La morto estis konsiderita destino volita de la dioj, kontraŭ kiu nenio efikas. La [[eposo de GilgameshGilgameŝ]] senrezultigas la esperon atingi la senmortecon; kaj mortinta, la homo fantomiĝas pro la korupto. La mortintoj spontane direktiĝas al la [[Hadeso]] fantazie lokigita subtere. Oni ne scias kiel ĝin atingi, sed ŝajnas ke la entombigo faciligas la aliron al la transtombo. De mitologiaj [[Malsupreniro de Inano al la Hadeso|tekstoj]] ni informiĝas ke Hadeso havas pordon ekstremloke de nordo, atingebla post marŝado tra longa arida stepo, poste tra la rivero Hubur per barko gvidita de rigida kondukisto. La subtera mondo estis dfinita per diversaj vortoj, kaj regata de inferaj dioj, kiel la dio [[Shamaŝ]], la Dio-Suno kiu estis supozigita trairi la Teron dumnokte por esti preta lumigi la Teron la postan tagon. <ref>{{en}} J. A. Scurlock, «Death and Afterlife in Ancient Mesopotamian Thought», </ref><br>
troviĝasTroviĝas, tamen, tekstoj kiuj aludualudas alla postmortan juĝon pri la agoj plenumitaj dumvive sur la tero. Kiuj, male, mortis per “fia morto” ne rajtas eniri en Hadeson: ili daŭrigasdaŭre fantome vagadivagados trateresurtere.
