[[Dosiero:Sede vacante.svg|thumb|150px|La ŝildo de la [[Vatikano]] dum la Vaka Seĝo.]]
La '''Vaka Seĝo''' ([[latina lingvo|latine]] ''sede vacante'') estas la tempa periodo kiu realiĝas kiam [[diocezo]] aŭ [[Apartajurajproprajuraj katolikaj eklezioj]] restas sengvida, aŭ kiam al ĝi mankas la [[episkopo]]. Por eviti la vakuon de povo, tiuj okazaĵoj estas reglataj per apartaj normoj, nome de la [[Codex Juris Canonici|Kodo de Kanona Juro]].
== Apostola vaka seĝo ==
Aparta kazo estas la “apostola"apostola vaka seĝo”seĝo", nome kiam inter la morto de iu [[papo]] kaj elekto de lia posteulo, la trono de Sankta Petro restas vaka. Fakte, dum tiu manko la gvido de la Eklezio estas konfidita al la kolegio de kardinaloj, kiuj laŭ la povo ricevita anstataŭas la papan aŭtoritaton: temas pri publikaj ordinaraj aferoj de la Eklezio, kiel ekzemple plenumi la funebraĵajn ritojn de la sepultado de la mortinta papo, pretigi la [[Konklavo]]n, sed nenio el tio kio estas prerogativo de la pontifiko povas esti decidita. Dum tiu periodo de apostola vaka seĝo, elstaras la figuro de la [[Kardinalo Kamerlingo]], kiu plenumas fakte la funkcion de la ordinara gvido de la Eklezio. La proceduroj dum la vaka seĝo estas normigita en la [[apostola konstitucio]] ''[[Universi Dominici Gregis]]'' (de la universala ŝafaro de la Sinjoro), promulgita de papo [[Johano Paŭlo la 2-a]] la 22-an de februaro de [[1996]].
