Hans Meerwein: Malsamoj inter versioj

|dato de morto =[[24-a de oktobro]] [[1965]]

|loko de morto =[[Marburgo]], {{DEU}}

}}

'''Johano Mirvajno''' ([[1879]]-[[1965]]) estis germana kemiisto, kiu kreis plurajn reakciojn kaj reakciantojn kiuj portas lian nomon, plej specife la Reduktiĝon de Mirvajno-Ponndorf-Verley, la rearanĝo de [[Jegor Vagner|Vagnero]]-Mirvajno, la Ariligan reakcion de Mirvajno kaj la salon aŭ reakcianton de Mirvajno. Mirvajno interesiĝis pri la kemio de la [[Terpeno|terpenoj]], kaj la mekanismo pri rearanĝo de la '''pinakolo'''. Per tre simpla metodo, kaj konante la reakcikinetikon, eblis al li starigi la kationa kaj ne radikala naturo de la perantoj en la rearanĝo de la pinakolo, konata kiel Rearanĝo de [[Jegor Vagner|Vagnero]]-Mirvajno<ref>[https://books.google.com.br/books?id=RRGLMmdFZBUC&pg=PT262&dq=Meerwein-Wagner+rearrangement&hl=en&sa=X&ei=E85IVff_PKe_sQTZnYDQDg&ved=0CBwQ6AEwAA#v=onepage&q=Meerwein-Wagner%20rearrangement&f=false Advanced Organic Chemistry: Reactions And Mechanisms], Maya Shankar Singh, Singh</ref> kaj en la Rearanĝo de la '''izoborneolo''' ekde la [[kamfeno]]<ref>[https://books.google.com.br/books?id=lg2r9BDlbM8C&pg=PA275&dq=rearrangement+Isoborneol-camphene&hl=en&sa=X&ei=c85IVaL-DfSasQT2gIGYAQ&ved=0CCkQ6AEwAg#v=onepage&q=rearrangement%20Isoborneol-camphene&f=false Pyrolysis of Organic Molecules: Applications to Health and Environmental Issues], Serban C. Moldoveanu</ref>.

 

Li estis filo de la germana arkitekto Wilhelm Emil Meerwein ([[1844]]-[[1927]]). Komence li estis trejnita kiel kemiteknikisto en la Frezena Universitato pri Aplikaj Sciencoj<ref>[https://books.google.com.br/books?id=0Y2aBQAAQBAJ&pg=PA124&dq=Fresenius+University+of+Applied+Sciences&hl=en&sa=X&ei=xsRIVa6tIMbisASRooC4DQ&ved=0CDAQ6AEwAA#v=onepage&q=Fresenius%20University%20of%20Applied%20Sciences&f=false Important Figures of Analytical Chemistry from Germany in Brief Biographies ...], D. Thorburn Burns, R. Klaus Müller, Reiner Salzer, Gerhard Werner</ref> inter 1898 kaj 1900 antaŭ ol sin doni al kemio en la [[Bonna Universitato|Universitato de Bonno]]. Li diplomiĝis sub la gvidado de [[Richard Anschütz]] ([[1852]]-[[1937]]) kaj [[Ludwig Claisen]] ([[1851]]-[[1930]]), kiuj proponis al li labori kiel asistanto en la [[Universitato de Berlino]], En 1908, li doktoriĝis per tezo pri la Reakcio de Mikaelo<ref>[https://books.google.com.br/books?id=sUDSBQAAQBAJ&pg=PA920&dq=Meerwein+Michael+reaction&hl=en&sa=X&ei=zclIVdSwE_KxsATDl4CoCw&ved=0CB0Q6AEwAA#v=onepage&q=Meerwein%20Michael%20reaction&f=false Handbook of Biochemistry and Molecular Biology, Fourth Edition], Roger L. Lundblad, Fiona Macdonald</ref>. En 1914, li fariĝis titulara profesoro en la Universitato de Bonno, kaj en 1922, eksterordinara profesoro. Inter 1922 kaj 1928, li estis profesoro pro organika kemio en la [[Universitato de Königsberg]].

 

En 1929, li sukcedis al Karl von Auwers ([[1863]]-[[1939]]) en la [[Universitato de Marburgo]] kaj fariĝas direktoro de la Kemia Instituto. En 1933, li aliĝis al dokumento "Kompromito de la profesoroj en la germanaj universitatoj kaj fakultatoj favore al Adolf Hitler kaj la naci-socialisma ŝtato<ref>germane:Bekenntnis der Professoren an den deutschen Universitäten und Hochschulen zu Adolf Hitler und dem nationalsozialistischen Staat</ref>. En 1945, la milito detruis la instituton per bombardado, kaj Mirvajno perdis sian oficialan loĝeblecon ĉe la Instituto, ĉiun eksperimentajn esplorojn kaj sian privatan bibliotekon. Sekve, Mirvajno planis la rekonstruadon de la instituto, kiu finiĝis en 1953, la jaro kiam li emeritiĝis pri instruado. Ĝis sia morto li faris kelkajn eksperimentajn laborojn kiel emerita profesoro kune kun la helpo de du postdoktoriĝaj esploristoj.

 

Post studi la reakcion pri katalizita rearanĝo de la acidoj kun la karbenaj jonoj<ref>[https://books.google.com.br/books?id=DaMSScKKGWMC&pg=PA148&dq=Meerwein+carbene&hl=en&sa=X&ei=P89IVa2ZIu7jsASnj4GABg&ved=0CB0Q6AEwAA#v=onepage&q=Meerwein%20carbene&f=false Functionalised N-Heterocyclic Carbene Complexes], Olaf Kühl</ref> de la [[alfa-pineno|pineno]], li disvolvis sintezon de [[kamforo]] tra rearanĝo de la [[alfa-pineno|pineno]] → [[kamfeno]] → izobornila acetato → izoborneolo → kamforo, kies metodologio estis adoptita de la entrepreno Schering AG<ref>[https://books.google.com.br/books?id=edvvAAAAMAAJ&q=Meerwein+camphor+Schering+AG&dq=Meerwein+camphor+Schering+AG&hl=en&sa=X&ei=jtBIVebtHfeKsQSekIDIBg&ved=0CB0Q6AEwAA World records in chemistry], Rüdiger Faust, Günter Knaus, Ulrich Siemeling, Hans-Jürgen Quadbeck-Seeger.</ref>.

 

 

 

Surbaze de la simplaj kemiaj reakcioj Mirvajno defendis la estigon de la '''karbenoj''' kaj la postan eblon polarizi la aromataj kombinaĵoj (samkiel la [[benzeno]]). Per bromigo de la benzeno oni samtempe estigas salon de bromobenzeno kun pozitiva ŝarĝo, kiu, traktata per '''diazometano'''<ref>[https://books.google.com.br/books?id=n0YrAAAAYAAJ&pg=PA351&dq=Meerwein+diazomethane&hl=en&sa=X&ei=e9ZIVcyvMs_isASysoDgCQ&ved=0CB0Q6AEwAA#v=onepage&q=Meerwein%20diazomethane&f=false Report of Committee on Drug Addiction, 1929-1941 and Collected Reprints ...], National Research Council (U.S.). Committee on drug addiction</ref> ĝi produktas altprofite '''bromidon de cikloheptatrieno''', kiu estas cikla kombinaĵo kun sep ekstremaĵoj.

La '''kvarfluorido de trietil-hidrono''' aŭ '''Reakcianto de Mirvajno''', estas fortega alkilig-aganto, kiu permesas la sintezon de kompleksaj natursubstancoj.

 

 

{{Div col|cols = 3}}

{{Div col end}}

 

<Center>

<Gallery>

Alpha_terpinene.png|[[Terpineno|a-terpineno]]

Benzene_balls.png|<center>[[Benzeno|Benzolo]]

</Center>

 

{{referencoj|3}}

{{Portalo|Germanio|Homoj|Kemio|Fiziko}}

{{vivtempo|1879|1965|Mirvajno, Johano}}

{{ĝermo|Biografio|Germanio|kemiisto}}