Abelardo kaj Heloiza: Malsamoj inter versioj

Heloiza, naskiĝis en [[1099]] en Parizo (tiam loĝata de 20 mil homoj ĉirkaŭ); ankoraŭ infanino estas konfidita al la frato de ŝia patrino, la kanoniko Fulberto. Ŝi studas en la monaĥejo de [[Argenteuil]] kun eksterordinaraj rezultoj: asiduas kun laŭdinda engaĝiĝo en la studo de [[sep liberalaj artoj]] kaj mastras la latinan, la grekan kaj la hebrean lingvojn. [[Petro la Venerinda]], la fama abato de la [[abatejo de Cluny|Abatejo de Klunizo]] tiam la plej fama kaj elstara monaĥejo de Eŭropo, skribas pri ŝi ke, studentino, estis "renoma pro erudicio".

Tamen, reveninte al Parizo, Heloiza kaj Abelardo sekrete geedziĝas, sed baldaŭ la familio de Heloiza disvartigas la eventon. La du negas sed por eviti la skandalon, Abelardo sendas Heloizan en la monaĥejon de [[Argenteuil]] kie ŝi estis edukita kaj instruita. La ties parencaro opinias ke Abelardo devigis Heloizan monaĥiniĝi por sin liberigi je ŝi, kaj decidas venĝi: nokte, dum Abelardo dormas en sia domo, tri viroj lin agresas kaj lin eksvirigas. Sekve du el ili estos kaptitoj kaj, laŭ la leĝo de la [[okulon por okulo]], blindigitaj kaj eksvirigitaj, dum Fulberto, la komisiinto de la agreso, estos nur eloficigita el siaj taskoj.