Sarpedono: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e →‎Referencoj: Kategorioj
Linio 8:
Sarpedono edziĝis al [[Tebo (Grekio)|teba]] virino, kun kiu li havis du filojn: [[Antifato]], kiu akompanis [[Eneaso]]n al [[Italio]], kaj [[Evandro]], kiu sukcedis Sarpedonon en la likia trono.
 
== Sarpedono, filo de LaodamioLaodamia ==
[[Dosiero:Euphronios krater side A MET L.2006.10.jpg|eta|Morto de Sarpedono, sur la vazo de [[Eŭfronio]], ĉ. 515 a.K.]]
 
Alia Sarpedono estis filo de [[Zeŭso]] kaj [[LaodamioLaodamia]], filino de [[Belerofonto]], kaj ankaŭ reĝo de Likio de sia infanaĝo. Kiam li ankoraŭ estis bebo, sia onklo [[Isandro]] kaj [[Hipoloko]] postulis la regnon. Tiam oni decidis ke tiu, kiu sukcesis trapasigi sagon tra ringo pendigita sur la kolo de bebo, estus nomumita reĝo de Likio. Ambaŭ postulis la bebon de la alia por tion provi, sed Laodamio evitis la morton de ambaŭ infanojn, pendigante la ringon sur sia fileto, Sarpedono. Ambaŭ kandidatoj, konsternite, decidis ke tiu infano estu la nova reĝo, helpita de Glaŭko, la filo de Hipoloko.
 
Laŭ [[Homero]]<ref>Homero. ''Iliado'' ii, 876; vi,198; xvi,422-505.</ref>, li partoprenis la [[Troja milito|Trojan militon]], apogante la trojanojn kiel komandanto de la likia armeo, kune kun sia kuzo [[Glaŭko]]. Diu tiu milito li akiris grandegan famon, sed estis mortita de [[Patroklo]]. Tie, Sarpedono skoldis [[Hektoro]]n, ĉar li opiniis ke la ĉefaj fortoj kiu defendis Trojon venis el la likia armeo, sed ne de la trojanoj mem. Kaj rimarkis ke lia armeo ne batalis pro malamo al la grekoj, sed pro lia honoro kaj fideleco al ĝia aliancita Trojo. Kiam la troja armeo atakis la ĵus konstruitan muron de la greka tendaro, kaj Sarpedono kaj Glaŭko zorgis pri ke la grekoj batalu kun ili, por defendi la soldatojn de Hektoro. Pro tio, ili estis la unuaj, kiuj sukcesis eniri la helenan tendaron. Lia elparolado al Glauko<ref>Homero, ''Iliado'', XII.310-28.</ref> iĝis unu el la plej fama el la literaturo. Per ĝi Sarpedono kuraĝigas lian kunbatalanton, asertante ke ilia gloro jam estis grandega, sed kaze ke ili mortus, ĝi iĝus la plej honora.