Esperanto en poŝta, telegrafa kaj telefona servo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
→Inter la du mondmilitoj: Fermita letero |
KuBOT (diskuto | kontribuoj) e Roboto: anstataŭigo de "Ŝablono:El" per "Ŝablono:EL" (laŭ VP:AA); kosmetikaj ŝanĝoj |
||
Linio 16:
== Inter la du mondmilitoj ==
En [[1919]] kelkaj esperantistaj poŝtistoj per korespondado denove prenas kontakton. En [[1920]] ILEPTO regrupiĝas. Provizora komitato estas sinjoroj R. Huber, [[Svislando]], O. Reber, Germanio kaj di Rienzi, Francio. La franca esperantista Poŝtasocio revekiĝas; prezidanto estas s-ro di Rienzi, vicprezidanto s-ro Dupeil. Bona artikolo en „La France Postale“ de Rienzi. En [[Sovetunio]] aperas unuarange nova ideo. Kvar diversspecaj poŝtkartoj kaj kovertoj en kelkmiliona preskvanto havas tekston en Esperanto: „Poŝta Karto“, „Por Respondo“, „Kun afrankita respondo“, „Poŝto“, „Fermita letero“, ktp. ILEPTO laboras pli efike. Kursoj okazas en [[Berlin]], [[Düsseldorf]], [[Essen]], [[Münster (Vestfalio)|Münster]] kaj [[Leipzig]]. En Brazilo Couto Fernandez daŭrigas la laboron; la estona poŝtdirekcio permesas en poŝtejoj indikilojn montrantajn la adresojn de Esperanto-grupoj. Kursoj okazas en [[Finnlando]], [[Hispanio]], [[Portugalio]], [[Persio]] kaj [[Japanio]].
[[
En [[1921]] la Internacia Oficejo de la Telegrafa Unio en [[Bern]] per cirkuleroj inter la diversaj naciaj poŝtaj administracioj enketas pri Esperanto. Samjare en julio aperas la unua numero de "La France Postale Espérantiste", redaktata fare de s-ro di Rienzi. En aŭgusto okaze de la UK estas la unua kongreso de ILEPTO. Nova estraro - O. Reber, Emile di Rienzi, [[Siegfried Eduard Spielmann]], s-ro Rippel. Laŭ la enketo de Telegrafa Unio Esperantistaj P. T. T.-istoj estas entute 1874 (Argentino 1, Aŭstrio 2, Belgio 5, Brazilo 34, Britio 10, Ĉeĥoslovakio 307, Finnlando 15, Jugoslavio 32, Egiptio 1, Estonio 23, Francio 70, Germanio 1230, Novzelando 2, Nederlando 75, Sovetunio 11, Svedio 2, Svisio 37, Hungario l, Usono 27).
Linio 37:
== Post la dua mondmilito ==
Post la Dua Mondmilito laŭ nuna informstato ne plu estis signifaj penoj oficialigi Esperanton ene naciaj poŝtaj servoj, kaj forte malpliiĝis la organizita faka kunlaborado de esperantlingvaj profesiuloj en la poŝta kaj telekomunika servoj.
Tamen daŭre, aŭ fakte pli forte ol antaŭ la Dua Mondmilito, naciaj poŝtaj servoj je specialaj okazoj honorigis la Esperanto-movadon kaj iujn elstarajn esperantistojn per ŝtataj poŝtmarkoj. Esperanto do ne plu tiom diskutiĝis kiel profesia laborlingvo de poŝtistoj, sed kiel honorinda kultura temo de [[filatelio]]. Retejan superrigardon pri multaj el tiuj Esperanto-temaj poŝtmarkoj donas la [http://www.ipernity.com/doc/121798/album/154451 jena albumo de la nederlandano André Drenth], kaj [http://dauphin.guy.free.fr/2a%20paĝo%20Debutland/debuland.htm en aparta retejo estas preskaŭ kompleta detala listigo de ĉiuj Esperanto-temaj poŝtmarkoj, kaj elekto de iuj samtemaj poŝtaj tutaĵoj], kun referencoj al la internaciaj filetaliaj katalogoj ''Y. kaj Tellier'' en Francio kaj ''Michel'' en Germanio.
Linio 46:
== Eksteraj ligiloj ==
{{
{{
== Literaturo ==
| |||