James Franck: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Linio 12:
'''James FRANCK''' ([[26-an de aŭgusto]] [[1882]], [[Hamburg]], [[Germanio]] – [[21-an de majo]] [[1964]], [[Göttingen]], [[Okcidenta Germanio]]) estis [[germanio|germandevena]] [[Usono|usona]] [[fizikisto]], kiu ricevis dividitan (kun [[Gustav Hertz]]) [[Nobel-premio pri fiziko|Nobel-premion pri fiziko]] en [[1925]] pro malkovro de la [[leĝo]] pri kunpuŝo de [[atomo]]j kaj [[elektrono]]j.
 
Li studis [[kemio]]n en la Heidelberg-a[[Hajdelberga Universitato]], fizikon en la [[Humboldt-Universitato en Berlino|Berlina Universitato]]. LiEn atingis1906 sciencanli gradon ([[Ph. D.]]) en 1906doktoriĝis. Li estis inter 1911 kaj 1918 fizika profesoro de la Berlina[[Humboldt-Universitato en Berlino|Berlina Universitato]]. Li gvidis en 1918–20 la fizikan sekcion de la Fizika Kemia Instituto Imperiestro Vilhelmo. Oni nomumis lin en 1920 al eksperiment-fizika profesoro de la [[Universitato de Göttingen]].
 
Li okupiĝis en Berlino kun Hertz pri kinetiko de la elektronoj, atomoj kaj molekuloj, pri elektra konduktiveco de la vaporoj kaj gasoj. Iliaj eksperimentoj pruvis, ke kiam libera elektrono interpuŝiĝas kun atomo, la elpuŝo de alia elektrono el la atomo bezonas minimuman energion kaj tiu energia kvanto (joniga potencialo) estas diversa ĉe la elementoj. La konstatoj de Franck kaj Hertz signifis la unuan eksperimentan pruvon de la [[kvantuma teorio]] de [[Niels Bohr]].