Transvalorigo de la valoroj: Malsamoj inter versioj

Ellaborante tiun pensaĵon en la ''[[La antikristo]]'', Nietzsche asertas ke [[kristanismo]], ne nur kiel religio, sed ankaŭ kiel morala sistemo superreganta en la okcidenta mondo, estas "malamika al la vivo". Kiel "religio de la pieco", kristanismo haltigas la feblulon super la plifortulo dum en la [[naturo ]] la [[evolucio]] superlevas la pli fortulon, kaj ekzaltas tion kio estas "malperfekte farita" malprofite de tio kio estas vivplena kaj vitale arda.<ref> Spertuloj pri kristana religio rimarkas ke al Nietzsche ne brilis la ideoj de frateco kaj egaleco en digno, kiujn kristanismo vidas fruktoj en Jesuo Kristo. Vidu sennombrajn [[apologio|apologiajn]]n verkojn kiel “La fundamentoj de la kristanismo” 2n [http://www.ueci.it/eldonoj/index.htm] [http://www.ueci.it/eldonoj/verkoj/La_fundamentoj.doc]</ref>

Laŭ Nietzsche kristanismo malavantaĝe, ekzemple, kompariĝas al [[budhismo]]: kristanismo estas "lukto kontraŭ la peko"<ref>Vere kristanismo estas la ricevo de la adopto al filoj de Dio en Kristo, kiu estas kontraŭata de la peko.</ref>. [[budhismo]] estas "lukto kontraŭ la sufero". Laŭ Nietzsche, kristanismo limigas kaj reduktas la homaron al atako kontraŭ la naturaj [[instinkto]]j kaj la neeviteblaj impulsoj kiel la inklino al la peko dum budhismo konsilas nur eviti la suferon.<ref>Vere kristanismo estas ĝojo (vidu [[mistikismo|mistikan teologion]] kaj Luko 2,10 “Kaj la anĝelo diris al ili: Ne timu; ĉar jen mi venigas al vi bonan sciigon de granda ĝojo, kiu estos al la tuta popolo) pro la evangelia anonco de la dia patreco kiu puŝas helpi la suferantajn fratojn .</ref> Dum kristanismo plenas je "[[venĝo]]" kaj "[[malsimpatio]]" (kiel vidiĝas. ekzemple, en la [[lasta juĝo]])<ref>Vere la lasta juĝo estas la definitiva konsciiĝo pri siaj elektoj: kun Kristo aŭ fore de Kristo: la aktoro estas nur la konsciiĝo.</ref>, budhismo antaŭeniras "bonvolemon, ĝentilemon, kiel la promovon de la sano". Budhismo estas ankaŭ vidita de Nietzsche kiel religio "honesta" pro ĝia rigida "[[Fenomenismo]]" kaj "ĉar kristanismo multe promesas kaj ''nenion plenumas.''" Ankaŭ la martiro, anstataŭ esti alta nivelo de [[Moralo|moraleco]] aŭ pozicio de forto, estas indico de "obtuzo rilate la problemon de la vero", kiu daŭre ŝanĝas kiel montrate en la [[volo de potenco]].

naskiĝas el sia malestimo pri la kristanismo kaj la amplekso de la morala sistemo kunrilata al ĝi: pro "la malŝato por la homo", kiel verkis Nietzsche ĉe la fino de ''Antikristo''. Nietzsche sentas la moralan kadron de la kristana civilizo kiel ion subpreman: la generado estus mokata kiel io peka kaj la vivo kiel vivita investo por la kontentiga kaj transtera vivo; la morto", laŭ Nietzsche, en kristanismo "valoras pli ol la vivo". Tial la transvalorigo de ĉiuj valoroj signifus la ekzaltadon de la vivo anstataŭ de la morto kaj la akcepton de ĉiu instinkto aŭ [[volupto]] kiel io [[biologio|biologia]] kaj tial valida, tial transe de la morala kondamno. Tio kion oni deziras nenio alia estus ol tio kion oni deziras: tio kiun oni deziras estus la produkto de la [[stimulo]]j anstataŭ la produkto de la "libera volo"...

"La revalorigo de la valoroj" estis ankaŭ la provizora titolo kiun Nietzsche estis planinta verki, sed nur la unua -''Antikristo'' – li sukcesis kompleti. Tamen, unu el liaj projektoj por lia lasta libro. titolita ''La [[Volo de potenco|volo de potenco]]'' (manuskripto), estis tiu uzenda kun "La revalorigo de ĉiuj valoroj" kiel subtitolo, kaj estas tiu skemo kiun lia fratino [[Elisabeth Förster-Nietzsche]] uzis por kunigi liajn notojn ĉe la fino de la libro sub tiu titolo.