Antikva greka lingvo: Malsamoj inter versioj

 

Iu norma formulaĵo por la dialektoj estas:<ref>Trovebla en ĵusaj versioj de la ''Enciklopedia Britannica'', kiu ankaŭ listas la gravajn verkojn difinantajn la subjekton.</ref>

 

* Okcidenta grupo

** Nordokcidenta greka

** [[Dora dialekto de la antikva greka lingvo|Dora]]

* Ne-okcidentaj grupoj

** [[Eolia greka lingvaro|Eolia grupo]]

*** [[Cikladoj|Ciklada]]

*** Azia Ionia

** [[Arkadokipra lingvaro|Arkado-Kipra]]

*** [[Arkadio|Arkadia]]

* ''Plej baza regulo'': Kiam du konsonantoj troviĝas unu apud la alia, la unua asimiliĝas en voĉado kaj aspiro al la dua.

** Ĉi tio aplikiĝas plene al plozivoj. Frikativoj asimiliĝas nur en voĉado, sonorantoj ne asimiliĝas.

* Antaŭ {{IFA3|s}} (estonto, aorista stamo), velaroj iĝas {{IFA3|k}}, labialoj {{IFA3|p}}, kaj dentaloj malaperas.

* Antaŭ {{IFA3|tʰ}} (aorista pasiva stamo), velaroj iĝas {{IFA3|kʰ}}, labialoj {{IFA3|pʰ}}, kaj dentaloj iĝas {{IFA3|s}}.

* Antaŭ {{IFA3|m}} (perfekta mediala unua-singularo, unua-pluralo, participo), velaroj iĝas {{IFA3|g}}, nazal+velaroj iĝas {{IFA3|g}}, labialoj iĝas {{IFA3|m}}, dentaloj iĝas {{IFA3|s}}, aliaj sonorantoj restas samaj.

 

 

* ''Silaba duobligo'': Plej verboj komenciĝantaj per sola konsonanto, aŭ per akumuliĝo de [[plozivo]] kun [[sonoranto]], aldonas silabon konsistantan el la komenca konsonanto sekvata per ''e''. Aspiracia konsonanto, tamen, duobliĝas en sia neaspiracia ekvivalento: ''[[leĝo de Grassmann]]''.

* ''Aŭgmento'': Verboj komenciĝantaj per vokalo, aŭ per akumuliĝo alia ol tiuj indikitaj antaŭe (kaj foje por kelkaj aliaj verboj) duobligas en la sama maniero kiel la aŭgmento. Tio restas en ĉiuj formoj de la perfekto, ne nur la indikativo.

* ''Atika duobligo'': Iuj verboj komenciĝantaj per ''a'', ''e'' aŭ ''o'', sekvata de sonoranto (aŭ fojfoje ''d'' aŭ ''g''), duobligas per aldono de silabo konsistanta el la komenca vokalo kaj sekva konsonanto, kaj plilongigo de la sekvanta vokalo. Do, ''er'' → ''erēr'', ''an'' → ''anēn'', ''ol'' → ''olōl'', ''ed'' → ''edēd''. Ĉi tio estas ne fakte specifa al la [[atika greka]], malgraŭ ĝia nomo; sed ĝi estis ĝeneraligita en la atika. Ĝi originale koncernis duobligon de akumuliĝo konsistanta el [[laringalo]] kaj sonoranto; do ''h₃l'' → ''h₃leh₃l'' → ''olōl'' kun normala greka evoluo de laringaloj. (Formoj kun plozivo estis analogaj.)

 

La greka, simile al ĉiuj el la pli malnovaj [[Hindeŭropa lingvaro|hindeŭropaj lingvoj]], estas alte fleksia. Ĝi estas alte arkaika en sia konservo de [[Hindeŭropa pralingvo|Proto-Hindeŭropaj]] formoj.

 

 

[[Verbo]]j havas kvar [[Gramatika modo|modojn]] ([[indikativo]], [[imperativo (modo)|imperativo]], [[subjunktivo]] kaj [[optativo (modo)|optativo]]), tri [[Gramatika voĉo|voĉojn]] ([[aktivo]], [[meza voĉo|medialo]] kaj [[pasiva voĉo|pasivo]]), kaj ankaŭ tri [[Gramatika persono|personojn]] (unua, dua, kaj tria) kaj diversajn aliajn formojn.

 

== Piednotoj ==

 

{{projektoj