Izabela d'Este: Malsamoj inter versioj

''' IsabellaIzabelo d'Estede Esteo (1474-1539)''' (naskiĝis en [[Ferrara]], en la [[17-a de majo]] [[1474]] - mortis en [[Mantovo]], en la [[13-a de februaro]] [[1539]]) estis unu el la plej gravaj virinoj de la [[Renesanco]] kaj de la ŝiaepoka kultura mondo. Ŝi estis filino de [[Herkulo la 1-a (Este)|Herkulo la 1-a, Duko de Ferrara]] kaj El[[Leonor de Aragono|eonoro de Aragono]] (1450-1493), kiu ŝiavice estis filino de [[Ferdinando la 1-a (Napolo)|Ferdinando la 1-a, reĝo de Napolo]] (1423-1494).

Ŝi estis patronino de la artoj same kiel renoma figuro, kies pionira stilo de ŝiaj vestaĵoj kopiiĝis de virinoj tra la kortegoj en [[Italio]] kaj [[Francio]]. La poeto [[Ludovico Ariosto|Ariosto]] nomis ŝin "la liberala kaj grandanima IzabellaIzabelo", dum [[Matteo Bandello]] (1480-1562)<ref>[https://en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclop%C3%A6dia_Britannica/Bandello,_Matteo Encyclopaedia Britannica]</ref> ŝin priskribis kiel la "plej sublima inter la virinaro". Niccolò da Correggio (1450-1508)<ref>[http://www.treccani.it/enciclopedia/niccolo-da-correggio/ Enciclopedia Italiana]</ref> estis pli aŭdaca dirante ke ŝi estis "La Unua Damo de la Mondo".

Ŝi servis kiel regentino de [[Mantovo]] dum la foresto de sia edzo, [[Francesco la 2-a Gonzaga|Francisko la 2-a Gonzaga]] (1466-1519)<ref>[http://www.treccani.it/enciclopedia/francesco-ii-gonzaga-marchese-di-mantova_(Dizionario-Biografico)/ Encyclopedia Italiana]</ref>, Markizo de Mantovo, kaj dum la malpliaĝeco de sia filo, [[Federiko la 2-a Gonzaga]], Duko de Mantovo (1500-1540)<ref>[http://www.treccani.it/enciclopedia/federico-ii-gonzaga-duca-di-mantova-e-marchese-del-monferrato_(Dizionario-Biografico)/ Enciclopedia Italiana]</ref>. En 1500, ŝi renkontiĝis [[Ludoviko la 12-a (Francio)|Ludoviko la 12-a]], en [[Milano]], dum diplomatia misio kaj konvinkis lin ne sendi trupojn kontraŭ [[Mantovo]].