|
[[Dosiero:Enlil.png|thumb|Sigelilo prezentanta Enlil kaj ties [[paredro]]n Ninlil <ref>Ninlil estas la diino de la aero-vetero kaj edzino de Enlil.</ref>.]]
'''Enlil''' estas la dio de la [[vetero]] en la [[Mezopotamio|mezopotamia mitologio]], kaj kune kun la dioj [[Anu (mitologio)|Anu]] kaj [[Enki]]<reref>[http://sumerian.org/sumerlex.htm] Sumera lekskono.</ref> li konstituas kosman triadontriopon. Konsiderite inter la diaj kreintoj de la mondo<ref>Se kompari tian mitologion kun la samsencaj tekstoj de la [[Biblio)), oni trovas rimarkindajn malsamecojn ĉar la Biblio parolas pri Dio kiu estigas la [[kreitaro]]n el nenio, dum la mezopopotamaj dioj startas el io jam ekzistanta: ili agas prefere kiel modlantoj kaj progresigantoj.</ref>, laŭ iuj tradicioj li estas imagita la gardanto de la [[Tabuletoj de la Destinoj]]. Al li oni sanktigis la nombron 50, la ciferon plej altan de la kalkula sistemo de sumeroj.
Laŭtradicie lia edzino estis [[Ninlil]] kaj iliaj filoj [[Ninurta]], [[Ishkur]] kaj [[Sin (diaĵo)|Sin]]. <ref>Dum la samtempa Biblio insistas en [[monoteismo]] la dioj de la mezopotamiaj religioj multiĝas ĉimĉiam pli.</ref>Lia plej granda porkulta loko estis la urbo [[Ekur]], nome la templo de la Monto en la sumera urbo [[Nippur]]. Iuj tradicioj volas ke li pro eraro allasis [[Inano]]n al ladio [[Enki]], sian paredron.
== Bibliografio ==
* [[Luigi Cagni (storico)|Luigi Cagni]], «La religione della Mesopotamia», in ''Storia delle religioni. Le religioni antiche'', Laterza, Roma-Bari 1997, ISBN 978-88-420-5205-0
• (en) J. Black etkaj A. Green, Gods, Demons and Symbols of Ancient Mesopotamia, Londres, 1998
• F. Joannès, « Enlil », dansen F. Joannès (dir.), Dictionnaire de la civilisation mésopotamienne, Paris, 2001, p. 283-285.
== Vidu ankaŭ ==
== Notoj ==
<references/>
== Eksteraj ligiloj ==
|
