Hektoro: Malsamoj inter versioj

 

'''Hektoro''' ([[helena|helene]] ''Ἕκτωρ'', [[latino|latine]] ''Hector'') estis en la [[helena mitologio]] la plej aĝa filo de la troja reĝo [[Priamo]] kaj de lia edzino [[Hekabo]]. Li estis la supera komandanto de la trojana militistaro en la defenda milito kontraŭ [[Aĥajoj]], en t.n. [[troja milito]].

 

Li estis amato de [[Trojo|trojanoj]]. Ili nomis lin ''ŝildo de la urbo''. La sorto decidas, ke dum li vivos, la muroj de [[Trojo]] ne falos. Li estis la plej aŭdaca kaj plej forta batalanto, elstaris per fortega staturo, beleco kaj spirito. Per siaj ecoj li superis sian kontraŭulon, komandanton de Aĥajoj, [[Mikeno|mikenan]] reĝon [[Agamemnono]]n. Ankaŭ la dua el grekoj, heroo [[Aĥileo]], ne povis egaliĝi al li, eble nur per sia forto.

 

 

Dum naŭ jaroj sieĝis [[Aĥajoj]] riĉan kaj florantan urbon [[Trojo]]n. Ili alnavigis per 1186 ŝipoj kun militistaro de centmilo da viroj. Ili proklamis al trojanoj militon kiel venĝo pro forrabo de bela [[Helena de Trojo|Helena]], edzino de la [[Sparto|sparta]] reĝo [[Menelao]].

Helenon forrabis filo de la reĝo [[Priamo]], [[Pariso]], post kiam li juĝdecidis kverelon de la tri plej belaj diinoj [[Hera]], [[Ateno]] kaj [[Afrodito]]. La unua promesis al li potencon super [[Azio]], la dua gloron en milita kampo kaj Afrodito amon de la plej bela el la virinoj.

 

 

 

Post tiel longa sieĝado de la urbo estis ambaŭ militistaroj lacaj de longdaŭraj bataloj, kiuj ne kondukis al venko de iu flanko. Aĥajoj sopiris repaciĝi senvenke kaj reveni en sian patrujon. Ili volis, ke decidu duelo inter la ĉefaj kontraŭuloj kaj tiel kontraŭ [[Menelao]] stariĝis [[Pariso]]. Post la unua matĉo Pariso poltrone retiriĝis. De certa morto savis lin nur la diino. Hektoro adiaŭigis sian familion antaŭ la [[Pordoj Skeoj]]. Poste multaj kombatoj, lia duelo kun Aĥileo estis senkompata kaj tragika, kaj li falis kiel heroo, sed helpi al sia urbo ne sukcesis. La reĝo Priamo falis en desperon obligitan per sciigo, ke Aĥileo volas la korpon de Hektoro ĵeti al hundoj. La malfeliĉa kaj desperplena reĝo iris en malamikan tendaron peti pri la morta filo. Alportis riĉajn donacojn kaj kortuŝita Aĥileo liajn dezirojn plenumis, la korpon eldonis kaj eĉ pritraktis dek du tagan batalhalton, por ke la trojanoj povu Hektoron honore enterigi.

 

Priamo pereis nelonge post sia unuenaskita filo. Kiam grekoj superruzis trojanojn helpe de grandega ligna ĉevalo kaj tiuj malfermis nokte la urbajn pordegojn, estis detruo de la urbo okazaĵo de unu nokto. Multaj batalantoj de Trojo estis mortigitaj, la virinoj fortrenitaj en sklavecon. Ankaŭ la edzino de Hektoro [[Andromaka]] fariĝis militakiro de la Aĥilea filo [[Neoptolemo]], kiu malhonorigis ŝin kaj poste venigis kiel sklavinon en [[Ftio]]n. Ŝian malgrandan filon Astianakton ĵetis iu kruela soldato el murego suben.

 

 

{{commonscat|Hector}}