Densanomalio: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
KLBot2 (diskuto | kontribuoj) e Roboto: Forigo de 1 interlingvaj ligiloj, kiuj nun disponeblas per Vikidatumoj (d:Q911348) |
e plibonigadeto per AWB |
||
Linio 1:
La [[denso]] de [[substanco]] ĝenerale pli malaltiĝas des pli la [[temperaturo]] altiĝas. Tio validas por ĉiuj tri [[agregostato]]j (solida, likva, gasa). Ekzemple varmiĝanta [[fero]] [[dilatiĝo|dilatiĝas]] kaj malvarmiĝanta denove maldilatiĝas. Sed kelkaj substancoj sub certa temperaturo denove dilatiĝas, tiu fenomeno nomiĝas '''densanomalio'''.
La plej konata substanco, kiu montras tiun [[anomalio]]n, estas akvo: Akvo atingas sian plej eble grandan [[denso]]n (sub [[normala premo]]) je la temperaturo de 3,98 °C.
Konsekvenco de tiu anomalio estas, ke la grandaj akvoamasoj de la Tero frostiĝas de sia [[surfaco]] kaj ke ili frostiĝas nur malrapide, ĉar la estiĝanta tavolo de [[glacio]] estas barilo kontraŭ la [[konvekto|konvekta]]n temperaturinterŝanĝon. Tiel oni eĉ en [[Arktiko]] kaj [[Antarktiko]], la akvo en granda profundo ne frostiĝas, sed havas temperaturon de 4
Se akvo ne havus tiun anomalion, la akvoamasoj frostiĝus relative rapide de la profundo supren kaj la tuta Terglobo povus esti ''"neĝbulo"''. Evidentas, ke tiel la kondiĉoj eble eĉ ne permesus la evoluon de pli altaj vivuloj.
Densanomalion oni ankaŭ trovas ĉe la substancoj [[Antimono]], [[Bismuto]], [[Gallio]], [[Germaniumo]], [[Plutonio]], [[Silicio]] kaj [[Zirkoniovolframato]].
| |||