Pedofilia movado: Malsamoj inter versioj

Tiusence, la pedofiliaj aktivuloj defendas tion, kion ili rigardas kiel naturan rajton de la infanoj kaj adoleskantoj esplori kaj elvolvi sian seksecon, kaj libere elekti kun kiu ili volas kundividi ĝin, jen inter ili, jen kadre de intergeneraciaj rilatoj kun plenkreskuloj; tio estas, kion la pedofiliaj aktivuloj nomas «seksa liberiĝo» de la infanoj kaj adoleskantoj<ref>Hocquenghem, Guy; Voline, Marc. «Non à l'enfant poupée». ''Libération'', aprilo 1979.</ref>. Sekve, la pedofilia aktivismo prezentiĝas ne nur kiel seksa liberiga movado por la pedofiloj, sed ankaŭ por la neplenaĝuloj, kiujn la pedofiliaj aktivistoj rigardas subprematajnkiel subpremitajn kaj silentigatajnsilentigitajn de la leĝoj kaj de la moralo de la socio<ref group="noto">En lia eseo ''L'Enfant au masculin'', Tony Duvert asertas, ke la seksaj rilatoj inter plenaĝa viro kaj knabo dependas de la samseksemo de la neplenaĝulo kaj ke la subpremado de pedofilio estas integra parto de la persekutado al samseksemuloj.</ref><ref name="namb">[http://www.nambla.org/welcome.html Who we are]. NAMBLA</ref><ref>Kp. Michel Foucault, ''La Loi de la pudeur''.</ref>.

La distingo inter [[infana seksa misuzo]] kaj konsentaj rilatoj, kiun faras la pedofiliaj aktivuloj estas ŝlosila aspekto por la kompreno de iliaj postuloj<ref name="Bernard">[http://www.ipce.info/library_3/files/bernard_interview_en.htm «Interview with Dr. Frits Bernard, a pioneer emancipator]». ''Koinos'', Vol. 4, n-ro 48, 2005.</ref>. Kvankam la interpreto de la konceptoj pri infana seksa misuzo kaj konsentaj rilatoj signife varias laŭ socijuraj kriterioj<ref group="noto">La aĝo de konsento, kaj do la derivata jurisprudenco pri tio, kion oni rigardas aŭ ne rigardas kiel infanan seksan misuzon, varias konsiderinde inter landoj. Eĉ tiel, kaj ĝustadifine, la malsamaj leĝaroj komprenas, ke la supozo de perforto estas absoluta en iu ajn seksrilato kun neplenaĝuloj sub tiu aĝo, juĝante ke, eĉ se eventuale ja povas ekzisti neplenaĝuloj atingantaj seksan konscion pli frue, la granda plimulto, antaŭ ol alveni al tiu aĝo, ne havas sufiĉan psikologian elvolviĝon por kompreni la sekvojn de siaj agoj, tiel ke sia konsento estas tute nevalida por juraj celoj kaj la aĝo de la neplenaĝuloj apartenas en si mem al la krima tipo. La socia sinteno al seksaj kaj paraj rilatoj inter plenkreskuloj kaj neplenkreskuloj ankaŭ multe varias laŭ landoj, kulturoj kaj historiaj periodoj. Tiel do, en Antikva Grekio la pederastio estis rigardata kiel natura esprimo de la homa sekseco, socie konata kaj aprobata, kaj reguligata de la Ŝtato kiel instruan kaj moralan institucion. Laŭ kelkaj historiistoj, la aĝo de la grekaj efeboj estis kutime inter 12 kaj 16 jarojn. Dum Mezepoko, la geedziĝoj inter plenkreskuloj kaj knabinoj aŭ adoleskantinoj estis oftaj, kion spegulas la tiama literaturo: la Beatrice de Dante havas 14 jarojn, la Melibea de Fernando de Rojas 14 kaj la Carmesina de Joanot Martorell apenaŭ 13. Ĝis la frua 20a jarcento, kiam okazis morala ŝanĝo de sinteno al sekseco markita pro la puritanaj politikoj, tiaj geedziĝoj ne estis maloftaj en la okcidenta mondo; troveblas fame konataj kazoj kiaj, tiu de la usona verkisto Edgar Allan Poe, kiu edziĝis al sia kuzino Virginia Clemm en 1825 kiam li aĝis 27 jarojn kaj ŝi 14, aŭ tiu de la hispana poeto Antonio Machado, kiu en 1909, en la aĝo de 36 jaroj, edziĝis al Leonor Izquierdo kiam tiu ĉi estis 15-jara. Tiaj kutimoj ankaŭ influas sur la leĝojn rilate al la aĝo de konsento, kiu ĝis la komenco de la 20a jarcento iris kutime de 10 ĝis 20 jaroj, malsuprenirante en iaj kazoj, kiel en la usona ŝtato Delaware, ĝis 7 jaroj (''The New York Times'', 15 de oktobro 1895).</ref>, la pedofiliaj aktivuloj oficiale malaprobas kaj kondamnas la infanan seksan misuzon, komprenata kiel la uzo de forto por altrudi nedeziritajn rilatojn, kaj defendas nur tion, kion ili difinas kiel konsentajn rilatojn (ofte sen starigi aĝolimon<ref group="noto">Tony Duvert skribas en ''L'Enfant au masculine'' (kp. Michel Foucault, ''La Loi de la pudeur''):{{Citaĵo|{{eo}} ''[La] libereco por eliri el situacio por kiu oni konsentis estas la necesa kaj sufiĉa garantio pri la valoro de la konsento en si mem. Ne estas necese diskuti pri la «kapablo» (de la neplenaĝulo aparte) de kiu ajn por konsenti aŭ ne konsenti tute konscie: ni estas ĉiam kapablaj, eĉ kiel beboj, por distingi tio, kion ni ŝatas disde tio, kion ni malŝatas, kaj por esprimi tian taksadon.''|||{{fr}} [La] liberté de s'extraire d'une situation à laquelle on avait consenti est, c'est l'évidence, la garantie nécessaire et suffisante de la valeur du consentement lui-même. Il n' a pas à ergoter sur l'«aptitude» (du mineur en particulier) de quelqu'un à consentir ou non en connaissance de cause : on est toujours apte, même nourrisson, à apprécier ce qui nous plaît ou vous déplaît, et à exprimer cette appréciation.}}

En majo 1968 aperis algluitaj sur la muroj de la [[Sorbono]] ok afiŝoj en la nomo de iuia Komitato de Revoluciista Pederastia Agado (Comité d’Action Pédérastique Révolutionnaire, CAPR), kiu lanĉas alvokon al la seksaj minoritatoj («pederastoj<ref group="noto">Hasta retrospektiva rigardo povas esti erariga koncerne la signifon donita al la vorto ''pederastio'' far la aŭtoroj de la teksto. Fakte la termino estas uzata kiel sinonimon de samseksemo en vasta senco, inkludante proprasence pederastion, sed ne limiĝante al ĝi.</ref>, lesbaninoj ktp.») por konsciigi ilin pri «[sia] rajto libere esprimi [siajn] elektojn aŭ amajn apartaĵojn kaj instigi per [sia] ekzemplo veran seksan liberiĝon». Sekvatage ili estis elŝiritaj de maldekstraj aktivuloj, kiuj juĝis, ke ili makulas la aferon de la Revolucio. Oni tiam eldonis presadon de 500 ekzempleroj de la teksto<ref group="noto">Teksto de la pamfleto: {{Citaĵo|{{eo}} ''Ŝokite kaj profunde afliktite pro la civila kaj polica subpremado kontraŭ ĉiuj erotikaj minoritatoj (samseksemuloj, vuajeristoj, masoĥistoj, diboĉuloj), la Komitato de Revoluciista Pederastia Agado denuncas la restrikton de amaj ŝancoj, kiu kruele suferigas Okcidenton ekde la alveno de jud-kristanismo. La ekzemploj de tiu abomeninda subpremado ne mankas; vi havas ilin ĝuste antaŭ viaj okuloj ĉiumomente; la murskribaĵoj kaj desegnaĵoj en la necesejoj de la Sorbono kaj aliaj; la batadoj al samseksemuloj fare de la polico aŭ de reakciaj civiluloj; la registroj sur la policaj slipoj, ĝenerale la submeta sinteno, la malĝojaj rigardoj, la kaŝita afektado de la tipa samseksemulo; la detruitaj karieroj, la izoliĝo kaj la soleca enfermo, kiuj estas la sorto de ĉiuj erotikaj minoritatoj. Po unu glora Jean Genet, cent mil hontaj pederastoj kondamnitaj al malfeliĉo.''

En aliaj eŭropaj landoj aperis malgrandaj grupoj, kiaj la Svisa Grupo de Laboro pri Pedofilio (Schweizerische Arbeitsgemeinschaft Pädophilie, SAP), la Pedofilia Laborgupo (Paedofilia Arbeitsgruppen, PAG) en Svedio aŭ la Norvega Pefofilia Grupo (Norwegian Pedophile Group, NAFP), kiu eĉ apartenis al la federacio de naciaj samseksemaj asocioj kaj post ĝia elpelo fariĝis subtera<ref>Santiago, Pablo, c.v., p. 389.</ref>. Tiuj ĉi grupoj, kvankam farighasfaras reklamonal unujsi lareciprokan aliajnreklamon en siaj publikaĵoj, estas tamen malmultnombraj, malmulte influhavaj kaj precipe malmulte kunordigitaj, spite kelkajn klopodojn por grupiĝo, kelkfoje naciskale.