La '''margraflando Brandenburgio''', ([[germana lingvo|germane]]: '''''Mark Brandenburg''''',) estis historia teritorio en nordorienta [[Germanio]], proksimume en la teritorio de la hodiaŭa [[Brandenburgio]]. Post antaŭaj jarcentoj de bataloj inter la germanlingvaj [[frankoj]] okcidente kaj lokaj okcidentslavaj triboj oriente, ĝi ekde proksimume la jaro [[1157]] estis [[margrafujo|margraflando]] (aŭ [[markio (imperio)|markio]]) de la germanlingva [[Sankta Romia Imperio]]. De [[1618]] ĝis [[1701]] ĝi estas en persona unio kun [[Prusio]], nomata [[Brandenburgio-Prusio]]. Post 1701 la du teritorioj estis en praktiko unuigitaj en unu komunan ŝtaton "Prusio", kvankam formaljure la margraflando ankoraŭ estis memstara unuo; nur ĝi, ne la origine prusia parto apartenis al la [[Sankta Romia Imperio]]. La margrafo de Brandenburgio estis unu el sep [[princo-elektisto|princoj-elektistoj]], kiuj nomumis la imperiestron de la Sankta Romia Imperio - la [[ora buleo]] de [[1356]] formale konfirmis tiun statuson, jam antaŭe praktikitan. Lige al tiu statuso, la regno ankaŭ nomatis '''elektoprinclando Brandenburgio''', germanlingve ''Kurfürstentum Brandenburg''.
En 1815 ĝi transformiĝis en la [[provinco Brandenburgo|provincon ''Brandenburgio'']] de la reĝlando [[Prusio]].
