Pedofilia movado: Malsamoj inter versioj

La '''pedofilia movado''' estas socipolitika movado, kiu defendas la socian kaj institucian aprobon de [[pedofilio]] kaj de tio, kion la pedofiliaj aktivuloj difinas kiel konsentaj seksrilatoj inter plenaĝuloj kaj neplenaĝuloj, strebanta atingi cele al tio sociajn kaj jurajn ŝanĝojn kiel la nuligon aŭ reformon de la [[aĝo de konsento]], la agnoskon de la pedofilio kiel specifan [[seksa orientiĝo|seksan orientiĝon]] kaj ties forigon kiel [[parafilio]]n el la oficialaj listoj de malsanoj kaj mensaj perturboj<ref>Fonseca, Suheyla. «[http://fdc.br/Arquivos/Mestrado/Revistas/Revista10/Discente/SuheylaFonseca.pdf Um olhar crítico sobre o ativismo pedófilo]» (portugale). ''Revista da Faculdade de Direito de Campos'', n-ro 10 (junio 2007).</ref><ref name="deyoung"/>.

Etimologie, la termino ''pedofilio'' estas komponita deel la [[Antikva greka lingvo|grekaj]] vortoj παις, «infano», genitive παιδος, «de infano», kaj φιλία, «amo»<ref>Liddell, Henry G.; Scott, Robert. ''Intermediate Greek-English Lexicon'', 1959. ISBN 0-19-910206-6.</ref>. Ĝia etimologia signifo estas do «amo al infanoj». Tamen, laŭ ĝia nuntempa uzado, la vorto ne venas rekte de la greka, sed ja estis enkondukita en la medicinan vortprovizon fare de la viena psikiatro [[Richard von Krafft-Ebing]] per sia verko ''[[Psychopathia Sexualis]]'', aperinta en 1886, por difini la primaran seksanelementan inklinonseksinklinon al antaŭadoleskantaj aŭ [[Pubereco|fruadoleskantaj]] individuoj<ref>Krafft-Ebing, Richard. ''Psychopathia Sexualis'', 1886</ref>.

La oficiala medicina difino estas tiu de la [[Internacia Klasifiko de Perturboj]] de la [[Monda Organizaĵo pri Sano]]<ref name="onu">[http://www.who.int/classifications/apps/icd/icd10online/ Internacia Klasifiko de Malsanoj, IKP-10, versio 2010] - Vidu [http://apps.who.int/classifications/apps/icd/icd10online/ kodo F65.4]</ref>, kaj ankaŭ tiu de la diversaj psikiatriaj asocioj, ĉefe la [[Usona Asocio pri Psikiatrio]]<ref>[http://www.behavenet.com/capsules/disorders/pedophiliaTR.htm DSM-IV-TR: Paedophilia], kodo 302.2 (angle).</ref>. Tiuj ĉi organizaĵoj difinas pedofilion kiel primaranelementan seksan inklinonseksinklinon al antaŭadoleskantaj aŭ fruadoleskantaj infanoj kaj rigardas ĝin kiel mensan kaj kondutan perturbon<ref name="onu"/>.

Siaflanke, la pedofiliaj aktivuloj difinas pedofilion kiel seksan preferon al infanoj kaj, en vasta senco, al adoleskantoj, bazitan sur selektema amo al ĉi tiuj, kaj ili rigardas ĝin kiel specifan seksan orientiĝon, kompareblan kun iukiu ajn alia<ref name="Santiago"/>. Por eviti la infamiadon kaŭzitan de terminoj, kiaj pedofilo kaj pederasto, kelkaj defendantoj de la normaligo de la pedofilio stimulas la uzon de aliaj, kiaj ''[https://eo.wiktionary.org/wiki/knabamanto knabamanto]'' kaj ''knabinamanto'', kaj la komunan ''infanamanto''<ref name="deyoung">Young, Mary. «The indignant page: techniques of neutralization in the publications of pedophile organizations». ''Child Abuse & Neglect'', Vol. 4, n-ro 12 (1988), pp. 583-591.</ref><ref>Geraci, J. «Interview: Gilbert Herdt». ''Paidika: The Journal of Paedophilia'', Vol. 3, n-ro 2, 1994, pp. 2-17</ref>. Oni uzas ankaŭ aliajn nomojn, kiaj ''pedoseksemulo'' kaj ''efeboseksemulo''<ref>Rencken, Robert; Grubb, Jeff. [http://eric.ed.gov/ERICWebPortal/custom/portlets/recordDetails/detailmini.jsp?_nfpb=true&_&ERICExtSearch_SearchValue_0=ED439307&ERICExtSearch_SearchType_0=eric_accno&accno=ED439307 ''Brief and Extended Interventions in Sexual Abuse''], 2-a el. Alexandria: American Counseling Association, 2000</ref>.

Kvankam ene de la movado estas reprezentatajreprezentitaj multaj opinioj, foje diverĝaj, plejla multajplimulto de la aktivuloj konsentas kun jenaj celoj<ref name="deyoung"/>:

Tiusence, la pedofiliaj aktivuloj defendas tion, kion ili rigardas kiel naturan rajton de la infanoj kaj adoleskantoj esplori kaj elvolvi sian seksecon, kaj libere elekti kun kiu ili volas kundividi ĝin, jen inter ili, jen kadre de intergeneraciaj rilatoj kun plenkreskuloj; tio estas, kion la pedofiliaj aktivuloj nomas «seksa liberiĝo» de la infanoj kaj adoleskantoj<ref>Hocquenghem, Guy; Voline, Marc. «Non à l'enfant poupée». ''Libération'', aprilo 1979.</ref>. Sekve, la pedofilia aktivismo prezentiĝas ne nur kiel seksa liberiga movado por la pedofiloj, sed ankaŭ por la neplenaĝuloj, kiujn la pedofiliaj aktivistoj rigardas subprematajnsubpremitajn kaj silentigatajnsilentigitajn de la leĝoj kaj de la moralo de la socio<ref group="noto">En lia eseo ''L'Enfant au masculin'', Tony Duvert asertas, ke la seksaj rilatoj inter plenaĝa viro kaj knabo dependas de la samseksemo de la neplenaĝulo kaj ke la subpremado de pedofilio estas integra parto de la persekutado al samseksemuloj.</ref><ref name="namb">[http://www.nambla.org/welcome.html Who we are]. NAMBLA</ref><ref>Kp. Michel Foucault, ''La Loi de la pudeur''.</ref>.

Surbaze de tiaj tezoj, la pedofiliaj aktivuloj denuncas, ke la leĝoj pri la aĝo de konsento nenecese krimigas la rilatojn inter plenaĝuloj kaj neplenaĝuloj, maljuste punante la pedofilojn kadre de la puna sistemo, kaj postulas ĝian nuligon aŭ substancan reformon de la leĝaro, kiu malfermu la pordon al la kreo de novaj leĝoj, kiuj protektu la neplenaĝulojn kontraŭ misuzoj kaj samtempe permesu al ili decidi pri sia propra seksa vivo<ref group="noto">La programo de [[Paedophile Information Exchange|PIE]] defendis ne tutsimple la nuligon de la aĝo de konsento, sed ja ties anstataŭigon per alternativa modelo, kiu nur estigus jurajn agadojn se la infano ne partoprenis libervole en la rilato. Aliaj kazoj maltrankviligaj estus solvataj de la civilaj tribunaloj, kiuj rajtus malpermesi rilatojn rigardatajn kontraŭaj al la supera intereso de la neplenaĝuloj</ref><ref name="namb"/><ref name="deyoung"/>.

Rilate al la naturo de pedofilio, la pedofiliaj aktivuloj opinias, ke tiu ĉi estas natura kaj specifa seksa orientiĝo, komparebla kun iukiu ajn alia, pro tio ili postulas ĝian elklasigon kiel mensan perturbon el la oficialaj listoj de malsanoj kaj mensaj perturboj de oficialaj institucioj, kiaj la Monda Organizaĵo pri Sano kaj la Usona Asocio pri Psikiatrio. Ili argumentas, ke iaj tipoj de seksa orientiĝo, kiaj [[samseksemo]], ankaŭ estis antaŭe rigardataj kaj poste elklasigitaj kiel mensajn perturbojn fare de la samaj institucioj<ref>Santiago, Pablo, c.v., 2004, p. 195.</ref>.

La distingo inter [[infana seksa misuzo]] kaj konsentaj rilatoj, kiun faras la pedofiliaj aktivuloj estas ŝlosila aspekto por la kompreno de iliaj postuloj<ref name="Bernard">[http://www.ipce.info/library_3/files/bernard_interview_en.htm «Interview with Dr. Frits Bernard, a pioneer emancipator]». ''Koinos'', Vol. 4, n-ro 48, 2005.</ref>. Kvankam la interpreto de la konceptoj pri infana seksa misuzo kaj konsentaj rilatoj signife varias laŭ socijuraj kriterioj<ref group="noto">La aĝo de konsento, kaj do la derivata jurisprudenco pri tio, kion oni rigardas aŭ ne rigardas kiel infanan seksan misuzon, varias konsiderinde inter landoj. Eĉ tiel, kaj ĝustadifine, la malsamaj leĝaroj komprenas, ke la supozo de perforto estas absoluta en iu ajn seksrilato kun neplenaĝuloj sub tiu aĝo, juĝante ke, eĉ se eventuale ja povas ekzisti neplenaĝuloj atingantaj seksan konscion pli frue, la granda plimulto, antaŭ ol alveni al tiu aĝo, ne havas sufiĉan psikologian elvolviĝon por kompreni la sekvojn de siaj agoj, tiel ke sia konsento estas tute nevalida por juraj celoj kaj la aĝo de la neplenaĝuloj apartenas en si mem al la krima tipo. La socia sinteno al seksaj kaj paraj rilatoj inter plenkreskuloj kaj neplenkreskuloj ankaŭ multe varias laŭ landoj, kulturoj kaj historiaj periodoj. Tiel do, en Antikva Grekio la pederastio estis rigardata natura esprimo de la homa sekseco, socie konata kaj aprobata, kaj reguligata de la Ŝtato kiel instruan kaj moralan institucion. Laŭ kelkaj historiistoj, la aĝo de la grekaj efeboj estis kutime inter 12 kaj 16 jarojn. Dum Mezepoko, la geedziĝoj inter plenkreskuloj kaj knabinoj aŭ adoleskantinoj estis oftaj, kion spegulas la tiama literaturo: la Beatrice de Dante havas 14 jarojn, la Melibea de Fernando de Rojas 14 kaj la Carmesina de Joanot Martorell apenaŭ 13. Ĝis la frua 20a jarcento, kiam okazis morala ŝanĝo de sinteno al sekseco markita pro la puritanaj politikoj, tiaj geedziĝoj ne estis maloftaj en la okcidenta mondo; troveblas fame konataj kazoj kiaj, tiu de la usona verkisto Edgar Allan Poe, kiu edziĝis al sia kuzino Virginia Clemm en 1825 kiam li aĝis 27 jarojn kaj ŝi 14, aŭ tiu de la hispana poeto Antonio Machado, kiu en 1909, en la aĝo de 36 jaroj, edziĝis al Leonor Izquierdo kiam tiu ĉi estis 15-jara. Tiaj kutimoj ankaŭ influas sur la leĝojn rilate al la aĝo de konsento, kiu ĝis la komenco de la 20a jarcento iris kutime de 10 ĝis 20 jaroj, malsuprenirante en iaj kazoj, kiel en la usona ŝtato Delaware, ĝis 7 jaroj (''The New York Times'', 15 de oktobro 1895).</ref>, la pedofiliaj aktivuloj oficiale malaprobas kaj kondamnas surbaze de siaj propraj kriterioj la infanan seksan misuzon, komprenata kiel la uzo de forto por altrudi nedeziritajn rilatojn, kaj ili defendas nur tion, kion ili difinas kiel konsentajn rilatojn (ofte sen starigi aĝolimon<ref group="noto">Tony Duvert skribas en ''L'Enfant au masculine'' (kp. Michel Foucault, ''La Loi de la pudeur''):{{Citaĵo|{{eo}} ''[La] libereco por eliri el situacio por kiu oni konsentis estas la necesa kaj sufiĉa garantio pri la valoro de la konsento en si mem. Ne estas necese diskuti pri la «kapablo» (de la neplenaĝulo aparte) de kiu ajn por konsenti aŭ ne konsenti tute konscie: ni estas ĉiam kapablaj, eĉ kiel beboj, por distingi tio, kion ni ŝatas disde tio, kion ni malŝatas, kaj por esprimi tian taksadon.''|||{{fr}} [La] liberté de s'extraire d'une situation à laquelle on avait consenti est, c'est l'évidence, la garantie nécessaire et suffisante de la valeur du consentement lui-même. Il n' a pas à ergoter sur l'«aptitude» (du mineur en particulier) de quelqu'un à consentir ou non en connaissance de cause : on est toujours apte, même nourrisson, à apprécier ce qui nous plaît ou vous déplaît, et à exprimer cette appréciation.}}

Cetere, multaj pedofiloj asertas, ke la seksumado ne estas la ĉefa ekzistopravo de iliaj rilatoj kun infanoj. Edward Brongersma, en lia pristudo «Boy-Lovers and Their Influence on Boys» ("«Knabamantoj kaj sia influo sur knaboj"»), en kiu li prezentas la rezultojn de esploroj faritaj kun plenkreskuloj, kiuj havis seksrilatojnseksajn rilatojn kun infanoj, asertas: «En iu rilato, la seksumado estas ofte duagrada elemento, kvankam ĝi povas esti grava por la instruado kaj seksa edukado» (li citas pristudojn de Hass, 1979; Righton, 1981; Berkel, 1978; Ingram, 1977; Pieterse, 1982; kaj Sandfort, 1982)<ref>Brongersma, Edward. «Boy-lovers and their influence on boys: Distorted research and anecdotal observations». ''Journal of Homosexuality'', n-ro 20 (1990), pp. 145-173.</ref>.

Dekomence, la teoriuloj de la pedofilia aktivismo prenis kiel referencon la pristudojn de esploristoj, kiaj [[Sigmund Freud]], [[Wilhelm Reich]] kaj [[Alfred Kinsey]] pri la infana sekseco kaj pli poste de aliaj, kiaj Floyd Martinson, Alayne Yates aŭ William Masters, kiuj neis aŭ relativigis la malutilajn sekvojn ĝenerale atribuitaj de la oficiala [[psikiatrio]] kaj de la socio al la seksaj rilatoj inter plenkreskuloj kaj infanoj, por science defendi iliajn tezojn, ankaŭ baziĝantajn sur kulturaj kaj historiaj eventoj, kiuj permesis la socian aprobon de la pederastio, eĉ reguligita, kiel en [[Pederastio en Antikva Grekio|Antikva Grekio]]<ref>Licht, Hans. ''Sexual Life in Ancient Greece''. Nov-Jorko: Barnes & Noble, 1962.</ref>. Ili asertas samtempe, ke la pristudoj pri la pederastiaj rilatoj estas ĝenerale deformitajdistorditaj pro la antaŭjuĝemo de la esploristoj rilate al pedofilio, kaj ili postulas pli objektivan alproksimiĝon.

La [[Aŭstrio|aŭstra]] psikiatro Wilhelm Reich, lernanto de Freud, kiu klopodis kombini la [[Marksismo|marksistan]] politikan teorion kun la defendo de la seksa edukado kaj libereco, atribuis la repuŝadon de la infana sekseco kaj la rezultantan repuŝadon de la plenkreska al morala jarmila altrudo, kiu manifestiĝus en la [[Kapitalismo|kapitalista]] sistemo pere de la [[Burĝo|burĝa]] kaj patriarka familio, kiu agus kiel reprezentanto kaj reproduktanto de la ŝtata politika subpremado. Uzante la religion kiel ilon, la [[Konservativismo|konservativa]] familio plenumus la funkcion konservi la ekzistantan familian modelon per la ĉiamdaŭreco de institucioj, kiaj la nedisigebla geedziĝo kaj moralaj principoj, kiaj la geedza fideleco<ref>Reich, Wilhelm. ''Der Einbruch der sexuellen Zwangsmoral''. Kolonjo: Kiepenheuer und Witsch, 1995. ISBN 978-3-462-02471-5.</ref>. Laŭ Reich, la infana inhibo povas estigi fiksadon en antaŭgeneraj stadioj kaj sekve seksajn patologiajn formiĝojn<ref>Reich, Wilhelm. ''The Function of the Orgasm: Discovery of the Orgone''. Nov-Jorko: Farrar, Straus & Giroŭ, 1986</ref>. En verkoj kiaj ''Psikologio de amasoj de la faŝismo''<ref>Reich, Wilhelm. ''Massenpsychologie des Faschismus''. Kolonio: Anaconda Verlag, 2011. ISBN 3866476663.</ref> Reich asertas, ke la repuŝado de la infana sekseco kreas individuojn timemajn antaŭ la vivo kaj la aŭtoritato, kio favoras la ĉiamdaŭrecon de gvidantoj, kiuj altrudas sian volon al la amasoj.

Inter 1937 kaj 1948, la usona sciencisto Alfred Kinsey plenumis unu el la plej gravaj pristudoj pri la homa sekseco faritaj ĝis nun, hodiaŭ konata kiel la [[Kinsey-raporto]], aperinta en du volumoj, ''Seksa konduto ĉe la homaj maskloj''<ref>Kinsey, Alfred. ''Sexual Behavior in the Human Male''. Indianao: Indiana University Press, 1998. ISBN 0-253-33412-8.</ref> kaj ''Seksa konduto ĉe la homaj femaloj''<ref>Kinsey, Alfred. ''Sexual Behavior in the Human Female''. Indianao: Indiana University Press, 1953. ISBN 0-253-33411-X.</ref>. Por tio li kolektis la seksan dosieron de ĉ. 18 000 homoj, inter ili centoj da infanoj 2-monataj ĝis 14-jaraj. Kinsey asertas, ke ne ekzistas anormalaj seksrilatoj, sed ja sociaj normoj, kiuj kondiĉas kaj reguligas ilin. Laŭ Kinsey, se la seksaj rilatoj inter plenkreskuloj kaj infanoj okazas en taŭgaj cirkonstancoj, se la plenkreskulo sentas korinklinon al la infano kaj ne traktas ĝin kiel objekton, ili ja povas esti sana sperto por tiu ĉi. La infano spertus tion, kiel traŭmon nur se la publikaj aŭtoritatoj aŭ la gepatroj kredigas al ĝi, ke tia konduto estas malmorala aŭ nedeca. En lia koncepto de «seksa faciliĝo», kiu inkludas masturbadon, noktajn poluojn, aliseksemajn karesojn, samseksemajn rilatojn kaj [[Zoofilio|rilatojn kun bestoj]], Kinsey defendas la permesivismon de la rilatoj inter plenkreskuloj kaj infanoj<ref name="feno">Santiago, Pablo. «La pedofilia como fenómeno psiquiátrico». En: ''Alicia en el lado oscuro''. Madrido: Imagine, 2004, pp. 192-193.</ref>.

Klinika psikologo kaj fakulo pri pedofilio, li publikigis multajn verkojn pri la temo. Frits Bernard defendas, ke la infanoj estas kapablaj deziri kaj konsenti seksajn rilatojn kun plenkreskuloj, kaj ke ĉi tiuj ne estas nepre malutilaj en ĉiuj okazoj. En verkoj, kiaj ''Paedophilia: A factual report'' (1985), Bernard rimarkigas faktorojn, kiaj la reago de la ĉirkaŭularo, la pridemandadoj kaj la aresto de la plenkreska kunulo, kiel la verajn kaŭzojn de malutilaj kaj persistaj efikoj ĉe la menso de la infano, kiam pederastia rilato estas malkovrita kaj la tabuo aplikita sur ĝi. Bernard kritikas, ke la socio emfazas nur la malbonan parton de pedofilio (infana seksa misuzo), kaj li substrekas, ke plejla plimulto de multajla pristudojstudoj pri la pedofiloj estas faritaj en kondiĉoj degradantaj por ĉi tiuj (malliberejoj, psikiatriaj hospitaloj). Alia obĵeto de Bernard estas tio, ke oni demandas al la infanoj pri siaj veraj sentoj al la pedofiloj nur post granda skandalo, kiu kondiĉas ilin respondi malfavore pri siaj spertoj<ref name="Santiago"/>. En 1988 li asertis, ke ĝis tiam li mem, kiel psikologo kaj faka rajtigita atestanto en diversaj procesoj, analizis «pli ol cent pedofilajn plenkreskulojn kaj proksimume tricent infanojn kaj adoleskantojn, kiuj havis [seksajn] kontaktojn kun plenkreskuloj»<ref name="bro">Leopardi, Angelo, 1988.</ref>.

Socia psikologo nederlanda, scienca esploristo de la Centro HIV por Klinikaj kaj Kondutaj Studoj kaj Profesor-Asistanto de Klinikaj Sociomedicinaj Sciencoj (en Psikiatrio) ĉe la [[Kolumbia Universitato]], [[Theo Sandfort]]<ref>[http://cupop.columbia.edu/people/theodorus-sandfort Theodorus Sandfort], CPRC, Kolumbia Universitato.</ref> faris multajn bazajn kaj aplikitajn empiriajn esplorojn en la kampo de la sekseco, kelkaj dediĉitaj al la pristudostudado de la infana sekseco kaj de la efikoj de la seksaj kontaktoj sur la neplenkreskuloj kadre de pederastiaj rilatoj. En 1981, kiam li estisestante profesoro de psikologio ĉe la [[Universitato Utrecht]], Sandfort publikigis la rezultojn de lia pristudo pri 25 knaboj aĝaj inter 10 kaj 16 jaroj, kiuj havis pederastiajn rilatojn kun plenkreskaj viroj en la momento de la pristudo. Li konkludis, ke «por preskaŭ ĉiuj knaboj…knaboj […] la seksa kontakto en si mem estis pozitive spertita kaj havis neniun malutilan efikon sur la manieron, kiel la junulo sentis sin ĝenerale»<ref>[http://www.ipce.info/ipceweb/Library/bauserman_objectivity.htm Objectivity and Ideology Criticism of Theo Sandfort’s Research on Man-Boy Sexual Relations]. Ipce.</ref>. Sandfort ankaŭ determinis, ke la knaboj ne perceptis misuzon de povo fare de la plenkreskulo. Lia plej populara verko, ''Boys on their contacts with men'' ("«Knaboj en siaj kontaktoj kun viroj"»)<ref>[http://www.mhamic.org/sources/sandfort.htm Boys on their contacts with men: A study of sexually expressed friendships]. MHAMic.</ref>, publikigita en 1987, estas ofte citata kiel ekzemplon de objektiva esplorado farecitita de la defendantoj de la intergeneraciaj rilatoj kiel ekzemplon de objektiva esplorado<ref name="edw">Whitfield, Charles L.; Joyanna, Jay; Fink, Paul. [http://books.google.es/books?id=CZmPet1s07AC&pg=PA123&lpg=PA123&dq=ipce+objectivity+brongersma+emotional&source=bl&ots=BelL47-GMj&sig=sb-XB8OvuVDpf3UsqrT5cpufbiA&hl=es&sa=X&ei=egMET-SjKcOFhQfViaXfBw&ved=0CB4Q6AEwAA#v=onepage&q=ipce%20objectivity%20brongersma%20emotional&f=false ''Misinformation concerning child sexual abuse and adult survivors'']. Londono: Routledge, 2001, p. 123.</ref>.

En 1998 la psikologoj [[Bruce Rind]], Philip Tromovitch kaj Robert Bauserman publikigis en la revuo ''[[Psychological Bulletin]]'' de la [[Usona Asocio pri Psikologio]] artikolon titolitan ''Metanaliza studo pri la supozataj proprecoj de la infana seksa misuzo uzante universitatajn samplojn'', en kiu ili provas determini se la asertoj emanataj de la amaskomunikiloj kaj de la faka literaturo subtenantaj tio, ke ĉiajĉiuj seksrilatoj estas traŭmatizaj por la neplenkreskuloj, kaj ke la seksa misuzo kaŭzas psikologian malutilon gravan, longedaŭran kaj egale ĝeneralan sur knaboj kaj knabinoj, ja akordiĝas kun la maniero, kiel tiaj spertoj estas travivatajtravivitaj. La aŭtoroj analizas kaj komparas la rezultojn de 59 pristudoj faritaj kun neklinikaj samploj el ambaŭ seksoj, kiuj havis seksajn rilatojn kun plenkreskuloj dum lasia infaneco aŭ adoleskanteco kaj asertas, ke ĉ. 70 % de la analizitaj junuloj opinias, ke tiaj spertoj estis profitaj aŭ ne havis sekvojn. La aŭtoroj relativigas kaj atribuas al aliaj kaŭzoj, kiaj la familia medio, la malutilajn sekvojn raportitajn de la cetero, kaj alvenas al la konkludo, ke la kredoj de la socio pri la supozeble intrinsekaj malutilaj sekvoj de la seksumado sur la infanoj kaj adoleskantoj estas troaj kaj ne sin subtenas<ref name="rind">Rind, Bruce ; Tromovitch, Phillip ; Bauserman, Robert. ''A Meta-Analytic Examination of Assumed Properties of Child Sexual Abuse Using College Samples''. ''Psychological Bulletin'', Graflando Arlington, Usona Asocio pri Psikologio, Vol. 114, n-ro 1 (julio 1998). pp. 22-53. [http://digilib.bc.edu/reserves/sc563/mcgu/sc56310.pdf Plena teksto]. [http://psycnet.apa.org/?&fa=main.doiLanding&doi=10.1037/0033-2909.124.1.22 Ligiloj DOI].</ref>.

La amaskomunikiloj sekvis plendetale la historiojn pri infana ekspluatado. Dum 1977, la naciaj ĵurnaloj publikigis naŭ artikolojn ĉi-rilate<ref>''The Readers' Guide to Periodical Literature''. La komputo estas farita surbaze de la artikoloj registritaj sub la kategorioj de infana pornografio kaj infana seksa misuzo, enkondukitaj en 1974.</ref>. ''[[The New York Times]]'', ĵurnalo, kiu ne estis konata pro sia evitado de sensaciismo, publikigis 27 artikolojn tiujare, kompare kun unu en la du antaŭaj jaroj. Kiam en majo 1977 la populara televidprogramo ''[[60 Minutes]]'' dediĉis elsendon al la infana pornografio, elĉeniĝis ondo de literoj al la politikistoj. En tiu printempo, iu subkomitato de la Komitato pri Juraj Aferoj de la Ĉambro de Reprezentantoj tenis plurajn aŭdiencojn pri la temo, kiuj daŭris ĝis la aŭtuno, tenante la infanan pornografion en la novaĵoj de Usono<ref>Seksa Infana Ekspluatado, aŭdiencoj antaŭ la Subkomitato pri Krimo de la Juĝa Komitato, Domo de Reprezentantoj, 95a Kongreso, 1a Sesio, 23a kaj 25a de majo, 10a de junio kaj 20a de septembro 1977. Serio n-ro 12, p. 194</ref>. Oni kreis platformon kontraŭ la infana pornografio, kies alvokoj por enkonduko de pli rigoraj rimedoj ricevis vastan politikan subtenon en la reganta etoso de morala paniko<ref name="jann">Schuijer, Jan; Rossen, Benjamin. «[http://www.ipt-forensics.com/journal/volume4/j4_2_1.htm The Trade in Child Pornography]» (angle), IPT Journal, Vol. 4, 1992.</ref>.