Otto (Bavario): Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 25:
Otto estis la filo de [[Maksimiliano la 2-a (Bavario)|Maksimiliano la 2-a]] kaj lia edzino Maria de Prusio, kaj frato [[Ludoviko la 2-a (Bavario)|Ludoviko la 2-a]]. Kiel heredanto al la trono, li estis instruita en la militista kariero en la bavara armeo ekde [[1863]].
 
Kiam [[Frederiko Vilhelmo la 1-a (Prusio)|Frederiko Vilhelmo la 1-a de Prusio]] estis proklamita [[Imperiestro]] de la unuiginta [[Germanio]] la [[18-an de junio]] [[1871]], en la [[Kastelo de Versailles]], Otto reprezentis sian fraton, la reĝo [[Ludoviko la 2-a (Bavario)|Ludoviko la 2-a]], kiu malakceptis ĉeesti la ceremonion. Pli malfrue, li kritikis la feston kiel "ostentosaostenta" ykaj "desalentada" en letero dediĉita al Ludoviko la 2-a.
 
Li estis proklamita reĝo de Bavario en [[1886]], iom da tempo post la entombigo de sia frato. Otton havis gravan mensan malsanon ekde [[1875]]. FueLi confinadoestis limigita en ella CastilloKastelo de Fürstenried conkun supervisiónmedicina médicakontrolado cuandokiam empezóli akomencis mostrarmontri signossignojn de gravesgrava trastornosmensa mentalesmalordo, que aconsejaron apartarlo del gobierno; continuó entonces la regencia que ya había sido instaurada durante los últimos días del reyreĝo LuisLudoviko IIla 2-a, enje la personapersono de susia tíoonklo, ella príncipeprinco Leopoldo, quienkiu sirvióservis comokiel PríncipePrinco [[Regento|regente]] hastaĝis susia muertemorto. SuLia hijofilo, LuisLudoviko, seiĝis convirtióregento enpost regentela trasmorto de la muerte del anteriorantaŭulo.
 
En concreto, Otón I ha sido uno de los pocos casos documentados en la historia de cinantropía, trastorno de las ideas por el cual quien lo padece cree ser un perro.
 
La [[4-an de novembro]] [[1913]], la konstitucio de [[Bavario]] estis amendiamendita por inkludi la mensamensan senkapablecosenkapablecon comokiel unaunu deel lasla causaskaŭzoj de deposición del monarca. Tiel, Otto perdis la kronon en favoro de sia kuzo, kiu iĝis reĝi sub la nomo Ludoviko la 3-a.
 
Otto de Wittelsbach mortis en [[1916]]. Li estis sepultita en la kripto de la Preĝejo de Sankta Mikaelo, en [[Munkeno]].