Jerusalema reĝlando: Malsamoj inter versioj

En la historio de Proksima Oriento komencis senĉese pli entrepreni [[mongoloj]]. Ĉar inter la mongoloj estis granda kvanto de [[nestorianismo|nestorianismaj kristanoj]], la kristanaj regantoj en [[Armena reĝlando en Kilikio|Kilikio]] kaj [[Antioĥa princlando|Antioĥio]] volonte agnoskis la mongolajn [[ĥano]]jn kiel siajn feŭdulojn. Sed la samon la baronoj en Jerusalema reĝlando rifuzis. La mongola ĥano [[Hülegü]], kiu fondis la mongolan [[ilĥanlando]]n en [[Persio]], postulis [[servuteco]]n ankaŭ de la mamelukoj en Egiptio. Tiuj rifuzis tion kaj decidiĝis por milito. Sed Hülegü estis post morto de sia frato tro okupita en Persio kaj la mameluka sultano [[Kutuz]] en la jaro [[1260]] venkis en [[Galileo (regiono)|Galileo]] apud [[Ajn Ĝalud]] super malpli fortaj mongolaj soldataroj gvidataj de kristana generalo Ketgugha. La jerusalemaj baronoj, kiuj interne estis tre malamikiĝintaj, ja permesis al la mamelukoj liberan traveturon tra ilia teritorio, sed alie ili konservis neŭtralecon. La potencaj centrejoj Mosulo kaj Aleppo sekve denove revenis sub la musliman regadon. La mongoloj limigis sin al la regado en Persio kaj la krucistoj en Palestino jam ne povis fidi al ilia soldata helpo.

 

 

[[Dosiero:SiegeOfAcre1291.jpg|eta|upright|200px|En bataloj sur remparoj de Akko en 1291 persone partoprenis ankaŭ grandmajstroj de kavaliraj ordenoj de johanitoj kaj templanoj]]