Kiel registrite je 02:57, 28 mar. 2013 redakti Addbot (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 193 405 redaktoj e Roboto: Forigo de 9 interlingvaj ligiloj, kiuj nun disponeblas per Vikidatumoj (d:q670456) ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 09:56, 15 dec. 2015 redakti malfari Lingveno (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Grupano imuna de IP-forbaro 10 723 redaktoj e plibonigadeto, anstataŭigis: \|thumb\| → \|eta\| (2), \|left → \|maldekstra (2) per AWB Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 29: Prokopio naskiĝis ĉirkaŭ la jaro 970 en Chotouň en kampnobela fortikaĵeto kiel filo de gesenjoroj Vít kaj Božena. Li akiris bonegan kleriĝon en la slava lernejo en [[Vyšehrad]], fariĝis sacerdoto kaj kun sia edzino havis filon Jimram. Pli poste li decidis fariĝi ermito kaj evidente post iu tempo travivita en [[benediktanoj\|benediktana]] monaĥejo en Břevnov li vivis en groto en Daleje ĉe Jinonice, nuntempe parto de [[Prago]]. Ĉi tie onidire Sankta Prokopio verkis evangeliaron, kiu poste venis en [[Francio~~\|Francion~~]]n, kie sur ĝi ĵuris francaj reĝoj. Poste Sankta Prokopio transiris al regiono apud la rivero [[Sázava]], kie li praktikis [[asketismo\|asketisman]] vivon kaj peze laboris, senarbigadis grundon kaj kultivis ĝin. Legendo rakontas, ke homoj vidis lin plugi kun [[diablo]] jungita al plugilo kaj irigata per kruco en Prokopia mano. Helpe de princo [[Oldřich (Bohemio)\|Oldřich]] ekestis sinsekve ĉirkaŭ la ermitejo de Prokopio monaĥa domaro loĝata de disĉiploj, kiuj volis vivi same kiel li. Prokopio poste fariĝis la unua abato de la klostro, kiun subtenadis ankaŭ sekvanto de Oldřich [[Břetislav la 1-a (Bohemio)\|Břetislav]]. Monaĥejo en [[Sázava (distrikto Benešov)\|Sázava]], kiu transprenis regulon de patro de okcidenta monaĥismo de Sankta [[Benedikto de Nursio\|Benedikto]] estis unu el la lastaj lokoj, kie oni praktikis liturgion en [[malnovslava lingvo]] kaj kultivis malnovslavan kulturon ĝenerale. [[Dosiero:Josef Mathauser - Kníže Oldřich se setkává s poustevníkem Prokopem.jpg\|~~thumb~~eta\|~~left~~maldekstra\|''[[Oldřich (Bohemio)\|Princo Oldřich]] renkontiĝas ermiton Prokopion'', bildo de Josef Mathauser]] [[Dosiero:Saint Procopius 011.jpg\|~~thumb~~eta\|~~left~~maldekstra\|Princo Oldřich ĉasante renkontiĝas Sanktan Prokopion, nekonata aŭtoro, duono de la 19-a jarcento]] En la jaro [[1204]] estis Prokopio kanonigita de papo [[Inocento la 3-a]] (1198 - 1216), kiel la unua ĉeĥo sanktuligita de papo. Li estas adorata kiel unu el patronoj de ĉeĥaj landoj. En la jaro [[1588]] estis relikvoj de Sankta Prokopio transportitaj en Pragon kaj konservitaj en preĝejo de [[Ĉiuj Sanktuloj]] en la [[Praga burgo]]. Linio 45: Al Sankta Prokopio oni ofte atribuas t.n. Evangeliaron de Remso - „Texte du sacre“, kiu estas parto de katedrala trezoro en la franca urbo [[Remso]]. Ĝi estis uzata ĉe solena kronada ĵuro de francaj reĝoj, tradicie kronitaj ĝuste en katedralo en Remso. Ĝi estas riĉe iluminita manuskripto, kiun donacis [[Karolo la 4-a (Sankta Romia Imperio)\|Karolo la 4-a]] al la slava [[Emaus-monaĥejo]] en Prago. En la 15-a jarcento la manuskripto venis en [[Istanbul~~\|Istanbulon~~]]on kiel donaco al bizanca legato. Ĉi tie aĉetis ĝin franca kardinalo Karolo de Loreno kaj forveturigis ĝin en Remson. La manuskripto tiel fariĝis parto de templa trezoro en Remso. La manuskripto estas signifa malnovslava memorindaĵo skribita en glagolico, signifa ankaŭ por evoluo de rusa literaturo. Caroj [[Petro la Granda]] kaj [[Nikolao la 2-a (Rusio)\|Nikolao la 2-a]] okaze de siaj vojaĝoj al Francio ricevis donace kopiojn de la evangeliaro. {{projektoj\|commonscat=Saint Procopius of Sázava }}

Sankta Prokopio: Malsamoj inter versioj