Tutmonda diluvo: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 6:
 
== Malsamecoj en la biblia rakonto ==
Tiu rakonto montras esti derivajo de du fontoj uzitaj unu miksita al la alia. En la kazo de kreo ([[La du rakontoj pri la kreado]] [[La du bibliaj rakontoj pri la kreado]]) la du fontoj estis alproksimigitaj unu al la alia, ĉi tie ili modifas, ŝajne kontraŭdire, la unikan rakonton, nome intersekcantaj inter si. En tiu rakonto, fakte, la sankta aŭtoro, redaktanta la finan tekston, reprenas iujn versegojn de unu fonto kaj iujn de alia kaj ilin unuigas laŭ kriterio de teologia kaj ne de rakonta: kio signifas tion? Signifas ke la sankta aŭtoro volas komuniki al la leganto la verojn kiujn Dio al li inspiras kaj por tion fari ne timas utiligi – laŭ maniero kiu al ni ŝajnas “malorda” – tekstojn kiujn li dispozicias, tiel ke formiĝas rakonto kiu esprimu la revelacion de Dio sen zorgi pri literatura harmonio.
 
La fontoj pri kiuj oni estas parolantaj estas tiu Sacerdota kaj tiu [[Hipotezo dokumenta|Javista]], tiel agantaj: tradicio javista: Gn 7,1-5.7-10.12.16b.17b.22; Gn 8,2b.3a.6-12-13b.20-22. [[Hipotezo|Sacerdota tradicio: Gn 7,6.11.13-16a.17a.18-2; Gn 8,1-2a.3b-5.13a.14-19. Iuj malsamecoj estas evidentaj: en Gn 6,19 (sacerdota) oni parolas pri paro por ĉiu speco de bestoj, male en Gn 7,2 (javista) por la puraj bestoj estas enirigitaj la arkeon 7 paroj: por tiuj malpuraj unusolan paron.<br>
 
La daŭro mem de la deluvodiluvo pasas de 40 tagoj (Gn 7,12) al unu tuta jaro (kiam [[Noa]] eniras arkeon aĝas sescentjare: Gn 7, 6.11; kiam li eliras aĝa sescentunu: Gn 8,13).<br>
Kiel ekspliki tiun ripetaĵojn kaj kontraŭdirojn? Ankaŭ ĉi tie, kiel en la kazo de kreo, la [[hipoteza dokumenta]] montras la ĝustan eksplikon: la sankta rakontisto reprenis du neegalajn rakontojn kiuj, ankaŭ se malsamaj en iuj apartaĵoj, estas ĉiukaze konkordaj en la esencaj punktoj kaj en la fundamenta signifo, kaj ĝuste pro tio li ilin teni en la teksto. Plie memorendas ke tiuj nombroj (40, 60 ktp) povas enteni valoron pure artan-ornaman, kiel estis uzate en la tiuepoka proksima oriento kaj la sankta aŭtoro ne zorgis pri iliaj malsamecoj ĉar la akcesoraj datoj kiel tiaj oni devas ilin konsideri. (Vidu: [[Hipotezo dokumenta]]).