Pavel Ŝumilov: Malsamoj inter versioj

'''Pavel Nestoroviĉ Ŝumilov''' – [[cirile]] ''Павел Несторович Шумилов'' - estis veterano de la rusia kaj sovetunia Esperanto-movadoj, sed ankaŭ de la [[komunisma partio de Sovetunio]]. Li memstare lernis Esperanton, kiam li estis 15-jara kaj tuj praktike uzis ĝin. En 1905 kaj 1917 li partoprenis la tri tiutempajn revoluciojn en Rusio kaj estis aktiva batalanto de la [[Ruĝa Armeo]] dum la [[Rusia enlanda milito|enlanda milito]]. Post la frakaso de la [[Blanka Armeo]] de [[Aleksandr Kolĉak]] en 1920, li finis la militistan karieton je la rango de komandanto. Poste li komencis lerni en fakultato por laboristoj, en teknologia instituto kaj poste laboris kiel respondeca funkciulo en ministerioj.

Dum parto de la 1920-aj kaj 1930-aj jaroj li estis ĝenerala sekretario de la [[Sovetlanda Esperantista Unuiĝo]], kiu malaperis en la stalinisma "[[Granda Purigo]]" de 1937 pro enkarcerigo aŭ murdo de plej multaj el siaj gvidantoj, sed malgraŭ malhelpoj de la ŝtata registaro ne estis formale malfondita. En 1956 okazis provo pri La fakto puŝis iamajn aktivulojn de SEU reaktivigi ĝin. Post la 20-a Kongreso de [[KPSU]]la komunisma partio de Sovetunio en februaro 1956 aperis ideo oficialigi renaskiĝantan Esperanto-movadon. Konsultinte la Centran Komitaton de KPSUla komunisma partio de Sovetunio la aktivuloj organizis refondan kunvenon, kiu okazis la 5-an de majo 1956 en klubejo "Idealo" (Moskvo) kun ĉirkaŭ 150 partoprenantoj. Dum la kunveno estis restarigita SEU kaj elektita ties organiza komitato. La komitaton eniris prezidanto [[Jevgenij Bokarjov]], Pavel Ŝumilov kun [[Nikolaj Danovskij]] kaj [[Semjon Podkaminer]] kiel tri vicprezedantoj, kaj aliaj aktivuloj. Tamen, malgraŭ konfirmo de moskva urbestraro, la regiona sekretario de partia komitato A. Nikiforov sukcesis nuligi la decidojn. Poste 42 ĉeestintaj komunistoj-esperantistoj ricevis partiajn skoldojn, kaj multaj el ili pro la partia premo forlasis la Esperanto-movadon.