Hipobromita acido: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Nova paĝo kun '{| border="1" cellpadding="4" cellspacing="4" align="right" |-style="background: green; color: white" |colspan="2" style="text-align: center;"|<big><big>'''Hipobromita acido'''</...'
 
Linio 85:
Multaj aliaj kemiistoj, ĉefe [[Carl Jacob Löwig]] ([[1803]]-[[1890]]), Carl Julius Fritzsche ([[1740]]-[[1793]]) kaj [[Louis Joseph Gay-Lussac|Gay-Lussac]] ([[1778]]-[[1850]]), menciis la preparmanieron de la blankiga salo el bromo kun la alkaloj, akuzante la ekzistadon de la hipobromita acido. Verdire, Gay-Lussac aseris ke ĉi tiu oksido estas preparebla en la gasa stato per ago de la bromo kun seka hidrarga oksido, tamen, [[Théophile-Jules Pelouze|Teofilo Julio Peluzo]] ([[1807]]-[[1867]]) montris ke la gaso tiam produktita estis [[oksigeno]]. Tamen, nia kono rilate la proprecojn de ĉi tiu bromoksido estas tre limigita, tiom ke [[Jöns Jakob Berzelius]] ([[1779]]-[[1848]]) iam asertis ke ĝia ekzistado estis necerta.
 
Löwig plenumis plurajn esplorojn pri marĉakvoj riĉaj en magnezia bromido. Poste eliminado de la [[kloro]], li injektis klorgason en la solvaĵon. Dum tiu procezo, nova substanco elmergiĝis: [[bromo]]. Löwig izolis la bromon per ekstraktado kun [[etero]] kaj sekva distiliĝo. Tamen, la franca kemiisto Balard, malkovris la bromon en ekstraktaĵo de [[makroalgomakroalgoj|maralgoj]] el kiu li forigis la kloron. Balard disvolvis industriajn metodojn por izolo de pluraj saloj el maralgoj.
 
==Literaturo==