Vikipedio

Nikolaismo: Malsamoj inter versioj

Browse history interactively
[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
← Iru al antaŭa ŝanĝoIru al sekvanta ŝanĝo →
Enhavo forigita Enhavo aldonita
VidaVikiteksto
Linio 36:
La [[Unua Laterana koncilio]] (1123) malpermesis al sacerdotoj kunvivi kun siaj eventualaj edzinoj. La [[Dua Laterana koncilio|Dua]] (1139) deklaris nulaj (ne nur malpermesitaj) eventualajn edziĝojn de ordinitaj sacerdotoj, sed ne dekretis eliminon de ordinado de edziĝintoj. En 1322, papo [[Johano la 22-a]] insistis, ke oni ne ordinu edzon sen la konsento de lia edzino (ĉar la malpermeso al ordinito de seksaj rilatoj evidente koncernis ankaŭ ŝin).<ref>[http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cclergy/documents/rc_con_cclergy_doc_01011993_chisto_en.html Roman Cholij, "Priestly celibacy in patristics and in the history of the Church"]</ref>
 
Tiuj maloftaj papaj dokumentoj, kiuj uzas la vorton "nikolaismo", ĝenerale asocias ĝin kun "[[simonio]]", laprecipe komercadoen deĉi "spiritajtiu bonoj" kielkunteksto la [[sakramento]]jkomercado sed ankaŭde ekleziaj oficoj. Ĝuste tiam okazis ŝanĝo de vidpunkto koncerne la feŭdisma tradicio, laŭ kiu episkopoj kaj paroĥestroj ricevis de reĝo aŭ minora sinjoro la bienojn de iliaj oficoj kaj devis reciproke servi per regaloj kaj mono. Tion, kion antaŭe malmultaj konsideris riproĉindariproĉindan, oni komencis rigardi kiel ege maljustamaljustan.<ref>[https://books.google.com/books?id=cUl53tLtFukC&pg=PA47&dq=abolishing+simony+and+nicolaitism&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiptoSghNzJAhWBkA8KHVw-DrcQ6AEIHzAA#v=onepage&q=abolishing%20simony%20and%20nicolaitism&f=false David Luscombe, Jonathan Riley-Smith, ''The New Cambridge Medieval History: Volume 4, c.1024-c.1198'' (Cambridge University Press 2004 ISBN 978-0-52141411-1), p. 47]</ref><ref>[https://books.google.com/books?id=1WsUBAAAQBAJ&pg=PA11&dq=Nicolaitism&hl=en&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=Nicolaitism&f=false Ruth Mazo Karras, Joel Kaye, E. Ann Matter, ''Law and the Illicit in Medieval Europe'' (University of Pennsylvania Press 2013 ISBN 978-0-81220885-6), p. 11]</ref> Oni vidis la simonion kaj la nikolaismon kiel la du ĉefajn malvirtojn de la eklezia vivo, kiujn oni devis sanigi kaj reformi.<ref>[https://books.google.com/books?id=RnbJAwAAQBAJ&pg=PT32&dq=Nicolaitism&hl=en&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=Nicolaitism&f=false James A. Brundage, ''Medieval Canon Law'' (Routledge 2014 ISBN 978-1-31789533-6)]</ref>
 
La papo [[Gregorio la 7-a]], laŭ kiu la reformo estas nomita, neniam uzis la vorton "nikolaismo". Ĝin uzis tamen, ekzemple, la [[kardinalo]] [[Humberto de Silvacandida]], kiu nomis "herezon de la Nikolaitoj" la grekan disciplinon,<ref>[https://books.google.com/books?id=i8BL3jgDYYcC&pg=PA180&dq=Nicolaites+celibacy&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwj4lf2J79vJAĥCkg8KĤZsAEgQ6AEIHjAA#v=onepage&q=Nicolaites%20celibacy&f=false Roman Cholij, ''Clerical Celibacy in East and West'' (Gracewing Publishing 1989 ISBN 978-0-85244189-3), p. 180]</ref> kaj kiu en letero adresita al orienta monaĥo Niceto, riproĉante lian akcepton de edzaj pastroj, kaj citante Epifanio de Salamis (kp supre), greka Patro de la Eklezio de la komenco de la 4-a jarcento, kiu deklaris nekanona la ordinadon de iu, kiu vivas edze kun sia edzino. En tiu letero li diris, ke "la malbenita diakono Nikolao, princo de tiu herezo, venis rekte el la infero". En [[1059]], papo [[Nikolao la 2-a]] metis en liston de la grekaj herezoj "la herezon de la nikolaitoj, kiu permesas edzecon al presbiteroj, diakonoj kaj ĉiuj membroj de la klerikaro". Efektive, ekzistis tiutempe en bizancaj eklezioj disciplino de deviga edzeco de ne-monaĥaj sacerdotoj, kaj al sacerdotoj vidviĝintaj estis malpermesite ekzerci sian ordinon.<ref>[https://books.google.com/books?id=i8BL3jgDYYcC&pg=PA138&dq=compulsory+marriage&hl=en&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=compulsory%20marriage&f=false Roman Cholij, ''Clerical Celibacy in East and West'' (Gracewing Publishing 1989 ISBN 978-0-85244189-3), pp. 134–141]</ref>
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/wiki/Nikolaismo"