Hispanaj kaj hispanlingvaj personaj nomoj: Malsamoj inter versioj

Oficialaj personaj nomoj en [[Hispanio]] konsistas el:

 

Ekzemple, ''[[Enrique Iglesias]] Preysler'' estas filo de ''[[Julio Iglesias|Julio José Iglesias de la Cueva]]'' kaj ''[[Isabel Preysler]]''.

Post naskiĝo, oni ricevas la nomon per [[bapto]] kaj oficiala registrado. Ega kvanto el hispanoj estas baptitaj.

 

 

Ekde almenaŭ la [[16-a jarcento]], Hispanio estis preskaŭ ekskluzive [[katolikismo|katolika]]. Tial oni elektas nomojn el la katolika [[sanktuloj|sanktularo]], el la [[Biblio]] kaj de gravaj personoj el la [[okcidenta civilizo]].

 

Tamen post la [[1970-aj jaroj]], la elekteblaĵaro ampleksiĝis kaj nomoj pli neordinaraj estis elektitaj, multaj en la ceteraj lingvoj de Hispanio:

 

En [[Kanariaj Insuloj]], gepatroj estas pli aventuremaj ol en [[Iberio|Iberia]] Hispanio. La speciala rilato kun [[Kubo]] kaj [[Venezuelo]] kaŭzas la oftecon de nomoj usonaj, rusaj, miksaj, malregule ortografiitaj, kiuj en Iberio estus ŝokaj.

 

 

Tre oftaj estas kombinoj de nomoj. Oni kombinas oftan nomon kiel ''Juan'', ''José'', ''María'' kun alia malpli ofta. Simile okazas pri [[franclingvaj personaj nomoj]].

Tre ofta maniero nomi virinoj estas laŭ alvokoj de sankta Mario. Eĉ ŝia nomo malaperas kaj restas nur la komplemento. Ekzemple: ''(María de los) Dolores'' estas "(Mario de la) Doloroj". Ankaŭ oni uzas [[mariaj sanktejoj|mariajn sanktejojn]]. Tiel ''María [[Lourdes]]'' aŭ ''María [[Loreto]]''. Preskaŭ ĉiu urbo havas almenaŭ unu tipan marian nomon. Tio ebligis trukon al gepatroj, kiuj volis nomi filinon en nepermesata lingvo. Ili devis konvinki oficialiston, ke ie en la mondo ekzistas "kirko de sankta Mario de (la elektita nomo)".

 

 

En hispanidaj landoj, '''edzinoj''' ne anstataŭas iliajn familinomojn per tiuj de la edzo. Maksimume ili prenas aldone la unuan de edzo post la unua sia kaj partikulo ''de''. Ekzemple: ''[[Eva Perón|Eva Duarte]] de Perón'' estis edzino de [[Juan Domingo Perón]].

 

 

Familinomoj estis uzataj nur de nobeloj en la mezepoko. Malnobeloj estis konataj per [[alnomo]] aŭ iliaj naskiĝaj lokoj. Iom post iom, [[plebo|plebanoj]] rajtis familinomojn ĝis [[19-a jarcento]], kiam moderna ŝtato devigis ilin por pli bone regi.

Gravaj dokumentoj por [[genealogio|genealogiemuloj]] esplorantaj familinomoj estas la '''''[[carta de ejecutoria]]''''', per kiu, post [[16-a jarcento]], homoj aspirantaj al postenoj kaj prestiĝo celis pruvi, foje prave foje kaŝpage, ke ilia praularo estis nobela aŭ almenaŭ ''[[cristiano viejo]]'' ("malnova kristano") sen mikso kun [[herezo|herezuloj]], [[judoj]] aŭ [[maŭroj]], laŭ la normoj de ''[[pureza de sangre]]'' ("sanga (t.e. gena) pureco").

 

 

Tre populara maniero nomi homon en mezepoko estis laŭ formo de la personnomo de patro, laŭ la maniero de nunaj [[islandaj personnomoj]]. Ekzemple, estas serio da [[Navaro|navaraj]] reĝoj kie patro estis nomata ''Íñigo García'', filo ''García Íñiguez'', nepo ''Íñigo García'' kaj tiel plu.

Pro ties ofteco, ''-ez''-aj artistoj estas konataj per [[arta nomo]] aŭ uzas ceterajn familinomojn.

 

 

Plimulto da familinomoj estas unuvortaj. Tamen estas esceptoj. ''de'' estis uzata de [[nobelo]]j, kaj ankaŭ kiam la familinomo povus esti komprenata kiel dua personnomo. Ekzemple, ''[[Amando De Miguel]]'' ne estas ''[[Amando]] [[Mikaelo|Miguel]]''.<br>

 

== Eksteraj ligiloj ==

 

[[Kategorio:Hispanio]]