Pedofilia movado: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 12:
La oficiala medicina difino estas tiu de la [[Internacia Klasifiko de Perturboj]] de la [[Monda Organizaĵo pri Sano]]<ref name="onu">[http://www.who.int/classifications/apps/icd/icd10online/ Internacia Klasifiko de Malsanoj, IKP-10, versio 2010] - Vidu [http://apps.who.int/classifications/apps/icd/icd10online/ kodo F65.4].</ref>, kaj ankaŭ tiu de la diversaj psikiatriaj asocioj, precipe la [[Usona Asocio pri Psikiatrio]]<ref>[http://www.behavenet.com/capsules/disorders/pedophiliaTR.htm DSM-IV-TR: Paedophilia], kodo 302.2 (angle).</ref>. Tiuj ĉi organizaĵoj difinas pedofilion kiel elementan seksinklinon al antaŭadoleskantaj aŭ fruadoleskantaj infanoj kaj rigardas ĝin kiel mensan kaj kondutan perturbon<ref name="onu"/>.
 
Siaflanke, la pedofiliaj aktivuloj difinas pedofilion kiel seksan preferon al infanoj kaj, en vasta senco, al adoleskantoj, bazitan sur selektema amo al ĉi tiuj, kaj rigardas ĝin kiel specifan seksan orientiĝon, kompareblan kun kiu ajn alia<ref name="Santiago"/>. Por eviti la infamiadon kaŭzitan de terminoj, kiaj pedofilo kaj pederasto, kelkaj defendantoj de la normaligo de pedofilio stimulas la uzon de aliaj, kiaj ''[https://eo.wiktionary.org/wiki/knabamanto knabamanto]'' kaj ''knabinamanto'', kaj la komunan ''infanamanto''<ref name="deyoung">Young, Mary. «The indignant page: techniques of neutralization in the publications of pedophile organizations». ''Child Abuse & Neglect'', Vol. 4, n-ro 12 (1988), pp. 583-591.</ref><ref>Geraci, J. «Interview: Gilbert Herdt». ''Paidika: The Journal of Paedophilia'', Vol. 3, n-ro 2, 1994, pp. 2-17</ref>. Oni uzas ankaŭ aliajn nomojn, kiaj ''pedoseksemulo'' kaj ''efeboseksemulo''<ref>Rencken, Robert; Grubb, Jeff. [http://eric.ed.gov/ERICWebPortal/custom/portlets/recordDetails/detailmini.jsp?_nfpb=true&_&ERICExtSearch_SearchValue_0=ED439307&ERICExtSearch_SearchType_0=eric_accno&accno=ED439307 ''Brief and Extended Interventions in Sexual Abuse''], 2-a2a el. Alexandria: American Counseling Association, 2000.</ref>.
 
== Ĉefaj tezoj kaj postuloj ==
Linio 49:
Edward Brongersma, en sia verko ''Loving Boys: A Multidisciplinary Study of Sexual Relations Between Adult and Minor Males'' (Vol. 1, 1986, p. 40), diras:{{Citaĵo|{{eo}} La infanoj estas maturaj por plezuro, por hedonisma sekso, ekde ilia naskiĝo; sekso kiel amesprimo eblas ekde la aĝo de kvin jaroj proksimume; la pubereco estas la plej bona momento por ‘oceana’, mistika eksperimentado kaj por uzi la sekson por fandiĝi kun la naturo. Reproduktado devas esti privilegio de la plenkreska viro.|||{{en}}''A boy is mature for lust, for hedonistic sex, from his birth on; sex as an expression of love becomes a possibility from about five years of age; puberty is the best time for the 'oceanic', the mystic experience and for using sex to unite one with nature. Procreation should be the privilege of the adult man.''}}</ref>), sen trudadoj kaj en kadro de egaleco, harmonio kaj reciproka respekto al la sentoj<ref group="noto">Citaĵoj eltiritaj el dokumentoj de pozicio de NAMBLA dum sia aparteno al ILGA: {{Citaĵo|{{eo}} ''«NAMBLA kondamnas tiujn, kiuj ekspluatas infanojn aŭ aliajn personojn por profito aŭ pornografio [...] NAMBLA kondamnas la pornografion, kiu favoras raismajn kaj seksismajn stereotipojn.»''|||{{en}} «NAMBLA condemns those who exploit children and others for profit and pornography [...] NAMBLA condemns pornography which furthers racial and sexual stereotypes.»}}
 
[adoptitaalprenita la 11-an11an de novembro 1981]
 
{{Citaĵo|{{eo}} ''«NAMBLA subtenas la ekonomian kaj rasan justecon por la junuloj, speciale por la gejaj junuloj, kiuj estas tre ofte duoble subpremataj. Kie ajn iaj tipoj de prostituado prosperas pro rasa kaj ekonomia neegalecoj —speciale en landoj de la tria mondo, kie la imperiismo estas implikata— NAMBLA kondamnas la neegalecon kaj la imperiismon kaj vokas la virojn kaj junulojn aktive batali kontraŭ ili.»''|||{{en}} «NAMBLA supports economic and racial justice for youth, especially for gay youth, who are often doubly oppressed. Wherever forms of hustling thrive on racial or economic inequality —especially in third-world countries, where imperialism is involved— NAMBLA condemns the inequality and imperialism and calls on men and boys to work actively against them.»}}
 
[adoptitaalprenita la 11-an11an de novembro 1981]
 
{{Citaĵo|{{eo}} ''«NAMBLA [...] postulas la adoptonalprenon de leĝoj, kiuj samptempe protektu la infanojn kontraŭ nedeziritaj seksaj spertoj kaj lasu al ili liberon por decidi, kion ili volas fari el sia sekseco.»''|||{{en}} «NAMBLA [...] calls for the adoption of laws that both protect children from unwanted sexual experiences and at the same time leave them free to determine the content of their own sexual experiences.»}}
 
[adoptitaalprenita la 11-an11an de novembro 1981]
 
{{Citaĵo|{{eo}} ''«NAMBLA ĉiam oponis al ĉia misuzo kaj trudado [...] kaj NAMBLA kondamnas seksperforton kaj seksajn agresojn.»''|||{{en}} «NAMBLA has always opposed any form of abuse or coercion [...] and NAMBLA condemns rape and sexual assault.»}}
 
[adoptitaalprenita la 4-an4an de decembro 1983]
 
{{Citaĵo|{{eo}} ''«La ekspluatado, seksa aŭ alispeca, ne estas aprobata nek praktikata de NAMBLA. NAMBLA agnoskas, ke ekspluatado ekzistas en la areo de prostituado kaj en la publikigado de erotikaĵoj, kaj faris alvokon al ĝiaj membroj, ke ili helpu por forigi la ekspluatadon el tiuj areoj.»''|||{{en}} «Exploitation, sexual or otherwise, is neither approved of nor practiced by NAMBLA. NAMBLA recognizes that exploitation occurs in the area of hustling, and the publication of erotica, and has called on its members to help eliminate exploitation in these areas.»}}
 
[adoptitaalprenita la 4-an4an de decembro 1983]
 
{{Citaĵo|{{eo}} ''«NAMBLA kondamnas korpajn punojn, kidnapon, seksperforton kaj seksan ekspluatadon. Partopreno en korpaj punoj, kidnapoj, seksperfortoj kaj seksa ekspluatado estas kontraŭaj al la celoj de NAMBLA. Ili estas motivo por elpelo el la asocio.»''|||{{en}} «NAMBLA condemns corporal punishment, kidnapping, rape, and sexual exploitation. Participation in corporal punishment, kidnapping, rape, and sexual exploitation is contrary to NAMBLA'S statement of purpose. It is grounds for expulsion from NAMBLA.»}}
 
[adoptitaalprenita la 4-an4an de decembro 1983]
 
Fontoj: Radow, Roy. «[http://www.qrd.org/qrd/orgs/NAMBLA/nambla.replies.to.ilga.secretariat NAMBLA Replies to ILGA Secretariat]». NAMBLA, 1994-01-28.</ref><ref name="Sandfort">Sandfort, Theo; Brongersma, Edward; Alex, Van Naerssen. ''Male Intergenerational Intimacy: Historical, Socio-Psychological, and Legal Perspectives''. Londono/Nov-Jorko: Haworth Press, 1991, pp. 275-295. ISBN 978-0-918393-78-4.</ref>. Sur tiu ĉi esenca distingo de konceptoj baziĝas ĉiuj postuloj de la pedofilia aktivismo.
Linio 204:
De post 1968 la defendo de pedofilio iĝis tre polemika ene de la ekstrem-maldekstraj grupoj kaj de la maldekstraj amaskomunikiloj. La malfondiĝo en 1971 de la maŭista/liberecana grupo ''Vive le Révolution'', gvidita de Roland Castro, okazis parte pro la internaj debatoj pri la temo. Samepoke, la redakcio de la revuo ''Politique-Hebdo'' malakceptis, laŭ la diro de ĝia tiama ĉefredaktoro-asistanto, Hervé Hamon, publikigi intervjuon kun René Schérer pro ties «porpedofiliaj sintenoj». ''Tankonalasanté'', kritika revuo de la medicina institucio, ĉesis aperi post, kiam iu sektoro favora al pedofilio provis uzi ĝin kiel vektoron de siaj ideoj.
 
La speciala statuso de la intelektuloj en Francio, kiu ebligis al verkistoj, kiaj [[Henry de Montherlant]] kaj André Gide senĝene agnoski ilian preferon al neplenkreskuloj, aŭ kiaj [[Roger Peyrefitte]] atingi bruan sukceson<ref name="Anne-Claude"/><ref>Ambroise-Rendu, Anne-Claude, 1988</ref>, ankaŭ ebligis aliajn, kiaj [[Tony Duvert]] kaj [[Gabriel Matzneff]], defendi ekde la fino de la 1960aj jaroj senvualajn diskursojn favoraj al pedofilio. Duvert, kiu en 1967 publikigis sian unuan romanon, ''Récidive'', kaj en 1973 gajnis la [[Premio Médicis|Premion MediĉojMédicis]], senvuale deklaros sin pedofilo. En 1974 li publikigis ''[[Le Bon Sexe illustré]]'', eseo en kiu li kritikas la seksan edukadon kaj la familion kaj defendas, ke «oni devas agnosku al la neplenaĝuloj, kaj infanoj kaj adoleskantoj, la rajton amori». En 1975 li ĝisfunde elvolvis siajn ideojn en nova eseo, ''[[L’Enfant au masculin]]'' («La infano virsekse»), en kiu li asertas, ke li havis ses-jarajn seksajn kunulojn. Matzneff, kiu abunde parolis en siaj libroj pri sia prefero al la geadoleskantoj sen esti atakita de la amaskomunikiloj kaj samtempe kunlaborante en ĵurnaloj, kiaj ''Le Monde'', samjare publikigis ''[[Les Moins de seize ans]]'' («La malpli-ol-16-jaruloj»), verketo en kiu li ekzaltas pederastion. La filozofo [[René Schérer]], profesoro en la Eksperimenta Universitata Centro de Vincennes, publikigis ankoraŭ en 1974 ''[[Émile perverti]]'' («La perversia Emilio»), eseo en kiu li kontestas, ke la seksaj rilatoj estas malutilaj por la infanoj kaj bedaŭras, ke la nuntempa edukado malakceptas kaj ekskludas la «pederastiajn rilatojn inter instruistoj kaj lernantoj»<ref>Schérer, René. ''Émile perverti''. Laurence Viallet-Éditions du Rocher: Paris, 2006, pp.&nbsp;145–146.</ref>. Schérer kaj la romanisto Guy Hocquenghem direktos en 1976 unu numeron de la revuo ''Recherches'' pri infaneco kaj edukado, kun la subteno, inter aliaj, de Michel Foucault kaj François Châtelet, kiu signos la apogeon de tiu ĉi intelektula diskurso pri pedofilio kaj hebefilio<ref>Droit, Roger-Pol, 2001.</ref>. Tiaj verkoj estis ĝenerale subtenataj de eldonistoj, kiuj aliĝas prefere al vasta revolucia perspektivo, ol al la defendo de iu speciala seksprefero. Ili evidentigis, laŭ la eldonistoj kaj ĵurnalistoj, tutmondan strategion de kontestado de la socio kaj estis depostulataj, super ĉio, en nomo de la libereco de esprimo<ref name="Anne-Claude"/>.
 
En tiu tempo, la diskursoj favoraj al la seksa liberiĝo de la infanoj faris sian truon sub la protekto de alternativaj movadoj, kiaj la [[kontraŭpsikiatrio]] kaj la samseksema aktivismo. Kelkaj neformalaj grupoj de la radikala [[socialismo]], kiaj la Komunistaj Komitatoj por Memmastrumado<ref group="noto">La Komunistaj Komitatoj por Memmastrumado publikigis en 1978 broŝuron titolitan «Homosexualité et Pédophilie» («Samseksemo kaj Pedofilio»), kiu lasis ĉirkaŭ 15 paĝojn al la pedofiloj por ke ili eksponu siajn postulojn (FRED, 1978).</ref> kaj aliaj organizaĵoj pli gravaj, kiaj la [[Ligo Komunista Revoluciista]]<ref>Choub. «La petite différence et sa grande conséquence» (france). ''L'Étincelle'', LCR, n-ro 114 (februaro 1981).</ref>, subtenis la pedofilian liberiĝon<ref>Guillebaud, Jean-Claude. ''La tyrannie du plaisir''. Parizo: Seuil, 1998, p. 22-25.</ref>. La defendo de la pedofiloj kaj la ambiguaj diskursoj pri la infana sekseco aperis kiel defio al la malpermesoj<ref group="noto">En 1975 [[Daniel Cohn-Bendit]] publikigis la libron ''Le Grand Bazar'', kies ĉapitro «Little big men» elvokas liajn spertojn kiel edukisto en «alternativa» infanĝardeno en Frankfurto. Kelkaj fragmentoj de la verko temis pri la seksa vekiĝo ĉe la infanoj 1 ĝis 6-jaraĝaj kaj atestas pri ambiguaj fizikaj spertoj, kiujn la aŭtoro mem havis kun ili. Ĉi-rilate li skribas: «Plurfoje okazis al mi, ke kelkaj infanoj malfermis mian kacujon kaj ektiklis min. Mi reagis malsame laŭ la cirkonstancoj, sed ilia deziro signifis problemon. Mi demandis al ili: «Kial do vi ne ludas inter vi, kial vi elektis al mi anstataŭ aliajn infanojn?». Sed se ili insistis, mi karesis ilin malgraŭ ĉio». Kaj ankaŭ: «Mi havis la bezonon esti senkondiĉe akceptata de ili. Mi volis, ke la infanoj min deziru kaj faris ĉion eblan, por ke ili dependu de mi» (''Le Grand Bazar''. Parizo: Belfond, 1975). Cohn-Bendit ankaŭ parolos provoke pri siaj spertoj kun infanoj en la literatura televidprogramo ''Apostrophes'', direktita de Bernard Pivot, koncerna al la 23-a23a de aprilo 1982. Dum tiu ĉi [http://rutube.ru/tracks/1999696.html elsendaĵo], titolita «Quelles valeurs pour demain?» («Kiajn valorojn por morgaŭ?»), en kiu li prezentis la libron de Ingolf Diener kaj Eckard Supp ''Ils vivent autrement'' (Stock, 1982), li interalie deklaris: «Mi alvenas je la naŭa matene por renkontiĝi kun miaj ok knaboj 16- ĝis 2-monataj. Mi purigas sian pugon, mi faras al ili… tiklojn, ili faras al mi tiklojn, ni karesas unuj la aliajn (…). La sekseco de infano estas tute superba (…). Kiam knabino 5-jara komencas senvestiĝi, tio estas belega! Tio estas belega ĉar temas pri ludo tute erotikomania»</ref>. De la [[Fronto Samseksema de Revoluciista Agado]], kreita en 1971, aŭ la revuo ''[[Le Gai Pied]]'', lanĉita en februaro 1979, ĝis filozofoj kiaj [[Michel Foucault]], kiu denuncas la seksan apartigon inter infanoj kaj plenkreskuloj kiel «novan reĝimon de kontrolo de la sekseco», ĉiuj postulas la agnoskon de la «periferiaj seksecoj»<ref name="rendu">Ambroise-Rendu, Anne-Claude. «[http://www.revue-medias.com/La-pedophilie-entre-les-lignes,178.html La pédophilie entre les lignes]». ''Médias'', n-ro 178</ref>. Kelkaj amaskomunikiloj, kiaj la maldekstraj ĵurnaloj ''[[Le Monde]]'' kaj ''[[Libération]]''<ref>«[http://www.bafweb.com/Lib19790126.html Jacques Dugué s'explique]». ''Libération'', 1979-01-21/22. Bureau audiovisuel francophone.</ref><ref>Chalandon, Sorj. «[http://www.liberation.fr/evenement/0101365058-libe-en-echo-d-un-vertige-commun "Libé" en écho d'un vertige commun]». ''Libération'', 2001-02-23.</ref>, kontribuis al la disvastigo de tiaj ideoj per la publikigo de peticioj pri la temo, nefermitaj leteroj kaj intervjuoj kun pedofiloj, kiuj rakontas sian sperton<ref group="noto">En januaro 1979, Jacques Dugué, iu pedofilo akuzita pri «seksa misuzo» kaj «pedofilia fisvatado», publikigis dum du tagoj, en ''Libération'', liberan tribunon en kiu li defendas pedofilion kaj petas, ke «oni ĉesu persekuti tiujn, kiuj amas la infanojn, eĉ se ili amas ilin per ilia korpo». En la juĝo kontraŭ Dugué, René Schérer kaj Gabriel Matzneff atestis favore al li. Samjare, ''Libération'' publikigis intervjuon kun Tony Duvert, fare de Guy Hocquenghem, en kiu la verkisto reasertis sian pedofilion kaj defendis la rajton de la infanoj al seksa libereco. La 20an de junio 1981, ''Libération'' publikigis artikolon titolitan «Câlins enfantins», indulgeme prezentantan la ateston de iu pedofilo pri siaj seksaj rilatoj kun 5-jara knabino.</ref><ref>«L'Archange aux pieds nus», intervjuo de Gabriel Matzneff. ''Le Gai Pied'', 1979-01-01.</ref><ref>«Non à l'enfant poupée», intervjuo fare de Guy Hocquenghem kaj Marc Voline. ''Libération'', 1979-04-10.</ref>.
 
En majo 1977, la ĵurnalo ''Libération'', tute fidela al la tezoj de la seksa revolucio senvuale disvolvataj de post Majo de la 68a, publikigis artikolon (republikigita la 1an de marto 1979<ref>«[http://www.bafweb.com/Lib19790301.html Naissance du "front de libération des pédophiles"]». ''Libération'', 1979-03-01.</ref>) titolitan «Naissance du "front de libération des pédophiles"», kiu vokas por partopreno en iu kunveno por krei iun Fronton de Liberigo de la Pedofiloj (Front de Libération des Pédophiles, FLIP). La unua kunveno de la FLIP estis okazinta la 2an de aprilo en la universitata areo Jussieu kaj partoprenis trideko da homoj<ref group="noto">La «depostula programo» de la FLIP kreita en tiu unua kunveno determinis jenajn punktojn:
Linio 219:
 
En julio 1979 fondiĝis la Grupo de Esploro por Alia Infaneco ([[Groupe de Recherche pour une Enfance Différente]], GRED)<ref name="pimo">Santiago, Pablo. «La pedofilia en el universo Internet». En: ''Alicia en el lado oscuro''. Madrido: Imagine, 2004, pp. 387-391.</ref>, kiu iĝos la unua longedaŭra pedofilia asocio en Francio. Membro de la Samseksema Komitato de Urĝeco Kontraŭsubprema (Comité d'Urgence Anti-Répression Homosexuelle, CUARH) kaj de la [[Internacia Asocio de Lesbaninoj kaj Gejoj|Internacia Asocio de Gejoj]], GRED manifestos en sia bulteno ''Le Petit Gredin'' sian volon «etendi sian publikon al la infanaj "profesiuloj", al la gepatroj mem, al la juĝistoj kaj al la edukistoj. Kaj al la infanoj!»<ref name="enketo">
Michaël, François. «[http://bibliobleue.fpc.li/Revues/GPH/GPH230/GP230.htm Une enquête sur la presse pédophile]». ''Gai Pied Hebdo'', n-roj 230-231 (aŭgusto 1986), pp. 56-58.</ref>, kun la celo iĝi instrumento por debatado, preter la aktivismo, sinteno adoptitaalprenita ankaŭ en la konferencoj kaj rondaj tabloj, kiujn ĝi ĉeestos kiel invitito. Ĝi malaperos en 1987.
 
==== Francaj peticioj kontraŭ la aĝo de konsento ====
Linio 229:
La 4an de aprilo 1978 oni elsendis per la Pariza radio profundan debaton inter Michel Foucault, Jean Danet kaj Guy Hocquenghem, en kiu ĉi tiuj klarigis siajn kialojn favore al la nuligo de la aĝo de konsento. La konversacio estos publikigita en la franca kun la titolo «La Loi de la pudeur» («La leĝo de la pudoro»)<ref>«Fous d'enfance: Qui a peur des pédophiles?». Recherches, n-ro 37, aprilo 1979, pp. 69-82.</ref><ref>Foucault, Michel. ''Dits et écrits 1976-1979'' - Volumo III. Parizo: Gallimard, 1994, pp. 766-776.</ref><ref>«Sexual Morality and the Law». En: ''Politics, Philosophy, Culture – Interviews and Other Writings 1977-1984''. Nov-Jorko/Londono, 1988, p. 275. ISBN 0-415-90149-9.</ref>.
 
En 1979, la ĵurnalo ''Libération'' publikigis similan leteron subtene al Gérard R., franca civitano akuzita pri «seksa delikto kontraŭ neplenaĝuloj», en atendo de juĝo antaŭ 18 monatoj. Ĝi estis subskribita de 63 personoj, inter ili Pascal Bruckner, [[Georges Moustaki]] kaj Christiane Rochefort. La letero informis, ke Gérard loĝas kun knabinoj 6- ĝis 12-jaraĝaj, «kies radianta mieno montras al ĉiuj, ankaŭ iliajn gepatrojn, la feliĉon kiun ili trovas [ĉe Gérard]»<ref group="noto">Ĉi tiu letero estis reproduktota de la ĵurnalo ''L’Express'' la 7-an7an de marto 2001</ref>.
 
=== Britio ===
Linio 269:
La amaskomunikiloj sekvis plendetale la historiojn pri infana ekspluatado. Dum 1977, la naciaj ĵurnaloj publikigis naŭ artikolojn ĉi-rilate<ref>''The Readers' Guide to Periodical Literature''. La komputo estas farita surbaze de la artikoloj registritaj sub la kategorioj de infana pornografio kaj infana seksa misuzo, enkondukitaj en 1974.</ref>. ''[[The New York Times]]'', ĵurnalo, kiu ne estis konata pro sia sensaciismo, publikigis 27 artikolojn tiujare, kompare kun unu en la du antaŭaj jaroj. Kiam en majo 1977 la populara televidprogramo ''[[60 Minutes]]'' dediĉis elsendon al la infana pornografio, elĉeniĝis ondo de literoj al la politikistoj. En tiu printempo, iu subkomitato de la Komitato pri Juraj Aferoj de la Ĉambro de Reprezentantoj tenis plurajn aŭdiencojn pri la temo, kiuj daŭris ĝis la aŭtuno, tenante la infanan pornografion en la novaĵoj de Usono<ref>Seksa Infana Ekspluatado, aŭdiencoj antaŭ la Subkomitato pri Krimo de la Juĝa Komitato, Domo de Reprezentantoj, 95a Kongreso, 1a Sesio, 23a kaj 25a de majo, 10a de junio kaj 20a de septembro 1977. Serio n-ro 12, p. 194</ref>. Oni kreis platformon kontraŭ la infana pornografio, kies alvokoj por enkonduko de pli rigoraj rimedoj ricevis vastan politikan subtenon en la reganta etoso de morala paniko<ref name="jann">Schuijer, Jan; Rossen, Benjamin. «[http://www.ipt-forensics.com/journal/volume4/j4_2_1.htm The Trade in Child Pornography]» (angle), IPT Journal, Vol. 4, 1992.</ref>.
 
Samjare, la registaro proklamis la Leĝon pri Infana Seksa Ekspluatado<ref>Leĝo pri Infana Seksa Ekspluatado (18 U.S.C. 2251-2253).</ref>, kiu malpermesismalpermesas la uzadon de neplenaĝuloj en pornografiaj produktaĵoj, la transportadon de infanoj tra la ŝtataj landlimoj, la kaptadon de pornografiaj bildoj de neplenaĝuloj, kaj la produktadon kaj distribuadon de reklamo pri infanpornografio<ref group="noto">En 1980, la registaroj de Danio kaj Svedio enkondukos similajn rimedojn. Nederlando faros ĝin en 1984. Tiuj tri landoj estis ĝis tiam la ĉefaj produktantoj de infanpornografio en epoko, kiam ĝi estis ankoraŭ laŭleĝa kaj kelkaj komercaj produktofirmaoj, kiaj [[Color Climax Corporation]], senvuale inkludis filmojn kaj revuojn tiaspecajn en siaj katalogoj. Fontoj: Philip Jenkins. [http://books.google.es/books?id=9tkKyuii6mgC&redir_esc=y ''Beyond Tolerance: Child Pornography on the Internet'']. Nov-Jorko: NYU Press, 2001, pp. 31-32. ISBN 0-8147-4263-7.</ref>.
 
==== Fondado de NAMBLA ====
Linio 280:
La celo de la membroj de NAMBLA estis ataki la sociajn kaj leĝajn malpermesojn kontraŭ la konsentaj seksrilatoj inter plenaĝuloj kaj puberaj aŭ adoleskantaj knaboj. La organizaĵo baziĝis sur liberecana argumento: la leĝoj pri la aĝo de konsento estas nenecesa, puna interveno de la registaro en la vivo de ĝiaj civitanoj<ref name="glbtq"/>.
 
Ĉe la komenco, NAMBLA gajnis konsiderindan subtenon fare de la maldekstraj gejaj grupoj kaj en 1984 iĝis la unua geja organizaĵo en Usono aliĝinta al la [[Internacia Asocio de Lesbaninoj kaj Gejoj]] (ILGA)<ref group="noto">En iu deklaracio de NAMBLA de 1994, la delegitoj de NAMBLA en ILGA helpis por redakti ties konstitucion kaj oficialajn poziciojn pri la seksaj rajtoj de la gejunuloj. En 1985, ILGA adoptisalprenis pozicion pri «Aĝo de Konsento/Pedofilio/Infanaj Rajtoj», kiu instigas la organizaĵojn konsistigantajn la kolektivon «fari premon sur iliajn registarojn por forigi la leĝojn pri aĝo de konsento». En 1986 ILGA adoptisalprenis plian pozicion, kiu diras, ke la asocio «subten[as] la rajton de la gejunuloj je seksa kaj socia memdispono». En 1988 ILGA deklaris, ke ĝi «agnosk[as], ke la nunaj leĝoj pri aĝo de konsento de samseksaj personoj ofte utilas por subpremi kaj ne por protekti ilin». En alia pozicio, adoptitaalprenita en 1990, ILGA «subten[as] la rajton de ĉiu individuo, senkonsidere de sia aĝo, esplori kaj elvolvi sian seksecon».</ref><ref name="Replies"/><ref name="george">Haggerty, George. [http://books.google.com/books?id=L9Mj7oHEwVoC&pg=PA628&lpg=PA628&dq=chicken+hawk+Adi+Sideman&source=bl&ots=cbuu_94M_m&sig=7kCP_UPaaidtgIdRk6QvniMuu00&hl=en&ei=U-aTTPn_CYvUtQP_x9DkCQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=8&ved=0CCoQ6AEwBzgK#v=onepage&q=chicken%20hawk%20Adi%20Sideman&f=false ''Gay histories and cultures: an encyclopedia''], Taylor & Francis.</ref><ref name="Replies">Radow, Roy. «[http://www.qrd.org/qrd/orgs/NAMBLA/nambla.replies.to.ilga.secretariat NAMBLA Replies to ILGA Secretariat]», NAMBLA, 1994-01-28.</ref>. La egaligo de la aĝo de konsento estis tiutempe ĉefa parto de la gejrajta batalo en Britio kaj aliaj landoj.<ref name="glbtq"/> Kelkaj liberecanoj, kiaj la verkistinoj kaj feministaj gvidantoj Pat Califia, Kate Millett kaj Gayle Rubin, aliĝis al tiu afero<ref name="glbtq"/>. Tamen aliaj gvidantoj de la feminista movado, kiu naskigis la seksan revolucion kaj la lesban movadon rigardis la intergeneraciajn rilatojn kun adoleskantoj kiel instituciigitan problemon kreitan de la patriarkaj strukturoj de la socio<ref>Thorstad, David, «Man/Boy Love and the American Gay Movement», ''Journal of Homosexuality'', (Routledge), Vol. 20 (februaro 1990), n-roj 1-2, pp, 251–274.</ref>. La opono al NAMBLA iĝis evidenta en la konferenco, kiu organizis la unuan gejan marŝon en Vaŝingtono, en 1979<ref group="noto">Krom krei plurajn laborkomitatojn, la konferenco devis redakti la politikan dokumenton de la manifestacio. Komence oni aprobis la proponon de la komitato de junaj samseksemuloj (Gay Youth Caucus), kiu petis «Plenajn rajtojn por la junaj samseksemuloj, inkluzive la revizion de la leĝoj pri aĝo de konsento». Tamen, dum la kunveno de la Nacia Kunordiga Komitato, iu grupo de lesbaninoj minacis ne partopreni en la marŝo, krom se oni adoptasalprenas anstataŭan formulon. La propono, lanĉita de iu lesbanino kaj fine aprobita de la plimulto el la delegitoj, estis: «Protekti la junajn gejojn kaj lesbaninojn kontraŭ ĉiu ajn leĝo, kiu celas diskriminacii, subpremi aŭ persekuti ilin, en la lernejo aŭ en la socia kaj profesia medioj».</ref><ref>Thorstad, David. «Man/Boy Love and the American Gay Movement», ''Journal of Homosexuality'', n-ro 20 (1990), pp. 251-274.</ref>. En 1980, iu grupo nomita Lesba Grupo – Komitato por la Marŝo de la Geja kaj Lesba Fiero (Lesbian Caucus – Lesbian & Gay Pride March Committee) disdonis flugfoliojn, kiuj instigas la virinojn ne partopreni en la jara geja marŝo de Nov-Jorko pro iu supozata dominado de NAMBLA kaj de ties simpatiantoj super ĝia organiza komitato. La sekvantan jaron, post la minaco de kelkaj lesbaninoj formi pikedojn, la geja grupo de la Universitato de Cornell, ''Gay People at Cornell'' (Gay PAC), nuligis la inviton, kiun ĝi faris al [[David Thorstad]], fondinta membro de NAMBLA, por esti la ceremoniestro de la Geja Festivalo de Majo. Dum la sekvantaj jaroj, pli kaj pli da gejrajtaj organizaĵoj klopodis malhelpi al NAMBLA partopreni en la paradoj de la geja fiero. Kelkaj analizistoj kaj la aktivuloj mem rigardas tiun sintenon, kiu daŭras ĝis nun, kiel malobservon de la rajto al parollibereco agnoskita de la [[Unua Amendo al la Usona Konstitucio]] kaj kiel specon de kultura hegemonio, kiu igas la gejajn grupojn kontraŭstari unuj la aliajn<ref>Brower, Lisa C. Bower; Goldberg, David T. Between law and culture: relocating legal studies''. University of Minnesota Press, 2001, pp. 288-305.</ref>.
 
La murdo de la gejrajta gvidanto [[Harvey Milk]], la kreskanta influo de la Morala Plimulto dum la prezidantado de [[Ronald Reagan]] kaj la ege malfavoraj politikaj sekvoj de la unuaj jaroj de la [[aidoso]]-epidemio konvinkis multajn gejajn gvindantoj por forlasi la ideon de pli inkluziva politiko<ref name="glbtq"/>. En tiel malamika etoso por la samseksemuloj ĝenerale, la gejaj gvidantoj retiris sian subtenon al la grupoj rigardataj ĉe la marĝeno de la geja komunumo, inter ili NAMBLA, kaj elektis pozicion pli proksiman al la ĉefa fluo<ref name="glbtq"/><ref group="noto">La asocioj por la defendo de la samseksemuloj donis kiel motivon por ilia opono al NAMBLA la ĝeneralan socian malaprobon al pedofilio. Tiuj grupoj malasociis sian batalon por la seksa liberigo disde tiu de la pedofiloj kaj asertis, ke la diskurso de NAMBLA estas nur alibio por la «veraj aktivaĵoj» de ĝiaj membroj. Pat Califia, elstara figuro de la movado por la seksa liberigo en la 1970aj jaroj, asertis ke la malaprobo de NAMBLA fare de aliaj samseksemaj organizaĵoj okazis precipe pro politikaj motivoj. Siaopinie, la grandaj gejaj organizaĵoj malaprobis la pedofilojn nur kiam la oponantoj al la rajtoj de la samseksemuloj komencis uzi ilin por similigi ĉiujn gejojn al la misuzantoj de infanoj. La deklaroj de Steve Endean, geja aktivulo kontraŭa al NAMBLA, estis en la senco de tiu teorio kiam li diris: «NAMBLA nur rompas la movadon. Se oni rilatigas la postulojn de la knabamantoj al la rajtoj de la samseksemuloj, tiuj ĉi neniam havos rajtojn». Edmund White, verkisto kaj geja aktivulo, faris la saman rimarkon en sia libro ''States of Desire'': «Temas pri egoismo. Nia movado ne povas resti ligita kun tiu de la knabamantoj. Ni ne volas scii, kiu pravas: tio estas nur afero pri politika realismo».</ref>. Meze de la 1980aj jaroj, NAMBLA estis preskaŭ sola en siaj pozicioj kaj troviĝis politike izoligita<ref name="glbtq">Johnson, Matthew. "[http://www.glbtq.com/social-sciences/nambla.html NAMBLA]", glbtq.com, 2004. Alirita la 1an de oktobro</ref>.
Linio 339:
En 1998, Edward Brongersma, kiu estis la objekto de persekutado fare de liaj najbaroj kaj de agresoj sur la publika vojo pro lia aktivismo favore al la socia aprobo de pedofilio, afliktita pro profunda depresio decidis demeti al si la vivon en 1998 per eŭtanazio, al kiu li favore batalis dum siaj lastaj jaroj<ref>Cohen-Almagor, Raphael. ''Euthanasia in the Netherlands: the policy and practice of mercy killing''. Nov-Jorko: Springer-Verlag, 2004, p. 165.</ref>. Post lia morto, liaj personaj arkivoj kaj lia biblioteko estis translokitaj al la Internacia Instituto pri Socia Historio de Amsterdamo. Parto de lia kolekto de bildoj estis konfiskita de la polico, kiu rigardis ĝin infananpornografio<ref>«[http://www.torontosun.com/news/torontoandgta/2010/05/13/13935401.html Child porn charges laid on Toronto nudist]». ''Toronto Sun'', 2010-10-03.</ref>.
 
En 1998 la psikologoj Bruce Rind, Philip Tromovitch kaj Robert Bauserman publikigis, en la ''Psychological Bulletin'' de la Usona Asocio pri Psikiatrio, ilian pristudon «Metanaliza studo pri la supozataj proprecoj de la infana seksa misuzo uzante universitatanajnuniversitatajn samplojn»<ref name="rind"/>. En 1999, NAMBLA publikigis en sia retejo iun resumon de la pristudo, titolitan «Bona novaĵo pri la amo inter viroj kaj knaboj», en kiu ĝi ĝojas pro tio, ke ĝi «pruvas (...), ke la nuna batalo kontraŭ la knabamantoj ne havas ian sciencan bazon»<ref>[http://www.ipce.info/ipceweb/Documentation/Documents/99-112_nambla_statement.htm The Good News About Man/Boy Love]. Ipce.</ref>. La pristudo rezultigis grandan polemikon en Usono, kiu komenciĝis per la kritikoj de kelkaj sociaj konservativuloj kaj religiaj fundamentalistoj, kaj ankaŭ kelkaj psikiatroj kaj psikoterapiistoj, kaj fine alvenis al la Kongreso. Tiu ĉi montris sin maltrankvila pro la eblaj konsekvencoj de la apero de la rezultoj sur la oficialaj paradigmoj rilate al pedofilio, kaj la 12an de julio 1999 aprobis rezolucion (Rezolucio 107)<ref>[http://frwebgate.access.gpo.gov/cgi-bin/getdoc.cgi?dbname=106_cong_bills&docid=f:hc107enr.txt.pdf Whereas no segment of our society is more critical to the future of human survival than our children] (1999). 106a Kongreso, Rezolucio 107, Usona Kongreso.</ref>, kiu kondamnas la pristudon kaj deklaras, ke la seksaj rilatoj inter plenkreskuloj kaj neplenkreskuloj estas nepre misuzaj kaj malutilaj por ĉi-lastaj en ĉiuj kazoj. La kondamno de scienca pristudo fare de la Kongreso estis senprecedenta fakto en Usono<ref>Rind, Bruce. [http://books.google.ca/books?hl=en&lr=&id=NqT0GĈUDJsC&oi=fnd&pg=PA163#v=onepage&q&f=false 163-193 ''Advances in social & organizational psychology: a tribute to Ralph Rosnow'']. En: "Meta Analysis, Moral Panic, Congressional Condemnation, and Science: A Personal Journey", p. 163-193. Nov-Jorko: Taylor & Francis/Psychology Press, 2006. ISBN 0-8058-5590-4.</ref>.
 
En 1999, la [[Kanado|kanada]] verkisto John R. Sharpe populariĝis per sukcesi ŝanĝi, sen jura reprezentado, kelkajn artikolojn de la kanada leĝaro prezentinte apelacion pri kontraŭkonstitucieco, en kiu li argumentis, ke la leĝoj pri infana pornografio en Kanado (kie estas malpermesata eĉ la figurado de fikciaj seksrilatoj inter roluloj malpli ol 18-jaraj) malobservas la rajton al esprimlibereco. Sharpre prezentis sian apelacion estinte arestita en 1995 sub akuzoj pri posedo kaj distribuado de infanpornografio surbaze de kelkaj fotoj de seksumantaj adoleskantoj kaj de taglibroj kaj manuskriptoj priskribantaj seksajn rilatojn inter adoleskantaj roluloj, trovitaj dum polica traserĉo kiam li revenis el renkontiĝo kun Edward Brongersma en Nederlando<ref>[http://web.archive.org/web/20040406162213/http://www.cbc.ca/fifth/landslide/laws.html The Pornography laws], ''CBC.ca''.</ref><ref>[http://web.archive.org/web/20040412223659/http://www.cbc.ca/news/background/childporn/ The Supreme Court and child porn] (angle) CBC News.</ref>. En januaro 1999, Sharpe estis absolvita de la akuzoj pri posedo de infanpornografio fare de la Supera Tribunalo kaj en majo la Apelacia Tribunalo ratifikis la verdikton per 2 voĉoj poraj kaj 1 kontraŭa, manifestante, ke la leĝoj pri infanpornografio «[estas] je unu paŝo krimigi nur pro ofendaj pensoj». Tamen, iom poste, la prokurorejo apelaciis al la Supera Tribunalo, kiu en 2001 ratifikis, per [[R. k. Sharpe|rezolucio]], la plimulto de la leĝoj pri infanpornografio kiel validan limigon de la rajto al esprimlibereco, eĉ se ĝi starigis, ke la civitanoj ne povas esti persekutataj pro la kreo de verkoj el sia propra imago por privata uzado<ref group="noto">Punktoj 129 kaj Punktoj 241 kaj 242 de la konkludoj de la tribunalo: {{Citaĵo|{{eo}} ''Mi volus defendi la art. 163.1(4) sur la bazo, ke la difino de «infanpornografio» en la art. 163.1 devas esti legita kvazaŭ ĝi entenus escepton por: (1) iu ajn skriba materialo aŭ vida figuraĵo kreita nur de la akuzito, kaj posedata nur de la akuzito, ekskluzive por lia persona uzado; kaj (2) ne figuranta iun kontraŭleĝan seksagadon kaj posedata nur de la akuzito ekskluzive por lia privata uzado.''|||{{en}} I would uphold s. 163.1(4) on the basis that the definition of “child pornography” in s. 163.1 should be read as though it contained an exception for: (1) any written material or visual representation created by the accused alone, and held by the accused alone, exclusively for his or her own personal use; and (2) any visual recording, created by or depicting the accused, provided it does not depict unlawful sexual activity and is held by the accused exclusively for private use.}}
Linio 345:
 
==== Polemiko kun la Internacia Asocio de Lesbaninoj kaj Gejoj ====
En julio 1993, la [[Ekonomia kaj Socia Konsilio de Unuiĝintaj Nacioj]] (ESKUN) konseciis konsultiĝan rangon al ILGA. En aŭtuno, la Permanenta Misio de Usono ĉe UN sciiĝis, ke NAMBLA estas membro de ILGA. La 16an de oktobro, la permanenta Misio de Usono sendis al ILGA leteron indikantan, ke Usono petos ĝian elpelon el ESKUN se ĝi ne «malasociiĝ[os] el NAMBLA kaj aliaj organizaĵoj-membroj [kiaj ''Project Truth'' kaj la nederlanda ''[[Martijn]]]'', kies celoj», laŭ la opinio de la Registaro de Usono, «ne esta[s] akordaj kun la homrajtaj aktivaĵoj de UN»<ref name="Replies"/>. La rilatoj de ILGA kun NAMBLA starigis fortajn kritikojn en Usono, precipe inter religiaj organizaĵoj. La gvidantoj de preskaŭ ĉiuj grupoj de gejoj kaj lesbaninoj en la lando<ref group="noto">La 16an de junio 1994 la Geja kaj Lesba Alianco kontraŭ Kalumnio (Gay and Lesbian Alliance Against Defamation, GLAAD) adoptisalprenis Deklaracion de Pozicio pri NAMBLA, en kiu ĝi deklaras: {{Citaĵo|{{eo}} ''La Alianco de Gejoj kaj Lesbaninoj Kontraŭ Kalumnio malaprobas la celojn de la North American Man Boy Love Association (NAMBLA), kiuj inkludas la defendon de la seksaj rilatoj inter plenaĝaj viroj kaj knaboj kaj la forigon de la juraj protektoj por la infanoj. Tiaj celoj signifas specon de infana misuzo kaj estas abomenindaj al GLAAD.''
 
''GLAAD ankaŭ subtenas la deklarojn esprimitajn de aliaj gejaj kaj lesbaj organizaĵoj subtenantaj la alvokon de la Internacia Asocio de Lesbaninoj kaj Gejoj (ILGA) por tuja elpelo de NAMBLA el la internacia asocio.''
Linio 361:
Although statistics indicate that the vast majority of sexual abuse against children is perpetrated by heterosexual men, it is imperative that child abuse, in all forms, be condemned by gay men and lesbians.
 
As a group of people who historically have not had legal rights and protections, gay men and lesbians have always work with, and built coalitions with, other whose rights are at risk. The true gay and lesbian agenda is ultimately about free human right for all people.}} Samjare, la estrara konsilio de la Nacia Labor-Grupo de Gejoj kaj Lesbaninoj (National Gay and Lesbian Task Force, NGLTF) adoptisalprenis rezolucion pri NAMBLA, kiu diras:
{{Citaĵo|{{eo}} ''NGLTF kondamnas ĉian misuzon al neplenaĝuloj, same seksajn, kiel aliajn, plenumitajn de plenaĝuloj. Konforme al tio, NGLTF kondamnas la organizajn celojn de NAMBLA kaj ĉiu ajn simila organizaĵo.''|||{{en}} NGLTF condemns all abuse of minors, both sexual and any other kind, perpetrated by adults. Accordingly, NGLTF condemns the organizational goals of NAMBLA and any other such organization.}}Gregory King, de la geja asocio Kampanjo por la Homaj Rajtoj (Human Rights Campaign), deklaris en 1997: "NAMBLA ne estas geja organizaĵo. [Ĝiaj membroj] ne apartenas al nia komunumo kaj ni tute malaprobas iliajn provojn kredigi, ke la pedofilio estas problemo rilatanta al la civilaj rajtoj de la gejoj kaj lesbaninoj". NAMBLA respondis, ke "la amo inter viroj kaj knaboj ja estas samseksema ĝustadifine", ke "la knabamantoj kaj ties partneroj ja apartenas al la geja movado kaj estas esencaj elementoj de la geja historio kaj kulturo", kaj ke "la samseksemuloj, kiuj asertas, ke senti sin altirita al adoleskantaj knaboj 'ne estas samseksema' estas tiel ridindaj, kiel la aliseksemuloj, kiuj diras, ke senti sin altirita al adoleskantaj knabinoj 'ne estas aliseksema'".</ref><ref>Doug Case, "[http://www.qrd.org/qrd/orgs/GLAAD/general.information/1994/position.on.nambla-02.22.94 Position Statement Regarding NAMBLA"], Gay & Lesbian Alliance Against Defamation, la 16an de januaro 1994.</ref>, kaj ankaŭ samseksemaj politikistoj, kiel la deputito Barney Frank, petis publike la elpelon de NAMBLA<ref>Lowenthal, Michael. [http://www.bostonphoenix.com/alt1/archive/styles/96/10/NAMBLA.html The boy-lover next door], ''The Boston Phoenix'', 24-31 de oktobro 1996.</ref>.
 
Linio 368:
En 1994, la respublikana senatano Jesse Helms prezentis en la Usona Parlamento leĝoprojekton, kiu celas nuligi 119 milionojn da dolaroj je helpo por Unuiĝintaj Nacioj dum la fiskaj jaroj 1994 kaj 1995 se tiu ĉi ne rompos rilatojn kun grupoj tolerantaj pedofilion<ref>Osborne, Duncan. [http://books.google.es/books?id=JGMEAAAAMBAJ&pg=PA27&lpg=PA27&dq=jesse+helms+nambla+1994+Ilga&source=bl&ots=OZjP5Wf2mm&sig=OJKbs4TDTk03AETbQvPĉSvDgrE&hl=gl&sa=X&ei=0jnbU4zJBeSo0AXFioHwDQ&ved=0CG8Q6AEwCA#v=onepage&q=jesse%20helms%20nambla%201994%20Ilga&f=false Ill will toward ILGA], ''The Advocate'', n-ro 650 (8a de marto 1994), p. 27.</ref><ref>Abrams, Jim. «[https://www.newgon.com/prd/hist/ILGAexp/USsenateUN.html Senate demands U.N. end ties with NAMBLA]», Associated Press, 1994-01-26. [Newgon.com] Alirita la 11an de oktobro.</ref>. La 26an de januaro la Senato unuanime aprobis la projekton. La leĝo estis subskribita en aprilo de la prezidanto [[Bill Clinton]].
 
Finfine, en ĝia 6a Tutmonda Konferenco, okazinta en Nov-Jorko la 24an de junio 1994, ILGA aprobis per vasta plimulto (214 voĉoj poraj kaj 30 kontraŭaj) la elpelon de NAMBLA, kaj ankaŭ de ''Martijn'' kaj ''Project Truth'', akuzante ilin havi kiel «ĉefan celon subteni aŭ antaŭenigi pedofilion». Dum la sama Konferenco, la Samseksema Federala Asocio de Germanio (Bundesverband Homosexualität, BVH) rezignis sian membrecon al ILGA kiel protesto kontraŭ la rezolucioj adoptitajalprenitaj por elpeli la pedofiliajn organizaĵojn<ref name="ilg">BVH. «[http://www.qrd.org/qrd/orgs/ILGA/1995/german.group.expelled.from.ilga-01.07.95 ILGA suspends the membership of the gay organization VSG (Munich)]», BVH-The German National Gay Association, 1995-06-04. Alirita la 11an de oktobro.</ref>.
 
Eĉ tiel, la 16an de septembro 1994 ESKUN ĉesigis la konsultiĝan rangon post kiam iu esplorado de la usonaj aŭtoritatoj rivelis, ke ILGA ankoraŭ havis unu pedofilian organizaĵon, la germanan Asocio por la Seksa Egaleco (Verein für sexuelle Gleichberechtigung, VSG)<ref>Newgon.com. «[https://www.newgon.com/prd/org/VSG.html Self-Introduction of the Pedo Group of the VSG]», Newgon.com. Alirita la 11an de oktobro 2014.</ref>, inter ĝiaj pli ol 300 asociitaj grupoj. En ĝia sekvanta Ĉiujara Konferenco, okazinta en Helsinko en junio 1995, ILGA decidis la elpelon de VSG<ref>Vikipedio. [http://en.wikipedia.org/wiki/International_Lesbian,_Gay,_Bisexual,_Transand_Intersex_Association International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association] (angle), en.wikipedia.org.</ref><ref>Newgon.com. «[https://www.newgon.com/prd/hist/ILGAexp/VSGbyILGA.html. United Nations Workshop]», Newgon.com. Alirita la 11an de oktobro.</ref>. La Samseksema Federala Asocio de Germanio faris tiam alvokon al ĉiuj gejaj grupoj, por ke ili montru sian solidarecon kun VSG<ref name="ilg"/>.