Ĝermana kristanismo: Malsamoj inter versioj

 

En la [[4-a jarcento]], la frua procezo de kristanigo de la diversaj ĝermanaj popoloj estis parte faciligita per la prestiĝo de la [[Kristana Romia Imperio]] inter eŭropaj paganoj. Ĝis la malkresko de la [[Romia Imperio]], la ĝermanaj triboj kiuj migris tie (kun la esceptoj de la [[saksoj]], [[frankoj]], kaj [[lombardoj]]) transiris al kristanismo. Multaj el ili, precipe la [[gotoj]] kaj [[vandaloj]], adoptis [[Arianismo]]n anstataŭ la Triunuismon (katolikoj kaj ortodoksuloj) kiuj venis por domini la ŝtatan eklezion de la Romia Imperio. La laŭgrada ascendo de ĝermana kristanismo estis, libervola, precipe inter grupoj asociitaj kun la Romia Imperio. De la [[6-a jarcento]], ĝermanaj triboj estis konvertitaj (kaj rekonvertitaj) per misiistoj de la [[Romkatolika Eklezio]].

Multaj gotoj estis konvertitaj al [[kristanismo]] kiel individuoj ekster la Romia Imperio. La plej multaj membroj de aliaj triboj konvertitaj al kristanismo loĝis en la Imperio, kaj la plej granda parto estis frankoj kaj [[anglosaksoj]] kiuj konvertiĝis kelkajn generaciojn poste. Dum la pli postaj jarcentoj post la [[Deklino de la Romia Imperio]], estis skismo inter la diocezoj lojalaj al la Patriarko de Romo en la Okcidento kaj tiuj lojalaj al la aliaj patriarkoj en la Oriento, la plej multaj el la ĝermanoj (escepte de la [[krimeaj gotoj]] kaj kelkaj aliaj orientaj grupoj) iom post iom iĝis fortaj aliancanoj kun la Okcidenta Eklezio, precipe kiel rezulto de regado de [[Karolo la Granda]].