. Nune la muzeo sidejas en konstruaĵo de 2007 building dezajnita de la arkitekto Jean-Paul Viguier.▼
▲
En 1950, kun 19 ĉambroj viziteblaj de publiko, la muzeo iĝis vera scienca poluso. Ĝi pliriĉiĝis inter la du mondmilitoj per multaj donacoj: la [[Ornitologio|ornitologiaj]] kolektoj de D-ro Victor Besaucèle (1847-1924), la [[Etnologo|etnologiaj]] kaj [[Konko|konkaj]] kolektoj de [[Gaston de Roquemaurel]] (1804-1878), kaj la kolekto Dupuy pri [[malakologio]].
En 1971, sub la impulso de Claudine Sudre, la muzeo sin provizis per pedagogia servo kaj infana biblioteko.
Pro malfortaĵoj en la muzea konstruaĵo, la lokaloj estis fermitaj de [[1997]]. En 1999, nova koncepto de konstruaĵo estis proponita. La ejo restos konstruata dum pluraj jaroj, kaj reorganiziĝos per pluraj lokoj ĉirkaŭ [[Tuluzo]].
== La nuna muzeo ==
== Konstantaj ekspozicioj ==
==Kolektoj==
| |||